|
| |
XXXV. Hoe die riddere metter mouwen Claretten wan.
Daventure seget ons vord,
Datmen te hove hevet verhord
16370[regelnummer]
Dat doet es der joncfrouwen stiefvader,
Dise onteerft hadde algader,
Ende dattene een ridder versloech,
Die ene witte mouwe droech.
Doen wisten sijt algader wel,
16375[regelnummer]
Dat hijt was ende niemen el:
Dies dreef rouwe die coninc,
Dat hi hem aldus ontginc,
Ende dedene soeken menegen dach.
Alse hijs vinden niet en mach
16380[regelnummer]
Dedi crieren ter selver uren
Enen tornoy, die soude geduren
Drie dage om Claretten wille;
Ende dine verwonne lude oft stille,
Datmen hem Claretten geeft.
16385[regelnummer]
Dus salmenne vinden, eest dat hi leeft,
Want si wisten wel ant horen
Dat hi Claretten hadde vercoren.
Doe sinde die coninc boden uut
16390[regelnummer]
In allen landen, wide ende siden.
Cefalus nam oec te desen tiden,
Des ridders sciltknecht metter mouwen,
Tenen wive die scone joncfrouwe
Die in dat wout mesvord was.
16395[regelnummer]
Omden dienst, sijt seker das,
Dien hi hare dede, nam sine bloet,
Doen haer stiefvader was doet.
Ic lecge hier af di tale neder
Ende kere ten messelgiren weder,
16400[regelnummer]
Die lipen al die lande dure,
So lange, dat een quam ter ure
Daer die riddere begeven was.
Hi sach die zegelbusse na das,
Ende kinde dat teken harde wale:
16405[regelnummer]
Hi ginc hem an met soeter tale
Ende vrachde hem daer om niemare.
Die bode seide doe oppenbare
Dat een tornoy beropen es
‘Om Claretten, sijt seker des,
16410[regelnummer]
Van heden opten twaelfsten daeh:
| |
| |
Ende die den tornoy verwinnen mach
Hi sal hebben die maget rene
Ende haer goet al gemene.
16415[regelnummer]
Mach sine vercrigen ens haer God an,
Die vrome es ende ridder goet.’
Alse die riddere dit verstoet,
Dat hi die cone sal verlisen
16420[regelnummer]
Hine hadde scilt noch spere,
Al haddi derwaerd groten gere,
Noch ors dat hi mach riden;
Nochtan en sal hijs niet vermiden;
Gevallet hem quaet ofte goet,
16425[regelnummer]
Hine salre sijn, al waerd te voet.
Hi dede den knape wel te gemake,
Ende es gegaenn na dese sake
Daer hi sinen here den abt vant,
Ende seide hem sijn wesen thant,
16430[regelnummer]
Ende hoe hise lange heeft gemint.
‘Nu staet si in presente: dise wint
In enen tornoy, si es sine.
Comter mi goet af ofte pine,
Ic sal ember ten tornoye wesen,
16435[regelnummer]
Al ne v aendics meer genesen,
En ont id mi nieman die leeft
Ic leidde u dat gi mi orlof geeft
Ende penninge, wapine ende een ors,
U ne saels niet wesen te wors;
16440[regelnummer]
Eest dat ic den prijs gewinne
Ende die scone die ic minne,
Ic sal den elcester rike maken.’
- ‘Broder,’ seit hi, ‘te desen saken
So ne gevic u nembermer raet.
16445[regelnummer]
Laet varen, broder, hets baraet.
Ic sal u maken nu treserier
In dien dat gi wilt bliven hier,’
Doen dit onder tcovent quam
Waren sijs alle tornech ende gram,
16450[regelnummer]
Ende baden dat hi bleve daer.
En bescoet hen allen niet een haer,
Wat dat si gebidden mogen.
Doe leide hem die abt vor ogen
Dat hi bi ridderscape ende bi eede
16455[regelnummer]
‘Dordine te houdene sworet mede
En ware oft gi mocht gewinnen
Claretten, dit bespraectire binnen.
En condi des volbringen niet
Soe brecti u ordine. Nu besiet
U ziele sal dan in vresen staen.’
Hi sprac: ‘En canicker niet gewinnen
Soe willic weder comen hier binnen
Ende hier wesen al mijn lijf:
Ic moet ember sijn ter tornoye,
Gaet mi te vromen oft te vernoye,
Daer ne mach noch af noch toe.
Nu geeft mi raet wat ic best doe.’
16470[regelnummer]
Dabt seide: ‘Waendi deilen ende kisen,
Gi moet ember u ordine verlisen,
Oft u cledere van hier binnen
Houden tot dat gise moget gewinnen.’
- ‘Soe willic mijn cledere ende min abijt
16475[regelnummer]
Ane houden tote dier tijt,
Ende mine scoen gebonden ter stede,
Tot dat icse hebbe gewonnen mede.’
Hi eiscede sine wapine doen te tiden,
Hine wilde niet langer daer ontbiden.
16480[regelnummer]
Des ander dages harde vroe
Wapedemen den riddere doe
Maer sine cappe, des seker sijt,
Droech hi boven al sine wapene an.
16485[regelnummer]
Men brachte een ors den stouten man
Al sneewit, ende een gereide.
Die stegerepe waren houtijn beide,
Alse die moenke te voerne plagen.
Doen begans hem wel behagen,
16490[regelnummer]
Ende dancte den abt alre doget,
Dine also hevet verhoget.
Hi nam orlof ane dat covent,
Die[re] ombe weenden dieke sent.
Dabt gaf hem hondert besante groet,
16495[regelnummer]
Ende bat hem, oft hem geviele neet,
Dat hi weder te cloestere come,
Het soude wesen sine vrome.
- ‘God loent u!’ sprac die edel man.
Met derre talen voer hi van dan;
16500[regelnummer]
Ende eles nachs dedi den raet,
Dat hi daer een cloester staet
Herberge ember heeft genomen
Onthier ende hi ten tornoye es comen,
Dat was in ene scone prayerie.
16505[regelnummer]
Daer bi stont oec ene abdie:
Daer voer hi in, als hi daer quam.
Het was [sire] ordine als iet vernam:
Om dat was hire wel ontfaen;
Maer alsi hadden verstaen
16510[regelnummer]
Sine saken, ende wie hi es,
Ende daden hem ere groet oec mede.
Dus bleef hi daer tot dier stede
Dattie tornoy soude wesen.
16515[regelnummer]
Des anderdages alst quam te desen
Dat die tornoy vergaderen soude
Ende wapende hem wel ter cure,
Ende reet ten tornoye ward ter ure,
16520[regelnummer]
Alse een moenc met sire cappen nu.
Ten tornoye quam hi, secgic u,
Sere gereden tot bider scaren.
Doe quamen hem die colvenaren
Ende waenden winnen sijn goede paert,
16525[regelnummer]
Dat sijn gewichte van selvere was waerd.
Si waenden den moene scire afsteken,
Dies hem sere sal willen wreken.
Daer sloech een an hem die hant:
Die colve hi hem seire ontprant,
16530[regelnummer]
Die eyken was ende groet genoech.
Dat was sere wel sijn gevoech.
Hi ginc daer slaen onder hoep;
Sine coehten nie so diren coep:
Hi sloechse dat si ter eerden lagen.
16535[regelnummer]
Die vanden castele, doen sijt sagen,
Die heren van der tafelronden,
Die daer biden coninc stonden,
Die slage die de moene sloech,
Het docht hen allen wonder gnoech.
16540[regelnummer]
Hi sloechse neder bi tween, bi drien:
Men saeh daer meneghen achter tien,
Ende seiden dattie duvel ware.
Dus dorreet hi al die scare.
Een riddere quam op hem gereden
16545[regelnummer]
Ende waende sijn paert winnen ter steden:
Dien stac hi vanden orsse goet,
Ende gaeft enen die daerbi stoet,
Die een crane paert hadde gereden.
Hi heelt saen dat ors besereden,
16550[regelnummer]
Ende dankes den moene saen daer af,
Die hem dat goede part gaf.
Die moene reet vord in di porsse
Ende velder menegen vanden orsse:
Hine sach een twint niet achterwaerd,
16555[regelnummer]
Noch om man, noch om paert.
Coninc, ridders, vrouwen, joncfrouwen.
Die ten castele udeward scouwen,
Si mercten alle ende sagen
Den moene menegen riddere dragen
16560[regelnummer]
Metten spere uten gereide.
| |
| |
Daer was nieman hine seide:
‘Hets die duvel, ens geen man,
Die dus die ridders vellen can.
Wanen comt ons gene cloestier?
16565[regelnummer]
Hier nes ridder geen so fier,
Die sijns nu iet dar hier beiden,
Hi dreefse alle vander heiden
Gene ridders bi groten scaren,
Waerward dat hi quam gevaren.’
16570[regelnummer]
Nieman dorste comen in sijn gemoet:
Sider datmen daer verstoet
Dat grote wonder dat hi wrochte
Elc vloe van hem dat hi mochte.
Dus heeft hise alle verdreven,
16575[regelnummer]
Ent velt es hem allene bleven.
Voer hi daer weder ende vord
Ende boet sijns speren oerd,
Alse die joeste begeerde,
Daer ne was nieman diet weerde.
16580[regelnummer]
Doe kerde die moenc ombe sijn part
Ende neech ten torreward,
Daer hi den coninc Arture sach,
Die lach ende wachte alden dach
Naden riddere metter mouwe,
16585[regelnummer]
Daer hi om hadde grote rouwe.
Clarette heefter oec na gesien,
Ende hemelijc sere na doen spien,
Maer sine condens vinden niet.
Die moenc doe vanden velde sciet,
16590[regelnummer]
Ende es ten cloestere gevaren saen,
Daer hi doe wel was ontfaen,
Omdat hi hadde den prijs bejaget.
Des ander dages als verdaget
Hordi messe ende ontbeet daer saen,
16595[regelnummer]
Ende wapende hem, ende es gegaen
Te sinen parde ende reet opt velt
Seerre dan sinen vollen telt.
Doe sine sagen warense vervard
Ende trocken som achterward,
16600[regelnummer]
Ende som riepense: ‘Were, were,
Hier comt die duvel, die covelere,
Die ons gisteren menegen toren
Dede. Noch hebwijs niet verloren.’
Ende tirst dat hi Claretten siet
16605[regelnummer]
Die minne en liten resten niet:
Hi seinde hem ende voer in.
Ander bejach noch ander gewin
Ne geerde die ridder metter mouwe
Dan te winne die joncfrouwe.
16610[regelnummer]
Wie hem daer quam te gemote
Hi dedem opward keren die vote.
Selc waende daer den prijs bejagen
Men moeste[n] vanden velde dragen.
Si vloen alle ten tenten waerd.
16615[regelnummer]
Nieman dorste comen in sine vaerd,
Ende dat velt bleef hem allene.
Die coninc ende alle dandere gemene
Gaven den moenc daer den prijs.
Dus voer hi wech in derre wijs;
16620[regelnummer]
Ende alsi voer ten cloesterward
Quam een riddere in sine vard,
Die verbolgen was herde sere
Dattie moenc hadde al die ere.
Hi riep: ‘Her covelare, sonder waen,
16625[regelnummer]
Aldus en seldijs mi niet ontgaen.’
Die moenc es hem jegen gereden:
Daer moesti van sinen perde sceden.
Dien riddere stac hi daer ter neder.
Die moenc nam tpart ende keerde weder.
16630[regelnummer]
Doe riep menech van buten ent binnen:
‘Wat waendi anden moenc winnen!’
Die moenc leidde tpart te cloesterward
Ende gaeft den abt sinen waerd;
Hi hads, seidi, wel verdient.
16635[regelnummer]
Die abt was blide ende seide: ‘Vrient,
Es enege dinc die gi hier begard,
Die willic dat gi nine spaerd.’
Men dede den riddere te gemake doe.
Des ander dages harde vroe
Ende gereiddem ten tornoyeward saen.
Hi ginc tirsten messe horen:
Daer bat Gode als te voren,
Ende onser vrowen, der maget soeten,
16645[regelnummer]
Dat sine dies dages bescermen moten,
Dat hi den prijs moge gewinnen,
So mocht hi hebben sire vrindinnen.
Hi ontbeet ende wapende hem met,
Ende reet ten tornoyeward ongelet.
16650[regelnummer]
Daer die tornoy vergadert was
Reet hi inden meesten tas,
Ende deet bat daer, sonder waen,
Dan hi te voren hadde gedaen.
Doen dit die grote heren sagen,
16655[regelnummer]
Dat hi den pris soude bejagen,
Die om Claretten te winnen quamen,
Begonsten sijs hen alle scamen.
16660[regelnummer]
Som van vore, som van achter:
Si brachtene gerne inden lachter.
Dit sach die coninc ende Perchevale
Ende alle die ridders vander zale,
Ende clageden den moenc aldare
Datsi alle op hem dus voren.
Hi noepte sijn ors metten sporen
Ende dorereet al die scaren
Haer alre ondancs die daer waren.
16670[regelnummer]
Daer ontfinc hi menegen slach
Die groet was ende sere wach
Op sinen widen caproen grijs.
Dus gewan hi daer den prijs.
Ende doe hi ten bloten velde quam
Ende vestetse an die coyfie mede,
Ende warp sine covle ut ter stede,
Ende liet sine mouwe blaren daernare.
Doe des Clarette werd geware
16680[regelnummer]
Doen riepsi lude al in een
‘Dits hi, dits hi, die wi menen!
Desen willic ende el negenen!’
Doe keerdi ten genen dine begeren
16685[regelnummer]
Ende ginc hem manlijc verweren.
Dit sach coninc Artur ende sine man,
Ende die irst utcomen can
Hine beitde des anders twint:
Si slogen inden tornoy omtrent.
16690[regelnummer]
Perchevael ende min her Walewein
Daden wonder in dat plain.
Den tornoy die riddere al verwan.
Dit tornende daer menegen man.
Dus sciet die tornoy altemale.
16695[regelnummer]
Die coninc keerde weder in sine zale
Ende alle sine riddere diegelike.
|
|
Auteursrechtvrij