Leven van Sinte Clara

¶ Hoe dat overmits Claren ghebet die Sarazijnen wonderlijc verjaecht werden. Dat XXX capittel

Het es behoerlijc, dat wij vertellen vander grootheit haers gebeths, welc grootheit als sij inder waerheit warachtich sijn, soe sijn sij oec alre eeren waerdich. In dier tempeest, doen die Heilige Kercke ghedoechde vele wederstoets inder werelt, onder der keyser Frederijco soe dranc dat dal van Spoleten dicwil vanden kelc des wederstoets. Doen waren daer - overmits dat gebot des keysers - veel scaren van ridders ende Sarazijnen ende scutters gesonden om die steden te bevechten. Alsoe veel als een swaelm van biën, soe dic quamen sij in een. Ende als sij die stadt van

[fol. 20va]

Assise verderven wouden, op een tijt daer voer quamen, welc stadt die Heere uutvercoren hadde, ende als sij bij der poorten quamen, die Zarazijnen zeer boes ende quaet volc was, welc zeere dorstich was na dat kersten volc ende naecten bijden cloester der heiliger maechden tot Sinte-Damiaens. Die ombesmette herten der susteren worden seer vervaert ende beefden van anxte ende sij quamen met jammerlijcken suchten ende screyen lopen totter heiliger abdissen Clara. Met onbevreesder herten troeste sij haer dochteren ende seyde dat die ontfermherticheit Gods nakende was. Ende sij gheboet datmen haer draghen soude voer die porte, want sij seer siec was, ende datmen haer reyken soude een busse van elpen been gemaect die zeer costelijc verciert was ende hadden in grooter waerden, want dat Heilighe Sacrament daer in besloten was. Ende als sij dus daer

[fol. 20vb]

devotelijc lach in haer gebeden, soe sprac sij devotelijcken tot haren brudegoem:

- "O, mijn Heer, ist U behaechlijc dat dese ongewapende maechden die ic in Uwer minnen opgevoet heb, gelevert selen worden inden handen der wreder Sarazijnen? O, lieve Heer, bewaert doch dese heilighe maechden, die ic alte hants in deser tijt niet bewaren en can."

Siet, nu hoert een wonderelijc dinc dat daer ghesciede. Daer was te hants bereyt die goedertierenheit Gods. Daer quam - overmits die barmherticheit Gods - een stemme uuter bussen als een jonc kindekijn ende seyde:

- "Ic sal u altijt bewaren."

Sij antwoerde:

- "Mijn lieve Heere, ist U behaechlijc, soe bescermt oec dese stadt, die ons overmits U minne voedet ende op hout."

Die Heere sprac:

- "Sij sal wat swaricheiden lijden overmits haer verdienten, mer ic salse met mijn

[fol. 21ra]

beschermenis bewaren."

Doen rechte sij haer op, dese heilighe maghet, haer screyende aensicht ende strecte ende troeste die screijende susteren, seggende:

- "Ic love u bij trouwen, lieve dochteren, ghij en selt geen quaet lijden, daer ghij voer ghesorcht hebt; alleen betrouwet inden Heere."

Ende rechtevoert bevreesde haer die vreetheit ende coenheit der quader honden ende clommen haestelijc over die mueren daer sij over gecomen waren ende zeer verstoert worden sij overmits dat vierige ghebet Clara. Ende sij beval den genen, die dit gesien ende ghehoert hadden dat sij dit mirakel doch niet openbaeren en souden, alsoe langhe als sij leefde.