Levende Talen. Jaargang 1939
(1939)– [tijdschrift] Levende Talen–Louis Bromfield, The Rains came, A Novel of Modern India, en
| |
[pagina 153]
| |
The Rains came is keurig gecartonneerd, Turning Wheels heeft een grauw papieren omslag. Achter in Turning Wheels staat een lijstje van Zuid-Afrikaansche woorden, echter niet alphabetisch, dus vrij onpractisch. Het is merkwaardig, wanneer Engelschen over de Boeren schrijven, hoe verzot ze zijn op het gebruiken van Zuid-Afrikaansche woorden, ook daar, waar het absoluut niet noodig is. Ze doen het misschien om de sfeer te verhoogen. Dit is anders niet noodig bij Turning Wheels, want sfeer is er ook zonder dat. Het boek mag dan misschien niet historisch juist zijn, maar het is een boeiende beschrijving van een Boerennederzetting en verder trekken, met daarna een volkomen vernietiging door Zoeloes en Kaffers. Ook in Bromfield's boek is de sfeer van het leven in het tropenland met zijn grootsche natuurrampen prachtig uitgebeeld. Nogmaals zeer aanbevolen. L. SNITSLAAR.
Mij werd toegestuurd voor de Schoolbibliotheek een boekje in de | |
Tauchnitz editie door Odette Keun getiteld I discover the English.Het is een alleraardigst boekje van een Française, die veel gereisd heeft, veel ervaring heeft en daarbij beschikt over een scherpe blik, humor en een vlotte pen. Haar Engelsch is uitmuntend, maar men merkt onmiddellijk, dat zóó geen Engelsche zou schrijven. Haar vurige Fransche geest springt uit iederen zin te voorschijn. Het is merkwaardig, dat alle schrijvers, die betrekkelijk felle critiek op de Engelschen hebben, toch eindigen met een groote waardeering voor het volk. Ik denk o.a. aan Reniers: ‘The English are they Human.’ Ook Odette Keun met al haar aanmerkingen op de Engelschen eindigt met een lofzang. Helaas, helaas kan ik dit boekje niet voor de schoolbibliotheek aanbevelen. Het hoofdstuk, waarin Sex and Morals behandeld wordt, maakt dit onmogelijk. Mochten er onder de collegae zijn, die vinden, dat wij in de literatuur onzen leerlingen sexueele voorlichting niet moeten onthouden, dan kan ik daar toch niet onder verstaan, de speciale houding van den Engelsman tegenover het sexueele vraagstuk, bezien van het standpunt van een Française, die geen blaadje voor haar mond neemt. Mijn collega's kan ik dit boekje ten zeerste aanbevelen. L. SNITSLAAR.
Tevens ontving ik | |
The Albatross Book of Living Oratory. An Anthology of Famous Speeches from Burke to Baldwin, compiled and edited by John Hayward.In de inleiding door den verzamelaar zegt deze, dat hij de redevoeringen uitsluitend gekozen heeft, om hun waarde als redevoering, om ‘the art of the silver-tongued, English speaking orator’, maar hij ontkomt niet aan het feit, dat sommige van deze redevoeringen ook in verband staan met groote historische gebeurtenissen. De speeches zijn in chronologische volgorde gegeven en beginnen met de rede van William Pitt, 1st Earl of Chatham voor de House of Lords op 20 November 1777 over ‘The Employment of Native Mercenaries’, terwijl chronologisch de laatste is die van Franklin Delano Roosevelt op 4 Maart 1933 te Washington gehouden: ‘In the Name of the People.’ In het boekje is het de voorlaatste, misschien een vergissing. Het is Roosevelt's rede, die handelt over ‘The promise of the New Deal’. | |
[pagina 154]
| |
Er komen in de verzameling zulke groote historische momenten voor als 3 Februari 1800. Charles James Fox ‘War and Peace’. 19 November 1863. Abraham Lincoln's rede te Gettysburg ‘Commemoration of the Dead’. 3 Augustus 1914. Edward Grey, 1st Viscount Grey of Fallodon in the House of Commons over ‘The End of Peace’. 2 April 1917. Thomas Woodrow Wilson: ‘A World safe for Democracy’. In een tijd, waar de politiek zoozeer beheerscht wordt door redevoeringen, zal deze verzameling beslist de belangstelling opwekken van onze oudere leerlingen, voor welke ik het dan ook gaarne aanbeveel in de schoolbibliotheek. L. SNITSLAAR. |
|