Levende Talen. Jaargang 1933

Jaarverslag over 1933.

Met dankbaarheid mag de samensteller van dit verslag constateren, dat ook dit jaar voor onze vereniging er een van krachtige bloei is geweest. Het opgewekte verenigingsleven waarvan de vergaderingen en het tijdschrift bewijs afleggen, geven ons het recht te hopen dat wij de nood der tijden zullen kunnen blijven trotseren.

Het aantal leden is ook dit jaar weer sterk toegenomen: van 760 tot 880. Tegenover 140 nieuwe leden staan slechts 20 die afgeschreven moesten worden. Het kleine aantal bedankjes

[p. 290]

mag ons zeer verheugen: het bewijst dat ondanks de vermindering van de salarissen er toch maar heel weinig leden heil gezocht hebben in een bezuiniging van de contributie voor ‘Levende Talen’. Dit is het gelukkig gevolg van het feit dat een zo lage contributie wordt gevraagd voor het vele dat geboden wordt. De stijging met 120 leden maakt een goed figuur tegenover de vorige jaren; behalve 1932 haalt geen ander het bij 1933. De lijn die wij in de grafiek van het vorige jaarverslag zo steil zagen omhoog gaan, blijft snel rijzen. In de tijd van vier jaar is onze vereniging verdubbeld, in zes jaar verdriedubbeld. (De Engelse sectie telt 241 leden, de Duitse 215, de Nederlandse 214 en de Franse 203: verder zijn er 7 algemene leden).

Het jaar begon met een buitengewoon goed geslaagde algemene vergadering. Niet minder dan 250 personen tekenden de presentielijst. De grote propagandistiese kracht die van deze vergadering uitging, blijkt wel uit de lijst van honderd nieuwe leden die in het Maart-nummer kon gepubliceerd worden.

Ook dit jaar zijn de sectievergaderingen niet beperkt gebleven tot de algemene vergadering. De Nederlandse sectie hield een tussentijdse vergadering te Utrecht op 20 Mei, die goed bezocht en zeer geanimeerd was. 6 Junie kwam de Engelse sectie te Amsterdam bijeen.

De redactie van ‘Levende Talen’ mocht zich verheugen in de medewerking van een toenemend aantal leden, zodat de vijf nummers van dit jaar een rijke en veelzijdige inhoud hadden. Telkens blijkt ons, dat ons tijdschrift in een wijder kring bekend wordt en zich een eervolle plaats in de rij van onderwijsperiodieken veroverd heeft. Onder deze omstandigheden heeft de redacteur een aangename taak.

Een enkel woord moge ik zeggen over de rubriek Schoollectuur en Schoolbibliotheekboeken in de vreemde talen. Deze gaat goed vooruit; de buitenlandse uitgevers gaan langzamerhand hun belang beter begrijpen en sturen meer boeken. Voor een niet gering deel is dit te danken aan het ijverig werken van onze correspondenten. Zeer te betreuren is, dat het overleg met de besturen van A.V.M.O. en Genootschap ten einde tot samenwerking op dit gebied te komen, niet is mogen slagen. Uit de publicatie van de nu volledige Commissie voor Schoolbibliotheken van de beide genoemde verenigingen in het Weekblad van

[p. 291]

17 Nov. moeten wij concluderen, dat het overleg definitief mislukt is. In een artikel ter zake in het Septembernummer heeft ondergetekende een exposé van de loop der onderhandelingen gegeven. De leden kunnen zich daaruit een oordeel vormen over de vraag, of de mislukking aan ons te wijten is. Laten wij hopen, dat het gevaar waarmee het tegelijk werken van twee organisaties op hetzelfde gebied de goede zaak bedreigt, in de toekomst minder groot zal blijken dan wij vreesden.

In de samenstelling van het Hoofdbestuur kwam dit jaar geen verandering. Helaas zal dit in het komende jaar in sterke mate het geval zijn. Vier leden moeten aftreden. Ik wil van ons reglement geen kwaad spreken, maar de ‘harde wet’ treft ditmaal wel erg hard. Wij kunnen ons moeilik voorstellen voortreffelike leden als Ras, Sparnaay en Kruisinga in het H.B. te moeten missen. Ik mag het op deze plaats wel zeggen: de samenwerking in het H.B. was bizonder prettig, de vergaderingen een telkens weerkerend genoegen. Ik houd mij overtuigd, dat de samenstelling van het H.B. belangrijk heeft bijgedragen tot de sterke vooruitgang van de vereniging.

w. van den ent, Secr. H.B.