Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

Hoe Iesus die ypocriten seyde die gelijckenisse vanden verloren schapen, vanden verloren penninc, ende ooc vanden verloren sone

Dat .xv. Capittel

[p. *]

1

⁺† HEt naecten tot hem alle openbaer sondaers, ende sondaren, op dat si hem souden horen,

+ A vers 1

2

ende die Phariseen ende Scriftgheleerden murmureerden, ende seyden, Dese ontfanget die sondaren, ende eet met hen.

3

Mer doen seyde hi hen dese gelijckenisse, ende sprack,

4

Welcke mensce is onder v, die hondert scapen heeft, ende ist dat hi een van dien verliest, en verlaet hi niet die negen ende tnegentich inder woestijnen, ende gaet soecken dat verloren was, ter tijc toe dat hijt geuonden heeft?

5

Ende als hi dat geuonden heeft, verblijdende hem, leyt hijt op zijn scouderen,

6

ende als hi tot huys comt, roept hi sijn vrienden ende gebueren ende spreect tot haer, Verblijt v met mi, want ic hebbe mijn scaep geuonden, dat verloren was.

7

Ic segge v, also sal ooc meer vroechden zijn inden hemel, ouer eenen sondaer die penitentie doet, dan van negen ende tnegentich rechtuaerdige, die der penitencien niet en behoeuen.

8

Oft so wat vrouwe isser, die thien penningen heeft, ende si daer een af verliest, en ontsteect si niet een keers ende vaecht dat huys, ende soect neerstelijc, tot dat si hem vonden heeft?

9

⁺Ende als si hem geuonden heeft, roept si haer vriendinnen, ende gebuerinnen, seggende, Verblijt v met mi, want ic heb mijnen penninc geuonden, dien ic verloren hadde.

+ B vers 9

10

Also (segge ic v) sal ooc die blijscap zijn voor de engelen Gods, ouer eenen zondaer die penitentie doet *

[afbeelding]

11

⁺† Ende hi seyde, Een mensche hadde twee sonen, ende die ionckste onder haer, seyde tot sinen vader, Vader geeft mi dat deel der goeden, dat mi toebehoort,

+ C vers 11

12

ende hi deelde hen dat goet.

13

Ende niet lange daer na, vergaderdet die ioncste sone al te samen, ende tooch verre ouer lant, ende daer heeft hi onnuttelijcken doorgebracht zijn goet, leuende in wellust.

14

Doen hi nv alle dat sine verteert hadde, soe isser geworden eenen grooten dieren tijt in die landen, ende hi begost gebrec te lijden,

15

ende hi ginc ende heeft hem geuoecht bi eenen vanden borgeren des lants, die seynde hem op sinen acker die vercken te hoeden

16

Ende hi begeerde sinen buyc te vullen met draf dat die vercken aten, ⁺ ende nyemant en gafs hem

[afbeelding]

+ B vers 16

17

Doen sloech hi hem seluen ende seyde, hoe veel huerlingen heeft mijn vader die broots genoech hebben, ende ic be-derue van honger,

18

Ic wil mi op maken ende tot mijnen vader gaen, ende tot hem seggen, Vader ic heb gesondicht inden hemel ende voor v,

19

ende en ben nv voort niedt meer weert dat ick v sone heete, maect mi als een van uwen huerlingen,

20

ende hi stont op, ende quam tot sinen vader Mer doen hi noch verre van daer was, sach hem zijn vader, ⁺ ende iammerde hem, ende liep toe, ende viel hem om sinen hals ende custe hem

+ E vers 20

21

Doen sprac die sone tot hem, Vader ick heb ghesondicht inden hemel ende voor v, ic en ben voortaen niet waerdich dat ic v sone heete.

22

Doen seyde die vader tot sinen knechten, brengt haestelic dat beste cleet hier, ende doetet hem aen, ende geeft hem een vingerlinc aen sijn hant, ende schoenen aen sijn voeten,

23

ende brengt een gemest kalf hier, ende slaet dat, ende laet ons eten ende vrolic sijn,

24

want dese mijn sone was doot, ende is weder leuendich geworden, hi was verloren, ende is geuonden, Ende begosten wederom vrolic te sijn.

25

⁺Mer die outste sone was opten velde, ende als hi quam, ende na byden huyse was, hoorde hi dat gesanc ende dat danssen,

+ F vers 25

26

ende riep tot hem eenen vanden knechten, ende vraechde wat dat ware.

27

Die seyde tot hem, Dijn broeder is gecomen, ende v vader heeft een gemest kalf geslagen, om dat hi hem gesont weder heeft,

28

Doen wert hi toornich, ende en woude daer niet ingaen. Doen ginc zijn vader wt, ende badt hem,

29

Maer hi antwoorde ende seyde tot sinen vader, siet so veel iaren heb ic v gedient, ende en hebbe v gebot noch noyt ouergetreden, ⁺ ende ghi en hebt mi noch noit boc gegeuen, dat ic met mijnen vrienden vrolic hadde mogen zijn,

+ B vers 29

30

mer nv gecomen is dese v sone, die zijn goet verdaen heeft met den hoeren hebt ghi hem een gemest kalf geslagen.

31

Mer hi seide tot hem, mijn sone, ghi sijt altijt met mi, ende al wat mijn is, dat is v,

32

ghi sout vrolic ende goets moets zijn, want dese v broeder was doot, ende is weder leuendich geworden, hi was verloren, ende is weder geuonden. *