Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

Een openbaringhe wort den Propheet van God den HEERE verthoont, tot op den volcke reykende

Dat .xxiiij. Capittel.

1

⁺SIet, dye HEERE heeft my een ghesichte (ofte visioen ghetoondt, twee vijchkoruen stonden voor den Tempel des HEEREN, nae dyen dat die Coninck tot Babel NebucadNezar wech gheuoert hadde Iechoniam den sone Ioakim, den Coninck Iuda, metten Vorsten Iuda, dye timmerlieden ende constenaers van Hierusalem, ende tot Babilonien gebracht hadde,

+ A vers 1

2

Inden eenen korue waren seer goede vijghen, gelijck als die vroech rijpe zijn, Inden anderen korf waren seer quade vijgen. Ia dat mense niet geten en conde, so quaet waren si.

3

Ende die HERE sprack tot my, Hieremia wat sietstu. Ic sprack Vijghen, Onder den welcken sommighe zeer goet zijn, Ende sommighe bouen maten quaedt, datse niemant gheten en can, so boos zijnse.

4

⁺Doen gheschiede des HEREN woort tot my ende seyde.

+ B vers 4

5

Also spreect die HERE die God Israels, gelijc als ghy die goede vijghen onderkent, alsoo sal ic oock ghenadelijck kennen, dye wech geuoerde wt Iuda, Die ick wt deser plaetse hebbe laten trecken in Chaldeen lant, ende ick wilse ghenadelijc aensien

6

Ende ick wilse weder in dit landt brenghen, ende wilse stichten ende niedt af breken, Ic wilse planten

[p. *]

ende niet wtroeyen.

7

Ende ic wil haer een herte geuen dat si mi kennen sullen, dat ic dye HERE ben. Ende si sullen mijn volc sijn, Ende ick haer God, Wandt si sullen haer weder tot mi keeren, van gansscher herten.

8

Ende gelijckerwijs als ghi die boose vijgen onderkenst, ⁺ dyemen vander quaetheydt nyet gheten en can, Also ooc spreect dye HERE, sal ick Zedekiam den coninck Iuda met sinen vorsten, ende met alle dye ouergebleuene tot Hierusalem, ende oock die in Egipten woonen, wech laten trecken,

+ de. xxix Iacob. i.

9

ende ic wil haer een ongheluc toe voeghen, Ende in gheenen conincrijcke opter aerden laten blijuen, dat si tot schande sullen comen, tot eenen spreeckwoort, tot een fabel, ende tot eenen vloeck, ende tot eenen spot, op alle plaetsen daer icse henen verstooten sal.

10

Ende ic wil honger, sweert ende pestilencie onder haer seynden, tot dat si vergaen vanden lande, Dwelck ic haer ende haren vooruaders ghegheuen hebbe.