Leven van Sinte Clara

¶ Van haer sonderlinghe oefeninghe inden gebede. Dat XXIX capittel

Inder gelijcker wijs als sij haer doode inden vleysche, soe was sij oec al heel vreemde der warelt, want haer ziele was altijt becommert met stadighen gebeden ende met godlijcke love. Ende sij had alrede bevesticht die scaerpheit der inwendiger begeerten in lichte, ende als sij overgetreden had die aertsce dinghen, soe spreyde sij wijt uut haren scoet inden regen der graciën. Nader completen vertoech sij lange haer bedinghen ende met haer overvloedighe tranen verwecte sij die

[fol. 19va]

ander mede tot screyen. Ende als die ander susteren haer vermoede leden te rusten droeghen, dan bleef sij wakende ende onverwinnelijc in haren gebede, opdat sij dan ontfanghen soude die verborgentheit der godlijcker insprekinghe als die ander susteren laghen ende sliepen.

¶ Dicwil als sij lach opter aerden gestrect in haer ghebeden, soe was sij seer vochtich van tranen ende bestortte die arde metten screyen. Alsoe dat sij altoes scheen haren brudegoem Jhesus te houden in haren armen, in Wies tegenwoerdicheit die tranen gheoffert worden.

¶ Doen sij op een tijt aldus overgoten was met tranen, soe openbaerde haer die duvel in een form van een zwaert kint ende sprac tot haer ende seyde:

- "En wilt aldus vele niet screyen, want ghij sult daer of blint worden."

Clara antworde hem haestelijc:

- "Hij en sal niet blint worden die den Heere sien sal."

Als hij dat hoerde, vloet

[fol. 19vb]

hij confuys van haer. Ende opten selven nacht als Clara aldus in haer gebet lach ende bestortte met tranen, soe quam die valsche bedriegher weder tot harer ende seyde:

- "En screyt niet aldus vele, op dattet breyn des hoefts niet van een en sceide ende uut dijn nose crighen."

Sij antworde haesstelijc:

- "Hij en sal geen siericheit lijden die den Heere dient."

Rechte voert sceyde hij van haer.

Hoe groote bevestinghe haers selfs sij ontfinc in den vierighen oven des gebets, hoe grootelijc haer began te verlanghen in die ghebruykinge der goetheit Gods, dat proeven haer godlijcke wercken ende mirakelen. Ende als sij aldus blijdelijc vanden gebede op stont soe sprac sij vierighe ende vlammige woerden, die die herten der susteren doerginghen ende ontstaken, welcke woerden sij ontfinc vanden outaer des godlijckes viers want sij verwonderden hem dat soe grooten sueticheit uut haeren mont quam

[fol. 20ra]

ende dat sij soe claerlijc scheen buten ander tijden warachtelijc. God hadde in Sijnre sueticheit den armen bereyt ende dat herte, dat waer aldus vervult, hadde dat lichte des gelijcs lijflijcken van buten in den ghebede. Aldus soe was sij in dese verganckelijcke warelt met haren brudegoem alsoe vereenicht, dat sij altoes haer welden ende haer lusticheit inden Oversten hadden. Ende aldus in deser verganckelijcke werelt verciert met stantaftighen doechden, hielt sij den scat der gloriën in een eerden vat besloten ende bleef metten vleesche inder aerden ende metter herten inden hemel.

Sij hadde voer een sede dat sij altijt die eerste was inder metten ende sij plach die jonge susterkijns overmits teykenen al swigende te wecken ende te vermanen ende te leeren totten dienste Gods. Dicwil als die ander susterkens sliepen, plach sij die lampen

[fol. 20rb]

te ontsteken ende die cloecken met haren handen te luyden. Die traecheit en vant geen stede noch die luyheit geen stoel. Mer dat slot Gods was omset tegen die laghen des bedriegers metter timmeringhe des devoten ghebets.