De Leytse Cupido
(1667)–Anoniem Leytse Cupido, De–
Auteursrechtvrij1.Nu sal ik miin Amaril,
Onder 't schaduw van de Linde,
Eens na so veel sugjes vinde,
Op dat sy Haar straffe wil
Tot Haar Minnaar sal verandren.
Ei! waar blijft die soete uir
Dat wy t'samen met malkandren
Stoken 't heugliik Minne-vuir?
| |
2.Sy die herder als een steen
Scheen miin smeken aan te horen,
Heeft nog eens geneigt Haar oren,
En begunstigt miin gebeên,
Om haar Thirsis te ontmoeten,
In het schaduw-riicke groen;
Om Haar Herder te begroeten,
En siin lusjes te voldoen.
| |
3.Agh! waar blijft miin Herderin?
Of sie ik se ginder komen
Onder 't groen der Linde-bomen
| |
[Folio B8v]
| |
Tussen 't loof der takjes in:
Ei! de uir is al verschenen,
En noch toeft de soete Meit,
Soud 't miin Amaril wel menen
't Geen sy my heeft toegeseit.
| |
4.Neen, ei neen, agh Hemel! siet,
Agh! miin Geest begint te vresen,
Sou 't miin Amaril wel wesen?
Neen, ei neen! sy is het niet,
Ja sy ist, ik sie se nadren:
Agh! miin Zieltje wert verheugt,
En het bloet springt in de ad'ren;
Tuigen van een groter vreugt.
|
|