|
| |
LV. [Hoe Lanceloet den witten voet gewan.]
Ons telt vort die aventure
Dat Lancelot ter selver ure
Int hof was onlange comen.
22410[regelnummer]
Doe hi dese mare heeft vernomen
‘Bi mire trouwen, ic wille volgen
Desen hondekine, sonder waen.’
22415[regelnummer]
Ende dede sine wapine bringen daer naren,
Ende haeste hem, als di wilde varen
Dat coren bloide op dat velt.
Hi reet singende sinen telt,
Niet te sere no niet te sachte.
Sijn sin ende sine gedachte
22425[regelnummer]
Wisten niet waer dat hi soude,
Maer waer dat hondekin woude
Lopen, dien volgede hi [mede],
Dat horic secgen, [daer ter stede].
Hine hilt wech [no strate daer]:
22430[regelnummer]
Hi reet met gr[oten gere naer].
Hine hilt en g[ene raste mede]
Onthier ende h[i vernam die stede]
Daer hi quam op [ene riviere].
Doe sach hi dat [die hont sciere]
22435[regelnummer]
Int water spranc opp[enbare]:
Doe volgede Lanceloet [sonder sparen]
Ende gaf den orsse to[gels gnoech].
Genindelike hi in sloe[ch],
Ende reet over dwater [metter spoet].
Neder in dat grone [gras]
Ende beide dat hi dr[oge was]
Hi ende sijn ors oec beide.
Doe verleidi sijn gereide
22445[regelnummer]
Ende sat op al onvervard,
Ende voer henen ten foreeste [ward].
Die wech was langer dan min [tale],
Des mogedi mi geloven wal[e].
Dus reet hi vort ende vernam
22450[regelnummer]
Int foreest, daer hi gereden quam.
| |
| |
Eer hi int wiket conde comen
Hebbene die lione vernomen.
Met crachte hebben sine bestaen.
Genindelijc werdi hem saen
22455[regelnummer]
Optie lione met sinen swerde,
Want hi haers sere begerde.
Seven lione waren daer doe:
Hord, ic mach u secgen hoe,
Wildi die redene daer af horen:
22460[regelnummer]
Een riddere hadde geweest te voren,
Dire drie hadde geslegen doet.
Hi werde hem als dijs hadde noet,
Nochtan moesti tachterst sterven
22465[regelnummer]
In segt over waer niet vort,
Maer also alsict hebbe gehort
Soe darict u vertellen wel.
Lanceloet, die riddere snel,
Sloech mengen slach optie lione,
22470[regelnummer]
Die hem wreet waren ende cone,
Ende die hem niet en vermeden.
Onder hen quam hi daer gereden,
Sere slaende ende met nide.
Doe ontfinc hi in wederside
22475[regelnummer]
Drie wonden groet ende wijt.
Doe werd hem in nerst die strijt.
Doe ginc hi hem met cracht weren;
Hi sach wel hine const ontberen
Langer niet te sire eren.
22480[regelnummer]
Hi was die niet conste keren
No vlien, daer hijs hadde noet.
Mettien sloech hire drie doet.
Die andere waren hem wreet
Ende daden hem pine ende leet,
22485[regelnummer]
Ende leverden hem wiges gnoech
Onthier ende hise alle versloech.
Doe si doet inden sande lagen
Began hi sine wonden clagen.
Doch dancti Gode sere das
22490[regelnummer]
[Dat hi] levende bleven was
...... ic so starc gewesen
...... nden stegereep den voet
.... hi gewont ende moede
... incker op met groter spoede
[E]nde reet daerna int foreest.
22500[regelnummer]
[S]ijn ongemac was hem meest.
[H]i horde vanden vogle di lude
[D]en roeke vanden soeten crude,
Dies daer vele was int wout
Menege stemme heft hi gehort
Van voglen, die hem wel bequamen,
Ende sijns leets en deel benamen.
Hier ende ginder nam hi goem,
22510[regelnummer]
Ende onder enen groffels boem
Hi den hert doe licgen sach.
Nu hort wies Lanceloet doe plach:
Hi nam dat ors metten sporen.
Die hert saget ende liep voren,
22515[regelnummer]
Ende Lanceloet volgede hem naer,
Al was hi moede ende swaer.
Dat hondekijn liet nagaen;
Eer hijt wiste hattene gevaen.
Ende doent den hert hadde gevelt
22520[regelnummer]
Reet hi harder dan den telt,
Ende beette neder op dat gras.
Des wits voets hi girech was,
Ende snetene af met sinen swerde.
Doe viel hi neder an die eerde:
22525[regelnummer]
Hine conste doe gestaen niet.
Mettien hi enen riddere siet
Doe so bat heme Lanceloet
Dat hi tote hem daer quame,
22530[regelnummer]
Ende hi den witten voet name,
Ende hi hem gelove daer op trouwe
Dat hine vore der joncfrouwen,
Ende hi hare oec secgen soude
22535[regelnummer]
Gewont wonderlike onsochte:
Hi soude comen so hi irst mochte;
Ende si nembermer man ne name
Vor dat hi tote hare quame.
‘Segt hare dat si wel doe
22540[regelnummer]
Altoes, beide spade ende vroe.
Ic heb mi gepient so sere
Om die doget ende om die ere
Die ic van hare hebbe gehort.’
Mettien stac hi die hant vort
22545[regelnummer]
Ende gaf den riddere den voet.
Hem hadde geweest alse goet
Haddine hem gegeven niet.
Dinc die sal sijn ende met gesciet
Die moet ember ten inde comen.
22550[regelnummer]
Alsi den voet heeft genomen
Nam hi sijn swaerd ende Lancelote sloech
Dat hijt qualike verdroech.
Hi dede ene dorperlike daet,
22555[regelnummer]
Ende bejagede lettel ere;
Hi vantene gewont ende wonden mere,
Ende loende hem met quade goet,
Ende heft gedaen menechwarf.
22560[regelnummer]
God, die nie en verstarf,
Mote alle die bose scrinken,
So dat si hen moten bedinken,
Ende alle haer quaetheit laten,
Ende werken bi rechter maten!
22565[regelnummer]
Die riddere, die fel was harde sere,
Doe hi gewont hadde den here,
Soe dat hem dochte dat hi daerbi
Sterven soude, doe voer hi
Aldaer doe woende die coninginne.
22570[regelnummer]
Hi was van herten ende van sinne
Hi waende doe wel here wesen.
Maer eer die rime werd gelesen
22575[regelnummer]
Soe sal hi ondervinden wel
Oft hem iet beteren sal sijn spel.
Wat hulpet dat ict lanc makede?
Alse die riddere der borch nakede,
Ende hi daer vore gereden quam,
Ende leidet daermens wale plach.
Hoe blide hi was doe hi dit sach!
Selve ginc hi in die zale,
Daer hi was ontfangen wale
22585[regelnummer]
Van ridderen ende van joncfrouwen,
Diemen daer menege mochte scouwen.
Selve die joncfrouwe quam vort gegaen,
Dine wel daer wilde ontfaen
Om dat hi hare vremde was.
22590[regelnummer]
In enen boegaerd op dat gras
Ginc si doe entie riddere mede.
- ‘Joncfrouwe,’ seithi, ‘gi hebt gesworen
Vor hen allen die tuwen rike horen
22595[regelnummer]
Dat gi nembermer nemet man
En si die u gebringen can
Vanden herte den witten voet.
Nu sietene hier ende doet
Al uwen wille nu daer bi.
| |
| |
Met minen swerde optie lyone,
Die mi fel waren ende cone.
Te rechte hebbic u gewonnen.
Alle die gene dies mi veronnen
22605[regelnummer]
Moten hebben quade aventure,
So sere es hi mi worden te sure!
Doen dit die joncfrouwe verstoet
Si nam orlof ende opstoet,
Ende seide si wils hebben raet.
22610[regelnummer]
Mettien si in die camere gaet.
- ‘Ellindech wijf! wats mi gesciet!
Nu ne an mi God der eren niet.
Wat eest dat men mi doet verstaen!
Wat hebbic arm wijf mesdaen
Si weende utermatene sere
Ende clagede doe haer ongeval.
- ‘Here, es dit mine bede al,
Die ic oit bat spade ende vroe,
Daer ic vrolijc met leitde minen tijt?
Ic wane in die werelt wijt
En es nu so leeliken niet.
22625[regelnummer]
Hine scient van gere groter daet,
Hi es so leelijc ende oec quaet!
Het doet mi ongeval, en trouwen.’
Mettien vernament die joncfrouwen
Ende quamen tot hare gegaen,
22630[regelnummer]
Doe sise wenende sagen, saen.
Si spraken doe alle an hare
Wat si hadde en wat har ware?
Si seide: ‘Gi selet weten wel.
Sagedi nu genen riddere fel,
22635[regelnummer]
Dien ic soe wel dede ontfaen?
Mi donct het es alsoe vergaen:
Hi heeft hier bracht den witten voet:
Ic bidde u dat gi wel doet
Ende mi gevet goeden raet;
22640[regelnummer]
Gi moget wel sien hoet mi staet.’
Ene joncfrouwe, die stont bi hare,
Si seide: ‘Joncfrouwe, nu nemet ware,
Onse raet en can gehelpen niet.
Het ware goet datmen siet
22645[regelnummer]
Ende men sinde om uwe man,
Ende dat si u geraden dan;
Dat donct mi alre best gedaen.’
Die joncfrouwe seide doe saen:
‘Ic wille sinden dan alte hant
22650[regelnummer]
Om al mine ridders in min lant,
Alle die horen te minen rike;
Daer ware sere hars le doene.’
Daer quam doe menech ridder coene
22655[regelnummer]
Ende oec menech jongelinc
Ende des ander dages vele vroe.
Ic horde secgen dat quamen doe
.Lx. hondert niet min een,
22660[regelnummer]
Die van hare hilden leen.
Daer quamen oec drie coninge gecroende
Eer di sonne den dach verscoende,
Ende met hen so menech man,
Dat icse niet genomen ne can.
22665[regelnummer]
Si beetten ende gingen in die zale.
Die joncfrouwe ontfincse wale.
Doe deetse die coninginne saen
Int vrijthof te gadere gaen:
Met hen die gene die si wouden,
22670[regelnummer]
Ende die si waende dat haer souden
Geraden dbeste dat si consten;
Ende die haer alles goeds onsten,
Ende die si oec getroude wel
Deet sire gaen, ende nieman el.
22675[regelnummer]
Met hen ginc si inden boegaert.
Die coninge spraken te harrewaerd:
Wat si gebode, ende wat si woude?
Si seide dat sijt hen secgen soude.
‘Hier es comen nu tote mi
22680[regelnummer]
Een riddere, in weet wie hi si,
Ende heeft hier bracht den witten voet,
(Het heefter menech riddere goet
Sijn lijf daer ombe verloren).
Hi heeft mi geleit te voren
22685[regelnummer]
Dat hine met stride gewonnen heft.
Eest waer dat hi mi segt,
Noch bliscap noch oec ere;
Hi es soe leelijc ende oec quaet.
22690[regelnummer]
Hier op willic hebben raet.
Al ware hi te manne gename,
Godweet, het ware onbetame
Dat hi u alre here soude sijn.’
Doe antwerde haer daer een coninc fijn:
22695[regelnummer]
‘Joncfrouwe, u tale hebwi vernomen.
Men doe ons hare den ridder comen,
Ende alse wi horen sine tale
Soe selewi u geraden wale.’
Doe riepmen den riddere ende hi quam;
22700[regelnummer]
Ende done die joncfrouwe vernam
Begonste si te weenne sere
Ende seide: ‘Willecome, here!’
Hi antwerde hare doe met sinne.
Ay hoe serech stont di coninginne!
Dat was haerre herten en swaer slach.
Daer stont een coninc, die wel onste
Sire vrouwen, ende hi begonste
Den riddere saen te vragene doe
Alst die riddere hevet vernomen
Hi seide: ‘Here, in onse lant
Es menegen riddere wel becant,
22715[regelnummer]
Ende daer loept oec die niemare
Dat dese joncfrouwe alsulc ware,
Dat si niet huwen ne mochte,
En ware an dien, di haer brochte
Vanden hert den witten voet.
22720[regelnummer]
Mijn vader es een ridder goet
Ende hiet mi dat ic varen soude
Den hert jagen inden woude;
Des benic nu te hovede comen:
Den hert hebbic sinen ganc benomen
22725[regelnummer]
Ende hebbe hier sinen voet brocht,
Dien menech riddere heft becocht.
Trecht daer af willic daer bi,
Want hi te sure es worden mi.’
Doe die coninc dit verstoet,
Dat wel waer mochte wesen.
Hi seide: ‘Joncfrouwe, hort na desen:
Onse raet ende onse macht
Dats datmen verste .xiiij. nacht;
22735[regelnummer]
In canre niet beters toe gesien.
Hier binnen so mach vele gescien.’
Den riddere doe evele behagede
Datmen den verst so lange dagede;
Hi wiste wel dat hem quaet ware,
22740[regelnummer]
Ende was daeromme te meer in vare.
Die verste die moeste sijn alsoe.
Dies was die joncfrouwe blide ende vroe.
Sine liet geen hof scieden niet.
Dat si wilde ende dat si hiet
22745[regelnummer]
Dat was scire daer gedaen.
Nu latic dese tale hier staen,
Ende late dese heren dus daer bliven,
Ende sal van Waleweine scriven.
|
|
Auteursrechtvrij