De Leytse Cupido
(1667)–Anoniem Leytse Cupido, De–
Auteursrechtvrij1.Hoe Paris wilt gy van my heen?
Ei! verlaat my niet,
Ik sal met u in 't Scheepje treên:
Op dat een verdriet
U en my treffen sal, wanneer gy 't ongeval
Der Zee
Liit, so liit Oenone mé;
Ik sal aan u straf delen tot in 't graf,
Want het Liif van mijn
| |
[Folio C6r]
| |
Moet aan 't uvv' verbonden sijn.
| |
2.Ik sal vvaar u het noot-lot leit
Sijn u Gesellin,
Geen Zee, vol ongestadigheit,
Doet miin vaste sin
Wiicken van so een trou, als ik aan u, als vrou
Eér gaf,
Daar ik noit sal wiicken af;
Waarom kan ik niet, so wel het verdriet
Lyden, als ik nu
Paris, kan beminnen u?
| |
3.Maar Paris door een Griexse Vrou
Wat te seer verrukt,
Wiikt van siin pligt en schent siin trou,
Dat Oenone drukt,
Dies sy vleit, met getraan, eêr hy scheit, mé te gaen:
Maar neen,
Paris laat sijn Lief alleen,
Siet de zeilen vol, driift'et Scheepje dol
't Zeewaart in van 't lant,
En Oenone bliift op 't strant.
| |
4.Doe heeft sy sugtende geweent
Om d'ontrouwe Man
Die, herder als een rots versteent,
Sy niet houwen kan,
En sy schelt, op de geen, die Haar quelt, en gaat heên.
O doot!
Roeptse, eindigt dese noot:
't Graf Oenone wis, veel getrouwer is,
Als Hy is geweest,
Die geen ontrou heeft gevreest.
|
|