Levende Talen. Jaargang 1936

Engelse schoollectuur.

Bridges and Hessell Tiltman, Heroes of Modern Adventure. Harrap, 2/6. 256 pp.

Een prettig aandoend boek met zijn 30-tal photo's en 18 verhalen over Amundsen, Sir Alan Cobham, Evans, Rosita Forbes, Lawrence of Arabia, Lindbergh en nog enige andere onderzoekers van de moderne tijd. Een boek, dat zeer zeker op zijn plaats is in de bibliotheek en ook wel als lectuur voor de klas te gebruiken is. Ik heb het tenminste voor dit jaar op de boekenlijst geplaatst voor de 5e klas H.B.S. Het is fris, levend en waar.

Bridges and Hessell Tiltman, Master Minds of Modern Science. Harrap, 2/6. 256 pp.

Een dergelijk boek als het vorige met 16 photo's en 22 verhalen over natuurwetenschappelijke onderzoekers als Baird, de Curies, Einstein, Marconi en verschillende anderen, wier namen mij onbekend zijn. Het boven aangekondigde boek zal misschien een ruimere kring van lezers trekken, dan dit, maar toch lijkt ook dit mij niet misplaatst in de bibliotheek.

Sir Wilfred Grenfell, The Story of a Labrador Doctor. Hodder and Stoughton, 3/6. 300 pp.

Deze autobiographie van een Engelse dokter, voor wie een gewone dorpspraktijk niets aantrekkelijks had en die daarom dokter werd bij

[p. 381]

de eskimo's en de vissers in de noordelijke Atlantische Oceaan, heb ik reeds geruime tijd geleden ter bespreking ontvangen. Ik heb het toenmaals niet vermeld, omdat de afspraak met juffr. Snitslaar was, het ongeschikte niet te bespreken. Sedert dien is mijn mening veranderd, vandaar deze late vermelding. Mijn bezwaar was het gemis van een vaste lijn. Het boek bestaat uit een aaneenschakeling van kleine avonturen. ‘Klein’ alleen in het aantal woorden, waarmee de bescheiden man ze beschrijft. Dat springen van het een op het ander is op den duur vermoeiend en daarom boeide het boek mij niet, ondanks de vermelding op de omslag, dat het een ‘best-seller’ was. Mijn belangstelling voor het boek is weer toegenomen, doordat een van de hoofdstukken in ‘Heroes of Modern Adventure’, gewijd is aan Grenfell of Labrador. En inderdaad, als men over het bovengenoemde bezwaar heenstapt, heeft het boek veel moois, Grenfell is een nobele kerel, die telkens weer zijn eigen leven waagt om zieke mensen daar ergens in 't barre noorden te helpen.

Igor Schwezoff, Borzoi. Hodder and Stoughton. 9/6. 441 pp.

Deze autobiographie van een jonge Rus, die in de revolutietijd de tradities van zijn aristocratische familie ontrouw werd en beroepsdanser ging worden, laboreert aan hetzelfde euvel als het vorige boek. Het is maar matig interessant door de grote verscheidenheid van voorvallen en het overstelpend aantal namen van Russische beroemdheden bij het ballet. Toch krijgt men ook hier, over de verschillende episoden heenkijkend, een interessante blik op de toestanden in het bolsjewistische Rusland, evenals in Grenfells boek op het harde leven in Labrador.

Over de meest woelige dagen van de revolutie hoort men weinig in dit boek. Schwezoff was toen nog een kind en de zorgen van zijn ouders gingen aan hem voorbij. Hij vond het wel leuk, dat hun woning werd geconfiskeerd, hij kreeg meer vrijheid en ging met zijn zusje wonen in de badkamer van een leegstaand huis. Feitelijk zijn ze dus vagebonden, maar toch gaan ze behoorlijk naar school. Het meest verwonderlijke is wel, hoe onder alle nood het gewone leven nog voortgaan kan. Ik zal hierover niet verder uitweiden - al geeft zoo'n boek wel aanleiding tot het houden van bespiegelingen - om niet te veel plaatsruimte in beslag te nemen. Misschien moet ik de titel van het boek even verklaren. Borzoi is tegelijk de bijnaam en de scheldnaam voor de schrijver. 't Is de naam van een soort van hazewindhond. Wegens zijn lenigheid werd hij zo wel genoemd door kollega's. Het is ook de verbasterde uitspraak van ‘boorzhui’, wat betekent ‘bourgeois’, de scheldnaam, die de schrijver vervolgde gedurende zijn loopbaan, vanwege zijn afkomst. De teleurstellingen en de ellende tengevolge van slechte organisatie deden hem tenslotte besluiten uit de sovjetrepubliek weg te vluchten. Van Vladivostok kwam hij in China en bereikte na oneindig veel moeilijkheden Charbin, ten slotte Parijs, Amsterdam, Londen. Het laatste deel van het boek is niet het minste.

Fr. J. Weaver, Europe and England. Nelson 3/-. 330 pp.

Dit geschiedenisboek deed ik misschien beter niet te vermelden. Er zullen toch waarschijnlijk slechts weinige leerlingen zijn, die zich zo zeer tot de

[p. 382]

geschiedenis aangetrokken gevoelen, dat ze de periode van 1494-1715 ook eens uit een Engels leerboek willen nalezen. Ik ben niet deskundig genoeg om te weten, of alles historisch juist is. Wel heeft het me gefrappeerd, dat de Spaanse armada blijkbaar alleen door de Engelsen is verslagen, en dat de Engels-Hollandse oorlogen behandeld worden als van weinig belang.

Er staan veel illustraties in het boek, waarvan vooral die in kleurendruk buitengewoon lelijk zijn.

J.W. Marriott, Modern Essays and Sketches. Nelson, 1/3. 208 pp.

Dit is een boekje met 28 essays, een inleiding en ‘exercises’ aan het eind. De stukken zijn bijna alle van zeer bekende schrijvers, als Chesterton. Max Beerbohm, Ian Hay, Priestley, Hilaire Belloc, Milne, e.a. Evenals kollega Schokking schreef van een dergelijke serie in no. 89 van L.T. vind ik deze bij uitstek geschikt voor klasselectuur voor de 5e en 6e klas Gymnasium. De inhoud is hier niet gerubriceerd en, dunkt me, minder zakelijk en meer litterair dan in de serie van Macmillan.

Ronald A. Knox, Still Dead. Hodder and Stoughton. 2/6. 320 pp.

Volgens voor in het boek afgedrukte courantenkritiek is de heer Knox een gevierde schrijver van detectiveverhalen uit Oxford. Die roem schijnt vooral gegrond op een ander boek: The Body in the Sylo, aan mij onbekend. Maar welk een suggestieve titel, nietwaar? Als Still Dead zijn tweede werk is, is het stellig geen vooruitgang. Wat deze titel betekent, is mij nog steeds een raadsel, waarvan de oplossing mij niet interesseert, evenmin als trouwens het hele boek. De inhoud is in het kort, als volgt.

Een Schot heeft een verzekering gesloten op het leven van zijn zoon. Deze verdwijnt en de maatschappij stuurt een detective. Het lijk van de zoon wordt gevonden, verdwijnt weer en wordt een maand later weer gevonden. Men zou zeggen, dit zijn toch wel mooie bedenksels voor een roman van dit soort. Maar hiermee houdt het dan ook op. Nu komen de gissingen van de detective. Hij vindt zelf niet veel en dat valt me tegen van de held van zoo'n verhaal. Dat zijn we anders gewend! Ten slotte krijgt hij vrijwel de gehele oplossing toegestuurd in een brief en dan is het verhaal uit.

F. OSSENDORP.