Leven van Sinte Clara

¶ Hoe sij eens op getoghen was inden geest - inden dage des avontmaels - van haer selven, overmits medelijden der passiën Ons Heeren, twee dagen lanc. Dat XXXVI capittel

Op een tijt als nakende was den dach des godlijcken avontmaels, inden welcken die Heere Sijn jongheren spijse met Sijn

[fol. 23vb]

heilighe lichaem ende duerbaer bloet ende die Hij minde int eynde der werelt. Ende als die tijt nakende was als die strijt des Heeren began, soe worde Clara zeer bedruct ende ginc ende sloet haer selven in haer celle. Ende als sij den biddende Heer volgen woude, soe was sij droevich met Hem ter doot toe ende docht over - daer sij dus sat - die gevangenis ende al Sijn bespottingen die Hij gheleden hadde in vaster memoriën. Ende alden nacht over ende den naevolgenden dach bleef sij soe vervreemt van haer selven - ende altijt haer ogen open opten ghecruysten Jhesum - ende scheen al om bevoelt te wesen.

Ende een van haer dochteren quam tot haer - om te besien of sij iet woude - ende sij vantse altoes alleens sittende. Ende als die nacht vanden saterdaghe aen quam, soe quam

[fol. 24ra]

die devote dochter weder tot haer ende ontstac een keers, vermanende die heilighe maghet dat gebot Francisci, want hij hadde geboden datter geen dach voer bi en soude gaen, sij en soude wat eten. Ende als dese suster dus bi haer stont, sprac sij, als of sij van vreemder steden gecomen waer:

- "Wat noot eest deser keersen? En eest niet dach?"

Die suster sprac:

- "Mater, die nacht is verbi gegaen ende die dach es gheleden ende die ander nacht is weder gecomen."

Clara antwoerde:

- "Ghebenedijt soe is dese slaep, mijn lieve dochter, ende want ic se langhe begeert hebbe, soe is sij mi nu verleent. Mer alsoe lange als ic leve, soe en wiltet doch niet voert seggen."

Uut welcken mach men mercken met hoe grooter begeerten dat minnende herte doerwont was. Ende overmits grote medelijden, soe hoerde sij uutermaten garne predicken vanden ghecruys\ten

[fol. 24rb]

Heere.

¶ Op een tijt als Sinte Franciscus predicte vander passiën Ons Heeren ende hij noemde devotelijc den honichvloeyenden naem Jhesu, soe creech Clara sulcke godlijcke soeticheit daer of in haer herte, soe dat van dier tijt voert geen tribulacie, geen tempeest, geen siecte hoer swaer en waren om dien sueten naem wil.