|
| |
XII. Hoe dese .iij. gesellen henen scieden ende int lant van Carcheloes quamen ende jegen .x. ridders vachten.
Nu mogedi vort horen tellen
Dat bedde besagen tien stonden
Entie spillen, ende oec vonden
8805[regelnummer]
Dat si alle drie gevarwet waren
Met naturliker varuen, twaren;
Ende sine wisten daer af niet di manire.
Doe vonden si daer ene almoesniere,
Die Perchevale nam te hant
8810[regelnummer]
Ende las letteren die hire in vant,
Die hem bescieden al oppenbare
Vanden bedde wat dat ware.
Galaät seide dat men moet
Die joncfrouwe soeken metter spoet,
8815[regelnummer]
Die de ringe wisselen sal;
‘Bedie eer dat es gedaen al
Sone machmen, wat soes gesciet,
Dit swaerd altoes verporren niet.’
Die joncfrouwe seide te dire steden:
8820[regelnummer]
‘Het ward gedaen eer wi sceden.’
Ende si deder ane ringe, die si doe
Subtilike hadde gemaect daertoe
Ende van haren hare, dat tien tiden
8825[regelnummer]
Soe scone was, ende soe claer,
Datmen die goutdrade ende dat haer
Met pinen mochte onderkinnen.
Ende daer waren gedaen binnen
Stene van meneger maniren,
8830[regelnummer]
Met tween riken boclen ende diren.
Ende si sprac tot hen drien vort an:
‘Gi heren, dit sijn die ringe die dan
Ant swaerd sijn sculdech te sine nu;
Ende sijn gemaect, dat secgic u,
Die ic liefst hadde, sekerlike,
Dat es van mins selfs hare.’
Si sprac an Galaäte daer nare:
‘Here, ic hadde, dies geloeft,
8840[regelnummer]
In tsinxendage tscoenste hoeft
Datmen vonden hadde in enech lant;
Ende alse gi riddere wort te hant,
Ende ic wiste die waerheit das,
Dat mi dese aventure gereet was,
8845[regelnummer]
Soe dedic mi afdoen min haer,
Ende maecte dese ringe daer naer.’
Si dede die andere ringe af dan,
Ende dede doe die hare an.
Alse die joncfrouwe dit hadde gedaen
8850[regelnummer]
Sprac si toten gesellen saen:
‘Wildi des sweerds name weten,
Tswaerd metten wonderliken ringen;
Entie scede, in waren dingen:
Want nieman die sin heeft inne
Ne sal sien in negenen kere
Iet vanden scoe vortwardmere,
Hem ne sal dan gedenken wel
8860[regelnummer]
Vanden blode dat storte Abel.’
Perchevale ende Bohort spraken an
Galaäte ende baden dat hi dan
Dat swaerd gorde. Hi seide doe:
‘Ic sal eer doen datter behort toe.’
8865[regelnummer]
Ende hi naemt in sinen handen,
Ende doe seiden die gesellen te handen:
‘Dit swaerd es uwe: en mach u
En geen man ontsecgen nu.’
Ende Galaät trac dat swaerd daer naer,
8870[regelnummer]
Dat hi vant scone ende claer.
Doe stac hijt weder inden scoe,
Entie joncfrouwe ontgordem doe
Sijn swaerd, dat hi hadde, ter vart,
Ende gorde heme dat dire swaerd;
8875[regelnummer]
Ende si seide: ‘Mine roect nembermere
Weltijt dat ic sterve, here;
Want ic houde mi, secgic u,
Over die geluckeste maget nu,
8880[regelnummer]
Nadat ic hebbe gelucke des,
Dat ic den besten man van ertrike
Riddere gemaect hebbe bi gelike;
Want gine ward, als gi moget sien,
Geen riddere te rechte vor dien
8885[regelnummer]
Dat gi had gegord dit goede sward.’
Hi antwerde hare ter vard:
‘Gi hebt soe gedaen, dat ic sal
U riddere sijn mijn leven al.’
- ‘Here, groten danc,’ seitsi doe.
8890[regelnummer]
Ende si keerden ter roetscen toe.
Perchevael seide: ‘Ic danke sere
Gode daer af, onsen here;
Want ic hebbe dese aventure
Te hoefde sien bringen nu ter ure;
8895[regelnummer]
Want ic noit vor desen dach
| |
| |
En gene soe scone ne sach.’
Si gingen in haer scep al doe
Ende seilden toter nacht toe,
Ende haer negeen ne wiste daer
8900[regelnummer]
Oft si den lande waren iwer naer.
Ende si arreverden an een lant
Des ander dages, dat was genant
Corceloes. Ende alsi sere
Gedanct hadden onsen here
8905[regelnummer]
Gingen si tenen castele ward.
Die joncfrouwe seide metter vard:
Gevreescet men nu hier ter tijt
Dat gi van Arturs hove sijt,
Men sal u asselgiren om di dinc,
8910[regelnummer]
Want si haten sere Arture den coninc.’
Bohort seide: ‘Gine sult u
Daer af niet versagen nu,
8915[regelnummer]
Vander roetsen, sal ons van desen
Wel hulpen, alst sijn wille sal wesen.’
Binnen dien dat si spraken alsoe
Quamer een knape gereden toe,
Die seide: ‘Gi heren, wie sidi?’
8920[regelnummer]
- ‘Wi sijn van Arturs hove,’ seiden si.
Hi seide tot hen al sonder sparen,
Dat si daer qualijc comen waren,
Ende hi sloech wech daer met sporen;
Ende si horden thant luden een horen.
8925[regelnummer]
Doe quam tot hen ene joncfrouwe saen,
Die henlieden dede verstaen
Dat si tharre doet comen waren,
Ende hiet hen dat si wech souden varen.
Si seiden: ‘Gine versaget ons niet;
8930[regelnummer]
Hets ene dinc die met gesciet.’
Doe quamen op hen tier steden
Tien gewapende ridders gereden,
Die seiden: si moesten hen opgeven,
Oft men soude hen nemen dleven.
8935[regelnummer]
Si seiden: ‘Dan mach ons niet gescien.’
Ende si lipen hen op nadien;
Ende die drie gesellen weerden soe,
Dat sire vele af staken doe,
Ende si hadden alsulc geval,
8940[regelnummer]
Dat sise dreven inden castele al,
Daer si vanden ridders ende knapen,
Die hen hadden begonnen wapen.
Ende die gesellen lipen hen [op] daer naer
Ende slogense doet alse beesten daer.
8945[regelnummer]
Ende Galaät dedere soe vele toe,
Dat hi bat sceen een viant doe
Wesen dan een kersten man;
Ende hi deetse alle vlien dan.
Alsi hen gediliverert sagen
8950[regelnummer]
Ende die viande vor hen doet lagen
Seide Galaät: ‘Hets mesdaet groet,
Dat wire hebben soe vele doet.’
Bohort seide: ‘Hadse onse here iet
Gemint, dit ne ware niet gesciet;
8955[regelnummer]
Si haddens bi aventuren so sere
Verdient jegen onsen here,
Dat si hem liver doet waren
Dan si ons waren ontvaren.’
Galaät seide, al sonder waen:
8960[regelnummer]
‘Al hadden si jegen Gode mesdaen,
En stonde ons niet te wreken dan;
Maer die wrake gaet den genen an,
Dattie sondere kinnesse hevet.’
8965[regelnummer]
Doe quam een goet man daer
Ute ere cameren daer naer,
Ende brachte gedragen corpus domini;
Ende hi was al tescoffirt daerbi
Dat hire so vele liede vant
8970[regelnummer]
Gewapent, ende trac achter te hant.
Alse Galaät des ward geware
Dat hi pape was, ende dat hi dare
Onsen here bracht hadde daertoe,
Hi stac sinen helm af doe,
8975[regelnummer]
Ende hi seide tot hem ter vard:
‘Gine hebt van ons geen ruward.’
Die goede man seide: ‘Wie sidi?’
- ‘Wi sijn van Arturs hove,’ seide hi.
Ende si telden den pape also hoe
8980[regelnummer]
Si daer waren geasselgiert doe,
Ende hoe die scofferture gevel
Op die van binnen alsoe wel.
Die goede man seide also saen:
‘Gi hebt grote almoessene gedaen,
8985[regelnummer]
Ende die beste die noit riddere dede.
Ende al mochti leven mede
Alse [lange] als die werelt staen sal,
Sone mochti in u leven al
Ne gene meerre doen, bedi
8990[regelnummer]
Dese drie gebrodere die gi
Dan enege liede onsen here;
Ende si hadden gedaen soe vele
An dese van desen castele,
8995[regelnummer]
Dat si arger waren in scine
Van desen castele was met gewout
Wilen here die grave Arnout;
Ende hi was van drie ridders vader,
9000[regelnummer]
Goet te wapenen allegader;
Ende hi hadde ene dochter mede,
Wel geraect van groter scoenhede;
Entie broder wordense so minnende
Dat sire bi lagen int inde,
9005[regelnummer]
Ende namen hare suverhede.
Om dat si daer af clage dede
Tot haren vader quamen si
Ende slogense doet daer bi;
Ende alse die vader wilde verdriven
9010[regelnummer]
Wilden sine te hans ontliven;
Ende si haddene geslegen doet,
Maer datter een broder jegen scoet.
Si leidene in gevanenesse saen,
Ende hebben onder [hen.iij.] gedaen
Die liede doen mochten teneger stede.
Si hebben doet geslegen papen,
Moenke, clerke ende knapen,
Ende capellen mede gevelt,
9020[regelnummer]
Aldus hadse die viant bedwelt.
Ende haer vader ontboet mi heden
Dat ic quame hier ter steden
Daer hi in groter siecheit leget,
Alse te stervene, alsmen seget.
9025[regelnummer]
Ende ic quam hier te hem bedien,
Dus gewapent als gi moget sien,
Hem in sine siecheit vanden.
Alse vele, als haddic gesijn
9030[regelnummer]
Een ongelovech Serrasijn.
Ende ic vertelde dat algader,
Wat si mi daden, haren vader,
Scande ende daertoe die mine,
9035[regelnummer]
Nadien dattet was gesproken,
Beide souden sijn gewroken;
Ende daer af souden doen die wrake
Ons heren seriante van dien saken.’
Galaät ginc toten grave nadien,
9040[regelnummer]
Ende als hine hadde gesien
Hi seide: ‘Sijt willecome, here!
| |
| |
Vor u borst hout, dat daer bi
Mine ziele verbliden mach al,
Daer min lichame rusten sal
Op soe goeden man alse gi sijt.’
9050[regelnummer]
Ende hi namene te dier tijt
Vrindelike al sonder vorst,
Ende leidene op sine borst.
Ende als hine hilt alsoe,
Die grave, die cranc was doe,
9055[regelnummer]
Neech doe en seide: ‘God, live vader,
Ic bevele u hier algader,
Mijn ziele ende min lijf.’
Hi lach een lanc stic sonder blijf
9060[regelnummer]
Hi seide overlanc daernare:
‘Live vrient, nu hore na mi.
Die hoge meester ontbiet di
Dat hi hem wel hout gepait des,
9065[regelnummer]
Van sinen quaden vianden,
Ende dattu wech vars te handen
Toten gemangirden coninc,
Dat hi moge ontfaen bi dire dinc
Sine gesonde, daer hi lange naer
9070[regelnummer]
Heeft ontbeit, alst es waer,
Die hi sculdech tontfane es
Bi dire comste, sijt seker des.’
Ende hi loec doe sine ogen toe,
Ende sciet van desen live doe,
Om waren in groter droefheden;
Ende hi was daer bi ter eerden gedaen
In ene hermitage, sonder waen,
Alsoe alsmen sculdech was te doene.
9080[regelnummer]
Ende die liede van religionc,
Al omtrent, verre ende naer,
Quamen daer ten like drove
Ende deden heme sine behove.
9085[regelnummer]
Die drie gesellen scieden danen doe,
Ende Perchevaels suster met hen alsoe.
Si reden soe verre, dat si quamen
In enen bosch, daer si vernamen
Enen witten herte ende daermede
9090[regelnummer]
Vier witte libaerde ter stede,
Diene scenen geleiden tien tiden.
Alsise sagen vor hen liden
Seide Perchevael dat hijt vordien
Anderwerven hadde gesien.
9095[regelnummer]
‘Dits ene dinc te wonderne harde;
Het scient dat dese libarde
Den hert geleiden; ende van desen
Wistic gerne wat soude wesen.’
- ‘Ende ic oec,’ seide Galaät saen.
9100[regelnummer]
‘Mi gevet hier af min waen,
Dat dese aventure, die wi
Nu sien, van Gods halven si.’
Si reden daerna ende vonden
Ene hermitage in corten stonden,
9105[regelnummer]
Daer een goet man woende, out van dagen,
In ene roetse. Ende si sagen
Dattie hert ende alle vire
Die liebarde tieden daerin scire.
Die gesellen beetten ter vaerd
9110[regelnummer]
Ende gingen ter capellen waerd.
Ende alsi daer quamen si vonden
Den pape al gereet ten stonden
Ter messe, ende si beetten daer
Ende horden sine messe daernaer.
9115[regelnummer]
Alse die pape in sijn secreet was
Vander messen so dochte henlieden das,
Dattie witte hert ward een man daer,
Ende dat hi sat doe opten outaer
In een rike sitten diere;
9120[regelnummer]
Ende die libarde alle vire
Waren verwandelt in maniren
Die gi nu moget horen visiren;
Die een sceen een man twaren,
Ende die ander sceen een aren:
9125[regelnummer]
Die derde sceen een libaert wesen,
Entie vierde een osse te desen;
Oft si vligen mochten, ende daertoe
9130[regelnummer]
Hadden si allomme beseten doe
Dat sitten, daer hi hert op sat,
Dat si al hadden bedect dat,
Twe ten hoefden ende twee derre geliken
Ten voten, met haren vlederiken.
9135[regelnummer]
Ende si voren danen doe dure
Ene glasine venstre, di te dire ure
Doe hordense dat ene stemme sprac:
‘In deser maniren soe quam
9140[regelnummer]
Onse here Kerst, dat soete lam,
In sire soeter moder lichame,
Dat haer magedom gene blame
Van dire comste mochte ontfaen,
Want si bleef swaer, sonder waen.’
9145[regelnummer]
Si vielen ter neder van dien worden
Al gestrect, alsise horden.
Daer quam grote claerheit op hen allen,
Dat hen dochte di capelle vallen
Daer si gevallen lagen neder.
9150[regelnummer]
Tirst dat si opstonden weder
Ende in haer cracht weder quamen
Si gingen daer si vernamen
Den goeden man, dien si baden
Dat hise wilde daer nu beraden,
9155[regelnummer]
Ende die betekenesse van dien
Secgen van dat si nu hadden gesien.
Die goede man seide nu ter tijt:
‘Gi heren, ic weet wel dat gi sijt
Van ons heren ridders van hemelrike,
9160[regelnummer]
Die ten inde selt bringen, sekerlike,
Die queste vanden heilegen grale;
Ende vele dogeden, wetic wale,
In sinen sittene getoget u,
9165[regelnummer]
Dat hi den hert verwandelen dede
In eens mans gedane; mede
Soe toendi u die wrake die hi
Dat hi was gedect in al die lede
9170[regelnummer]
Met enen roeden eertschen clede,
Want hi met sterffeliken vleesce was
Verdect; maer verwan, sijt seker das,
Ende al stervende die doet cochte
Onse leven ende weder brochte.
9175[regelnummer]
Ende om dat noit in genen stonden
In die maget Marie was ertsce sonden
Wilde die here van hemelrike
Hem oppenbaren dire gelike
Van enen witten hert, alsoe
9180[regelnummer]
Dattie here was sonder smette doe.
Ende die gene die met haren
Vlederiken omtrent hem waren
Betekenen die vier ewanglisten,
Die de heilege scrifture wisten,
9185[regelnummer]
Ende die scrifture oec brachten vort,
Diemen vele nu lesen hort.
Noit mochte geen riddere das
Vroet werden, vor nu, wat was;
Ende nemmermeer en sal hi na desen
9190[regelnummer]
In derre maniren gesien wesen.’
Si dancten Gode sere vandien,
Dat si dat alsoe hadden gesien.
Perchevael nam dat swaerd daernaer,
Dat Galaät leide neder daer,
9195[regelnummer]
Om dat hijt wilde dragen vort an,
| |
| |
Ende hi liter sijn swaerd dan.
Tirst dat si van danen scieden
Si quamen onder hen lieden
Gereden daer si doe vernamen
9200[regelnummer]
Enen sconen casteel ende getamen.
Sine voren niet binnen der steden:
Ende alsi also buten reden
Quam een riddere met groter vaerd
Gewapent gereden te hen waerd,
9205[regelnummer]
Ende hi vrachde henlieden daernaer
Om die joncfrouwe, die met hen voer daer,
Bohort antwerde: ‘Ja soe.’
Ende hi namse biden breidel saen
9210[regelnummer]
Ende seide: ‘Gine sult mi niet ontgaen,
Gine sult gelden te voren
Die costumen die hier toe horen.’
Perchevael seide: ‘Gine donct mi
Niet vroet wesen, here, bedi
9215[regelnummer]
Joncfrouwen hebben dat vordeel dat si
Al overal bi rechte sijn vri.
Ja, soe edele joncfrouwe namelike
Alse dese es dan sekerlike,
Die sonder waen conincs dochter es
9220[regelnummer]
Ende coninginne, sijt seker des.’
Daerna hebben si vernomen
Wel .x. ridders uten castele comen,
Ende ene joncfrouwe, di brachte in haer hant
Ene selverine scotele. Ende altehant
9225[regelnummer]
Seiden si dat daer niet en lede
Die joncfrouwe nu ter selver stede,
Sine moeste gelden tharen dele
Die costume vanden castele;
‘Bedie,’ si seiden, ‘in wat tiden
9230[regelnummer]
Hier enege joncfrouwen liden,
Die magede sijn, bi deser straten,
Si moten van haren blode hier laten
Van haren rechten arme, sonder waen,
Dese scotele vol, ende dan gaen.’
9235[regelnummer]
Galaät antwerde doe mettien:
‘Quaet mote den genen gescien,
Die de dorperheide gedochte,
Dat hi die costume opbrochte.
Ende bi minen rade, wats gesciet,
9240[regelnummer]
En gelt si dese costume niet.
Ic later eer omme dat leven
Eer icse hare late nu geven.’
Perchevael mede ende Bohort
Seiden elc tselve alse hijt hort.
9245[regelnummer]
Si begonden die orsse daer nopen
Metten sporen ende litense lopen
Onderlinge, ende oec braken
Hare speren, dat si afstaken
Die .x. ridders daer ter eerden,
9250[regelnummer]
Soe dat si scieden van haren peerden.
Ende uten casteele quamen doe
.xl. gewapende ridders daer toe
Ende vore hen allen quam gevaren
9255[regelnummer]
Een out man, die seide: ‘Ic bid u,
Ende en laet u niet slaen te doet;
Want het ware scade altegroet,
Om dat gi soe goede liede sijt.’
9260[regelnummer]
Galaät seide: ‘Nu ter tijt
Sone gelt si der costumen niet,
Wilt sijs mi geloven, wats gesciet.’
Doen begonsten si in beiden siden
Onderlinge herde sere striden.
9265[regelnummer]
Ende Galaät wrachte wonder groet,
Bedie hi sloecht al daer doet
Die hi achterhalen mochte
Ende die hi metten swaerde gerochte.
Si vochten tote dat di nacht quam,
9270[regelnummer]
Die hen dat vechten daer benam.
Doen so quam die goede man
Ende sprac den drien gesellen an:
‘Hets nacht, als gi moget sien,
Comt herbergen met mi onder u drien;
9275[regelnummer]
Wi selen u morgen eer primetijt
Setten in sulken poente als gi sijt.
Ic weet wel, als men cont sal maken
U die waerheit van desen saken,
Gi sult wel accorderen daer toe,
9280[regelnummer]
Dat dese joncfrouwe dan doe
Dat wi versoeken an hare.’
Si drogen overeen daer nare,
Ende voren met hem in die stede,
9285[regelnummer]
Daer si eerlike was ontfaen,
Ende daer hare vele eren was gedaen.
Ende doe baden die drie gesellen
Datmen hen soude vertellen
Die costume vanden castele daer.
9290[regelnummer]
Een goet man seide hen daer naer:
‘Hier es ene vrowe binnen der stede,
Daer wi sijn allegader mede,
Die in ene siecheit gevallen es
Van laserscape, sijt seker des;
9295[regelnummer]
Ende wi sochten raet harentare
Daer wi niet mochten comen an.
Int inde seide ons een goet man:
Mochtwi enechsins gevisieren,
9300[regelnummer]
Dat wi in eneger manieren
Hadden van ere suver maget
Ene scotel vol bloets bejaget,
Ende die maget ware in beide
In wille ende in gewerke meide,
9305[regelnummer]
Entie conincs dochter ware daertoe,
Ende coninginne mede alsoe,
Ende Perchevaels suster ware tot desen,
Die vrowe souder met genesen,
Ware dat sake, dat si ware
9310[regelnummer]
Daermede bestreken. Ende daer nare
Begonstewi vort ane antiren
Dese costume ende dese maniren,
En gene maget hier liten liden,
9315[regelnummer]
Conins dochter, vor desen casteel,
Wine hadden van haren blode een deel.
Nu sidi van deser costumen vroet:
Nu doetter met dat u donct goet.’
Die joncfrouwe seide na desen:
9320[regelnummer]
‘Ic mach dese vrowe nu genesen
Opdat ic wille.’ Ende daer naer
Vraget si den drien ridders daer
Wat haer raet daer af ware?
Ende Galaät seide daer nare:
9325[regelnummer]
‘Gi sijt soe bleec ende so cranc,
Gi soudet besterven eer iet lanc
- ‘Het sal mi,’ seitsi, ‘ere wesen,
Ende al minen geslechte toe,
9330[regelnummer]
Stervicker omme;’ seitsi doe;
‘Ende ic bent sculdech te done dor u
Het waere merre scade vergadert di
Dan dit soude wesen van mi
9335[regelnummer]
Dat icker omme storve; ende bi dien
Biddic sere u allen drien
Dat gi u accordeert daertoe,
Dat ic haerre liede wille doe.’
9340[regelnummer]
Om dat sijs so vrindelijc bat.
Perchevaels suster seide daernaer
Vor alle die gene di waren daer:
‘Ic sal quiten morgen inden dage
In dire maniren, sonder sage,
9345[regelnummer]
Dat hen te quitene sijn gewone
| |
| |
Joncfrouwen van minen doene.’
Die van binnen, die dat horden,
Dancten hare van dien worden
Ende dreven met hare feeste mere
9350[regelnummer]
Dan si gedaen hadden ere.
Des anders dages quam die joncfrouwe vort
Ende int palais dede si dare
Die vrouwe bringen vor hare,
9355[regelnummer]
Die soe oversere ontmaect was
In haer ansichte, sijt seker das,
Dattet groet wonder wesen dochte
Hoe si enen dach leven mochte.
Ende die joncfrouwe dede hare slaen
9360[regelnummer]
Ene adere, dat bloet utspranc saen;
Ende beval hare Gode toe,
Ende seide toter vrowen al bloet:
‘Ic ben comen te mire doet,
9365[regelnummer]
Vrouwe, hier om u gesonde.’
Ende si verdroechde ter selver stonde
Om dbloet dat si hadde gelaten.
Die scotele was al vol doe.
9370[regelnummer]
Alsi mochte spreken sprac si toe
Perchevale haren broder, ende seide: ‘Nu
Stervic; daeromme soe biddic u,
Dat gi minen lichame doet niet
In dit lant graven, wats gesciet,
9375[regelnummer]
Maer doet mi lecgen, ic bidde u des,
Ter havenen die mi naest es;
In ene scepelkin laet mi varen ter uren
Daer mi senden die aventuren;
Bedie weset wel seker das,
9380[regelnummer]
Alse gi sult comen te Sarras,
Daer gi varen sult, wetic wale,
Volgen nu den heilegen grale,
Gi sult mi vinden te hant
9385[regelnummer]
Ic bidde u, dat gi mi gravet daer naer
In dat geestelijc palays daer;
Bedie Galaät ende gi mede
Sult liegen beide te dire stede.’
Hi belovet al wenende hare.
9390[regelnummer]
Si seide tote Perchevale daer nare:
‘Scedet morgen henen onder u drien,
Ende vard elc sinen wech tot dien,
Dat gi te gadere toten coninc comt,
Diemen gemangirt coninc nomt;
9395[regelnummer]
Dus wilt die hoge meester dat si.’
Si souden alsoe doen, seiden si.
Si ontfinc oetmodelijc daer naer
Trecht vander heileger kerken daer,
Ende sciet wel ende heilechlike
9400[regelnummer]
Daerna van desen eertrike.
Die vrowe met haren blode genas:
Ende alsi dus genesen was,
Haer vleesch, dat vordien
Donker ende sward was gesien,
9405[regelnummer]
Ontfinc al sulke scoenhede
Alset hadde vor die siechede,
Des die drie gesellen waren blide,
Ende alle dire waren tier tide.
Ende si daden berecken daer naer
9410[regelnummer]
Der joncfrouwen lichame aldaer,
Ende balsemen also ridelike
Oft ware die meeste van ertrike;
Ende si daden een scep berecken
Ende met sidinen clederen decken,
9415[regelnummer]
Ende een rikelijc bedde daer in,
Wel gepareert meer no min,
Dat elc prisede diet sach,
Daer die dode minsche op lach.
Alsi al dit hadden gedaen
9420[regelnummer]
Setten si tscep in die zee saen,
Ende Bohort seide daer nare:
‘Ic wilder een brief mede ware,
Ende daer in ware bescreven
Hoe die joncfrouwe doet es bleven,
9425[regelnummer]
Ende die aventuren die si alsoe
Te hovede hulp bringen daertoe.’
Ende Perchevael seide doe saen,
Dat hi alsoe nu hadde gedaen.
Galaät seide dat hire wel an dede,
9430[regelnummer]
Want si mochte comen tselker stede,
Men soude merre ere doen hare
Dan ofter die brief niet ane ware.
Si litent scip gaen in Gods gewout
Ende bevalent Gode menechfout.
|
|
Auteursrechtvrij