Roman van Lancelot (1846-1849)

Roman van Lancelot

(1846-1849)–Anoniem Lanceloet– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

naar het (eenig-bekende) handschrift der Koninklijke Bibliotheek

Vorige Volgende


XVII. Galaäts doet ende Perchevaels, ende hoe Bohort te hove quam. Daventure seget hier te samen, Alse die gesellen vernamen Dat haer soeken nine draecht, 10830[regelnummer] Ende Lancelote daer af wanhaecht, Ende te hove ward vor, sonder waen, Alsic hier vore dede verstaen, Alle die gesellen diet vernamen Hadden des te minder scamen 10835[regelnummer] Dat si te hove waerd keerden doe, Ende aldus vort embertoe. Te met dat sijt gevreisten daer Vorense te hove ward daernaer, Soe dat si almeest vergaderden nu, 10840[regelnummer] Die in die queste waren, secgic u, Sonder dire doet waren bleven, Dire was daer .xxiiij. bescreven; Ende Gariët was oec verloren, Waleweins broder; als gi sult horen, 10845[regelnummer] Hi was in enen casteel gevaen, Alsic u hier na sal doen verstaen. Ic lecge hier af die tale neder, Ende sal u secgen vanden ridders weder Die Hestoran hadde gevaen 10850[regelnummer] Een jaer al ute, sonder waen; Ende tendent jaer op enen dach Clagede Galaät sere, daer hi lach, Ende seide: ‘Here, mi donct, dat ic in desen Live lange gnoech hebbe gewesen; 10855[regelnummer] Ic bidde u, dat gire mi Ute hulpt, oft u wille si.’ Soe dat geviel op enen dach Dattie coninc Estoran lach In swaerre siecheit vander doet, 10860[regelnummer] Soe dat hi di drie gesellen ontboet, Ende hi bat hen lieden genaden Sere van sinen mesdaden, Die hi hen lieden mesdede, Ende bat met groter oetmodechede 10865[regelnummer] Dat sijt hem wilden vergeven, Want hi waende onlange leven; Ende si vergavent hem al daer, Ende die coninc starf te hant daer naer. Ende alse die coninc begraven was 10870[regelnummer] Die liede waren tonpaise das, Datsi waren sonder coninc, Ende en wisten wat doen vander dinc, Ende haddens raet onder henlieden, Soe dat si binnen dat si hen beriden 10875[regelnummer] Horden ene stimme secgen van dien: ‘Kiest den joncsten vanden drien Gesellen dire waren gevaen: Hi sal u wel beraden, sonder waen, Ende sal u wel berecken van al, 10880[regelnummer] Dien tijt dat hi bi u wesen sal.’ Tirst dat si die stemme hadden gehort Si daden na haren rade vort, Ende maecten Galaäte daer coninc, Die onwillech was der dinc. 10885[regelnummer] Si setten hem op sijn hoeft gereet Die crone, waest hem lief of leet; Ende alse Galaäte dat dochte, Dat hijs ontgaen nine mochte, Hi ontfinc die crone te hande. 10890[regelnummer] Tirst dat hi was comen te lande Ende hijt al hadde in sine hant Hi dede enen boem maken te hant Boven die selverine tafle daer, Die rike was ende oppenbaer, 10895[regelnummer] Van diren stenen menechfoude, Subtiellike gewracht in goude, Die bedecte daer altemale Dat vat vanden heilegen grale, Ende op elken dach alsoe saen 10900[regelnummer] Dat Galaät was opgestaen Quam hi vor dat heilege vat, Daer hi oetmodelike vore bat; Ende sine gesellen mede Dadenre oec vore haer gebede 10905[regelnummer] Met groten nerste, oetmodelike, Ten here ward van hemelrike, Dat hi hen gratie wilde geven, Den tijt dat si waren in dit leven Indie werelt onder henlieden, 10910[regelnummer] Dat si van sinen dienste nine scieden. Alst inde vanden jare gelach, Min no meer opten selven dach Dat Galaät die crone ontfinc, Daer hi mede ward doe coninc, 10915[regelnummer] Soe was Galaät vroe opgestaen Ende sine gesellen, sonder waen: Alsi int gestelijc palais quamen Daer vonden si enen man ende vernamen Vor theilege vat over sine knien 10920[regelnummer] Knilende; ende hi dede binnen dien Sine bedinge, die hem selven sloech Vor sine borst vele ende gnoech. Ende alsi dat lange hadde gedaen, Ende hi ten secrete soude gaen 10925[regelnummer] Vander messen, ende hadde altoe Vanden heilegen vate gedaen doe Daer dat vat gedect was mede, Hi riep an Galaäte ter stede Ende seide tot hem te hant: 10930[regelnummer] ‘Com hare, ons heren seriant, Com sien dattu lange heves begaert Te siene.’ Ende hi trac derwaerd, Ende hi sach dat heilege vat, Ende dat mede was in dat. 10935[regelnummer] Ende als hijt hadde gesien Hi begonste beven na dien Tirst dattie vleescelijchede Anesach die geestelijchede. Galaät leide te gadere ter vart 10940[regelnummer] Die hande ende hiefse te Gode wart, Ende bat oetmoedelike Den here van hemelrike: ‘Here, ic bidde genaden di, Nadien dattu gedaen hefs mi 10945[regelnummer] Al minen wille geheellike; Ic sie nu oppenbarlike, Dat gene ertsce tonge ne mach Ontecken heden den dach, Ende dat dire gelike nine can 10950[regelnummer] Gepensen herte van ertschen man; Bedie ic sie hier besonder Boven allen wondere wonder. Soete here, nadien dat gi Al minen wille hebbet mi 10955[regelnummer] Vervullet in dit eertrike, Van te siene oppenbarlike Dat ic hebbe begert algader, Soe biddic u dan, heilege vader, Oft u wille es, dat gi 10960[regelnummer] In dese bliscap gehinget mi Dat icker in nu mote begeven, Soete here, dat ertsce leven, Ende comen daer die gene sijn nu, Die met trouwen hebben gedient u.’ 10965[regelnummer] Alse Galaät hadde gedaen
[pagina 75]
Sine bedinge, alsoe saen Die gode man, daer ic eer af las, Die in biscops abite was, Gaf ons heren lichame daer saen 10970[regelnummer] Galaäte; ende als hine hadde ontfaen Seide die goede man tot hem: ‘Galaät, wetstu wie ic bem?’ - ‘Nenic, here, gine secget mi,’ Seide Galaät. Doe sprac hi: 10975[regelnummer] ‘Ic ben die Joseph sone was Van Aramathien, daer men af las. Onse here sende mi hier om di Geselscap te doene, ende daer bi Soe sendi mi hier eer nochtan 10980[regelnummer] Dan enegen anderen man, Dattu mi gelikes in dien, Dattu die wondere heves gesien Vanden heilegen grale, alsic dede, Ende om dattu best maget mede; 10985[regelnummer] Ende wel sittet dattie ene maget Der andere geselscap draget.’ Alse Galaät dat hadde gehort Ginc hi te Perchevale vort Ende custene an sinen mont doe, 10990[regelnummer] Ende daerna Bohorde alsoe, Ende seide: ‘Ic bidde u dat gi Lancelote minen vader grotet mi, Ende min here den coninc Arture, Ende al dat geselscap dure 10995[regelnummer] Vander tavelronden, oft gijt Vergadert siet teneger tijt.’ Ende Galaät keerde daernaer Vordie tafle ende knilde daer: Ende dat ne gedurde lange niet, 11000[regelnummer] Want die ziele vanden lichame sciet Harde corteliken na dat, (Alsoe alsi onsen here verbat) Die de ingle voerden daer boven, Daer si onsen here wel loven. 11005[regelnummer] Ende alte hant na dien Sagen si daer groet wonder gescien, Want die twee gesellen sagen thant Oppenbaerlike comen ene hant Van boven, maer sine sagen niet doe 11010[regelnummer] Den lichame daer si behorde toe; Ende si nam dat heilege vat ter vard Ende droecht met hare ten hemele ward. Noit was man soe cone na dien, Die seide dat hijt hadde gesien. 11015[regelnummer] Alse Galaät dus doet was Perchevael was soe drove das, Ende Bohort, dat si waren wel naer In wanhopen gevallen daer, Maer datse onse here vorsach, 11020[regelnummer] Dise vorsien hadde menegen dach. Ende vele liede dreven rouwe groet Vanden lande om sine doet; Ende hi was daer begraven doe Alse sulken man betamde daertoe. 11025[regelnummer] Ende Perchevael begaf hem daernaer In ene hermitage aldaer, Ende dede ane mettien doene Cledere van religione; Ende Bohort bleef met hem dan, 11030[regelnummer] Maer hine dede niet an Die cledere, bedie hi was in wane Tes conincs Arturs hove te gane. Twee dage daerna ende een jaer Soe levede Perchevael daernaer 11035[regelnummer] Van dat hi in dermitage quam, Eer sijn leven inde daer nam; Ende doe sciet hi van ertrike, Ende Bohort dedene eerlike Graven daer ter selver stede 11040[regelnummer] Daer Galaät lach ende sijn suster mede. Ende doe Bohort werd in inne das, Dat hi daer allene nu was An die zeeside van Babilone, Hi sciet van Sarras na tgone, 11045[regelnummer] Ende voer ter zeeward daer naer, Ende sat in een scep daer Ende makede sine vard Ten lande van Logers ward. Hi voer sine dachvarde soe, 11050[regelnummer] Dat hi quam te Carmeloet toe, Daer hi vant den coninc Arture. Noit sach man te gere ure Soe grote bliscepe driven, Beide van mannen ende van wiven, 11055[regelnummer] Alsi alle daden clein ende groet, Want si hildene alle over doet Ofte verloren, want hi doe Lange hadde gesijn verloren alsoe. Men ginc daer feestelike eten: 11060[regelnummer] Ende alsmen geten hadde wilde weten Die coninc die aventuren met allen Also alsi hen waren gevallen, Ende dede clerke vor hem comen daer, Dise scriven souden dus naer. 11065[regelnummer] Bohort vertelde daer irstwarf twaren Hoe dathi hadde gevaren, Ende Galaäts ende Parchevaels doet, Dies si alle hadden rouwe groet. Dit dede die coninc bescriven daer. 11070[regelnummer] Doen beswoer die coninc daer naer Die andere gesellen dat elc seide Van sire questen die waerheide: Die coninc wilt algader horen, Ende hoe menech riddere daer es verloren 11075[regelnummer] Sint soeken began vanden grale. Ende alsijt hadden getelt wale Si vonden datter, in waren saken, .xxij. wale gebraken, Ende van desen en was clein no groet, 11080[regelnummer] Hine was met wapenen doet. Nu was den coninc te voren comen Dat Walewein haer lijf hadde genomen Een deel van den genen, twaren, Die in die queste doet waren. 11085[regelnummer] Doe riep Waleweine vor hem die coninc, Ende hi seide, in warre dinc: ‘Walewein, ic mane u biden eede Die gi mi daet ter selver stede Daer ic u riddere maecte, dat gi 11090[regelnummer] Van dat ic u vragen sal berecht mi.’ Walewein gaf antwerde den coninc: ‘Here, gi hebt mi van deser dinc Soe besworen, wat mins gesciet, Des en salic achterlaten niet, 11095[regelnummer] In sal u secgen dat rechte ware, Al waerd datter min lachter in ware, Ja, die meeste lachter, die onder liede Noit enegen riddere gesciede.’ - ‘Nu vragic u,’ sprac die coninc, 11100[regelnummer] ‘Hoe menech riddere die doet ontfinc In dese queste van uwen handen?’ Ende Walewein ward pensende te handen, Ende hi sprac toten coninc na desen: ‘Here, gi wilt berecht wesen 11105[regelnummer] Van minen groten ongevalle, Ende ic saelt u secgen met alle: Ic sie wel dat ember wesen moet: Ic ontberets eer, dochtu goet; Maer, here, mi brachter toe die noet: 11110[regelnummer] Ic hebbere achtien geslegen doet, Niet bedi dat ic was, twaren, Betere riddere dan si waren, Maer dat op mi keerde dongeval Meer dan op mine gesellen al; 11115[regelnummer] Ende dit es bi minen ridderscepe niet,
[pagina 76]
Nemare bi minen sonden gesciet.’ - ‘En trouwen,’ sprac die coninc, ‘Dit was rechte ene ongevalech dinc, Ende dat u dese stucken gevel 11120[regelnummer] Was bi uwen sonden, wetic wel. Nu segt mi waer van deser dinc, Sloechdi doet Bandemaguse den coninc?’ - ‘Jaic, here, ic slogene doet; Ic hebber af berouwenesse groet. 11125[regelnummer] In dede noit dinge, here, Die mi berouwen also sere.’ - ‘Mine wonderes niet,’ sprac die coninc, ‘Dat u sere berout dese dinc, Want icker omme tongemake bem. 11130[regelnummer] Mijn hof es meer genedert bi hem Dant van drien den besten was Die doet sijn in die queste, sijt seker das.’ Dese word sprac die coninc aldus Van den coninc Bandemagus. 11135[regelnummer] Doen daer elc riddere hadde geseit Van sire questen die waerheit, Alsoe alsijt hadden gesien Van hen selven ende anderen gescien, Si worden daer in gescrifte geset 11140[regelnummer] Na hare vertellen al te met, In wel bescedenen maniren Ende waren te Salesbiren In die abdie die gescriften doe Geleit, ende bleven daer alsoe, 11145[regelnummer] Tot datter meester Woutere Mappe quam, Ende hi die gescrifte ane nam, Ende daer ute trac in walscher tale Den boec vanden heiligen grale, Dat hi dor des conincs Heinrics bede, 11150[regelnummer] Ende oec om sine ere dede, Dat hine trac uten latine In walscher talen met sire pine. Ende dus indic met deser tale Dystorie vanden heiligen grale, 11155[regelnummer] Ende sal u vord doen verstaen Hoe dat Gariët was gevaen Vander joncfrouwen, daer Walewein Die ridders doet sloech opt plein, Om dat hi ontginc doe daernare 11160[regelnummer] Sonder te sprekene jegen hare.

Vorige Volgende