[Vervolg van p. 516]
Mendoza verschillende genres, jongleert hij met verschillende niveaus van beschrijving en vertroebelt hij subtiel de grens tussen werkelijkheid en fictie. Bovendien is dit een roman die je graag leest. Opnieuw een knappe prestatie van de Catalaan dus, al blijft het fabuleuze De stad der wonderen (Arena, 1992), waarin hij zijn gekende prozaelementen met nog meer literair gegoochel en ironie op de lezer afvuurt, zijn onovertroffen meesterwerk.
[Bart van Loo]
Eduardo Mendoza: Blijspel in Barcelona
Vassallucci, 456 p., 998 F, ISBN 90-5000-050-9
‘Mendoza heeft een roman geschreven van een schitterende literaire rijpheid waarin alle verworvenheden van zijn vorige romans overvloedig aanwezig zijn [...] Het portret dat hij maakt van Barcelona is meesterlijk, vooral omwille van de manier waarop hij van een praktisch “costumbristisch” register overschakelt op een grotesk. De personages zijn prachtig uitgetekend, het boek kent een rijke schakering van verschillende sferen en omgevingen en de verteller leidt het geheel, waarbij hij zich steeds op een perfecte afstand houdt, vlot in goede banen’.
i. echevarría, ‘el país’ 1997, edición internacional
Eduardo Mendoza werd geboren in Barcelona in 1943. Na zijn studies werd hij vertaler voor de V.N. in New York, van waaruit hij zich zal ontpoppen tot een van de belangrijkste schrijvers van het Spanje na Franco. Zijn eerste roman, De zaak Savolta (1975 - Arena, 1992), krijgt de Prijs van de Kritiek en wordt, al werd hij twee weken voor de dood van Franco gepubliceerd, gebombardeerd tot gangmaker van de postfranquistische roman. Ook bekend bij ons is Het geheim van de behekste crypte uit 1979, een geslaagde parodie op de picareske en detectiveroman. In 1982 keert hij terug naar de Catalaanse hoofdstad om zich volledig aan zijn literaire carrière te wijden. Zijn grote internationale doorbraak komt er met de De stad der wonderen uit 1986, beste buitenlandse roman van 1988 in Frankrijk. Dit fabelachtige epos werd al meermaals vergeleken met Honderd jaar eenzaamheid van García Marquez. Vanaf zijn vijfde roman (Het ongekende eiland, 1989) vormt Barcelona niet meer het centrum van zijn literaire creativiteit. Ook is de stijl minder uitbundig. Toch publiceert hij samen met zijn zuster Cristina in 1989 nog een opmerkelijk historisch overzicht van het leven in de metropool op het einde van de 19de eeuw en in 1990 verschijnt het verhaal van een buitenaards wezen dat in de stad terecht komt. Eind 1996 verschijnt Blijspel in Barcelona. Alle Nederlandse vertalingen zijn uitgegeven bij Arena.
Auteursrechtelijk beschermd