Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus


XVII. Van din dat se Onse Here verledegde van ongedoude van herten met enen schapere die van over XII milen verre quam.Ga naar voetnoot+ Ga naar margenoot+Die wale in minnen es bedegen, Die minne doet hem dikke plegen 5255[regelnummer] Dis bi met eeren mochte ontberen; Wel dikke doet si hem begeren Die dinc, die hi wel laten mochte, Wart dat hi binnen wel besochte Sijns selves wesen ende sage 5260[regelnummer] Van binnen watter an gelage, Dis hem die minne plegen doet. Want een, al waent hi wesen vroet, Welt hi der minnen rade volgen, Hi werdet schire also verswolgen 5265[regelnummer] In haren putte grondeloes, Dat hi hem pijnt te doene altoes Meer dan hi wel volbrengen mach. Dis selves oc die maget plach, Lutgart, die goede, in haren tide: 5270[regelnummer] Si wilde doen al sonder mide Dis mensche engeen ne mach volplin, Noch dis oc nit ne mach geschin. Wildi verstaen in welker wise? Die maget fijn van hogen prise 5275[regelnummer] Si minde Gode al sonder wanc; Har selven bant si ende dwanc Met ordenliker disciplinen; Har vasten ende har ander pinen Ga naar margenoot+Dat was wel dikke boven mate; 5280[regelnummer] Oc was so groet die karitate Die si int herte binnen droch, Dat si ne waende nemmeer gnoch Met pinen swar verladen hare; Mar allewege alse of si ware 5285[regelnummer] Beschuldegt iegen Gode meer Dan iman el was noit eer, So wilde si met pinen groet Hem gelden meer dan hi geboet Te geldene hare ochte imene el. 5290[regelnummer] Daertoe so was si also snel Ende also willech, dat sire af Har selven sent groet doegen gaf. Hoe dat gevil, salic u toegen: Die maget die wel conde poegen 5295[regelnummer] Altoes na gheestelic gewin, Si peinsde wel: die geldet min Dan hi met rechte schuldech es, Dat menne mach blameren des Ende oc bedragen van ontrowen. 5300[regelnummer] Daeromme quam der goeder vrowen In haren wille op enen tijt Dat si har herte so gevrijt In din getiden wilde houden Tote an der wilen dat si souden 5305[regelnummer] Al ut ter Godes eeren wesen Beide of gesongen of gelesen, Dat alt gepens, dat imen can Gepensen of gedinken, dan Ga naar margenoot+Ware uter herten so gedreven 5310[regelnummer] Dat si geheellic mochte geven So telken warde al die gedachte, Al waert dat sake dat men brachte Hare anderssins tevoren it, Dat sijs geware en worde nit, 5315[regelnummer] Mar die memorie al geheel Gave elken warde al sonder deel Van allen dingen die si las; Dat al te swar te doene was. Mar doe die maget goedertiren
[pagina 55]
5320[regelnummer] Aldoscerwijs begonste kiren Har herte fijn an dese dinc, Die si wel waende al sonder crincGa naar voetnoot1 Volbrengen (want si hadde goet Din wille, al wrachte hi iegen spoet), 5325[regelnummer] Wart si geware in corter stonde Dat si volbrengen nit ne conde Volcomenlic na haren wille Dat si begerde int herte stille Van derre dinc; want al te cranc 5330[regelnummer] Was die memorie, die se dwanc Dat te volbrengene over macht, Warbi gevil dat hare ontfacht Dis te volcomene an din tide. Dis was si rowech ende onblide 5335[regelnummer] Ende oc beswart so utermaten, Dat si ne wiste hare hoe gelaten. Si droevede ende makde seer; Die rowe dwanc se vele meer Ga naar margenoot+Dan al die rowe ende al die toren, 5340[regelnummer] Din si gedogede ie tevoren, Hadde ie gedaen in haren dagen. Dat wisten die se horden clagen Tin selven tide ende oc bekarmen Har leet, so dats hen moste ontfarmen 5345[regelnummer] Weder si wouden ochte en wouden; Want nimen hem en conste onthouden Die so Lutgarden sach geberen, Hen moste oc sere hemselven deren, Want het gedurede al den dach. 5350[regelnummer] Hoe dikke seide si: ‘Owach, Ellendech wijf, wats mi geschit, Dat ic en can vergelden nit Al mine schont volcomenlike Din coninc van din hemelrike 5355[regelnummer] Van din getiden, die ic bem So schuldech al te geldene hem, Dat hire en sie nit fauten an, Dis ic volbrengen nit ne can! Ach mijns! wat salic mogen doen 5360[regelnummer] Alse es vergangen mijn saison Ende ic van derre werelt scheede, Dat ic so qualic mi gereede Dar iegen? Wat sal mijns geschin? Waer salic mogen dan ontflin? 5365[regelnummer] Wat sal gewerden mijns? Owach! Want ic vergelden nit ne mach Dat ic ben schuldech u, Got Here! En magic dan terechte sere Ga naar margenoot+Onttreden ende droeve wesen? 5370[regelnummer] Want ic gesingen noch gelesen En can dat u bequame si. Acharme! Wouddi laten mi Verscheeden doch van desen live, Wel sute Got, daer ic in blive 5375[regelnummer] Te minen schaden iegedageGa naar voetnoot1! Want mine bordene, die ic drage Van mire schout, die es so swar Dat ic mi liever ware elwar Dan in dit werellic ellinde, 5380[regelnummer] Daer ic al ongemac in vinde Ende al verdrit. Mar, sute Got, Waert dan u wille ende u gebot, So badic u gerne utermaten Dat gi mi willet varen laten 5385[regelnummer] Elwar, daer mi te lovene u Stonde emmermeer bat dan ic nu Dat can gedoen, dats ginder boven, Daer alle salege u so loven, Dat sijs ontfaen van u te lone 5390[regelnummer] Aldaer die ewelike crone, Dat sijn beide ingele ende sante, Die u daer loven met discante Ende oc met hemelscher musiken. Owi! hoe wale mach hen liken 5395[regelnummer] Dat si tin love sijn vercoren Din si volbrengen sonder toren! Want alle noese es daer verdreven Die ons, ermingen, die noch leven Ga naar margenoot+In dese werelt, dikke dert. 5400[regelnummer] Daromme, al benic dis onwert, Soudic nochtan aldaer mettin Dis selves oc wel gerne plin, Got Here, waert u wille dan! Want ic vergelden nit ne can 5405[regelnummer] Met mire macht al mine schulde, Daer mi uwe ewelike hulde Es an belanc, Got, Here mijn. En magic dan wel droeve sijn Dat ikker dos verboren moet?’ 5410[regelnummer] Aldos so sprac die vrowe goet Wel menechwerven in den dage; Dit was altoes hare irste clage Ende oc hare utterste alle stonde, Want sijt vergeten nit ne conde. 5415[regelnummer] Mar doe die magt van hogen prise Geweset hadde in derre wise En stukkelkijn in pine swar Van herten, selke, die aldaer Begeven waren ende sagen 5420[regelnummer] Der vrowen selken commer dragen Van dingen die sijn boven macht, Bidis dat hare also ontfacht Dat allen menschen moet ontfechten Die an dit brosche leven plechten, 5425[regelnummer] Si gingen ende seiden hare
[pagina 56]
Dat het nit wel gedaen ne ware Noch dat het oc nit wel en stoede Dat si harselven so verloede Ga naar margenoot+Met dingen, die men nit ne can 5430[regelnummer] Volbrengen al, noch daer nit an En es belanc no groet, no clene, Dan commer ende pine allene. Daeromme baden oc die nonnen Der maget, die so was verwonnen 5435[regelnummer] Van sorgen, dat si varen lite Dat okisonGa naar voetnoot1 ende achter stite Den viant, die se brengen woude Met selker dinc in ongedoude. Mar al dat die ijonfrowen spraken 5440[regelnummer] Te hare wert van derre saken Ende al dat si daertoe gerieden, En conde nit en twint gedieden Der maget, die so was ververt Te harre loessenessen wert. 5445[regelnummer] Daeromme selke van din vrowen Die minden met gerechter trowen Die maget, ende droeve waren Dat si se sagen so vervaren, Si baden Gode omodelike 5450[regelnummer] Met groten tranen dagelike Dat hi Lutgarden, sire brut, Dis leedes dade comen ut Daer si sere in was verwerret, Bidis si waende sijn geverret 5455[regelnummer] Van hem om saken die se onttrit Die nochtan hare en worren uit. Mar Got, die vader goedertiren, Die wiste wel in wat maniren Ga naar margenoot+Ende om wat saken was Lutgart, 5460[regelnummer] Die maget fijn, also verswart, Hi hevet schire weder brachtt Te rasten ende wel gesachtt Die consciëncie, dar si mede Harselven desen toren dede, 5465[regelnummer] Met ere wonderliker saken, Die ic u wille condech maken. Nu hort se dan; so mogdi kinnen Hoe Got met sonderlinger minnen Die maget fijn hadde onderslegen, 5470[regelnummer] Dis hise wale vant bedegen In sire minnen ende stranc Te pogene oc na sinen danc. Tin selven tiden dat die vrowe So was hevaen met groten rowe, 5475[regelnummer] Ende oc van binnen so verladen Dat hare en conde nit in staden Gestaen dat bidden, noch kastien An hare en conde nit bedien, So was en schaepere, en goet man 5480[regelnummer] (Din ic genoemen nit ne can, Want sinen name ic nit ne vant Bescreven), in en verre lant Van daer die magt begeven was; Want, alsic in din boeke las 5485[regelnummer] Van harre viten wilen eer, Wel XIII milen ochte meer Was die woninge van hen beeden Volcomenlic van een gescheeden Ga naar margenoot+En elkes lant van anders lande, 5490[regelnummer] Warbi so quam dat nit ne cande Noch hem Lutgart, noch hi Lutgarden. Idoch so sal bi sinen warden Die vrowe noch int herte wesen Van haren commere al genesen. 5495[regelnummer] Hort hare, ic sal u seggen hoe: Het quam tin selven tide aldoe So verre dat op enen dach Die selve, dis ic doe gewach, Die schapelkine sijn ter weiden 5500[regelnummer] Gedreven hadde an ere heiden In ere margenstonde schone, Gelijc dat herden sijn gewone Te doene alnoch, die achterwaren Har quic. Mar desen moderbaren, 5505[regelnummer] Bidis sijn leven was so goet Dat hi in Godes love stoet, Al was hi simpel ende onfir, So hevet hine messagir Gemakt sijns selves an din tide; 5510[regelnummer] Want alse sent die man verlijde, Aldaer hi stont bi sinen schapen Die hare weide gingen rapen Hare ende ghens, so quam gegaen En ijongelinc so wel gedaen 5515[regelnummer] Ende oc so utermaten schone, Dat hi den ingel van den trone Wel waende sien doe hine sach, Die hofschelic hem goenden dach Ga naar margenoot+Geboden hevet, dat hem wale 5520[regelnummer] Genugde; want an sine tale Ende an sijn hebben hi vernam Dat hi van goeden halven quam. Ende alse was gedaen dat grueten Met hofschen warden ende suten, 5525[regelnummer] So sprac die schone ijongelinc: ‘Ic sal u seggen ene dinc, Mijn sute vrint, nu hort mi wel. Want ine make nit mijn spel Noch nit ne wille u bedriegen, 5530[regelnummer] Want honen, schernen ende liegen Dat sijn wel sondelike saken. Mar hort, ic sal u kundech maken Wies gi moett plegen altehant. Het staet en closter in Brabant, 5535[regelnummer] Aiwires es die name sijn Daer vrowen in begeven sijn
[pagina 57]
Die grawe cleder dragen au; Dat es en heilech volk; nochtan So esser in begeven ene 5540[regelnummer] Die boven dandre algemeene Lof hevet ende prijs beijaget; Want si es ene pure maget Ende ene van din besten nonnen Die Godes gracie ic gewonnen; 5545[regelnummer] Dis es si harde wel vermart Aldaer omtrent; oc es Lutgart Genamt die wel gerakde vrowe; Te Tongere op dat Haspengowe Ga naar margenoot+Was si geboren; bi Sentruden 5550[regelnummer] Was si met andren Godes bruden Begeven wilen hir tevoren. Mar sider hevet si vercoren Din closter daer si nu in es Begeven. Vrint, nu sijt gewes 5555[regelnummer] Dat Godes wille also gedreget, (Die alle goede menschen pleget So te versiene in allen staden Dat hen ne moge nit geschaden Die viant evel ende loes 5560[regelnummer] Die hen contrarie es altoes). Dat gi enwech staphandes gaet T Aiwires wert, dat henen staet Wel XII milen ochte mere. Daer welt u senden Got, die Here, 5565[regelnummer] Ter vrowen edel ende goet, Die so bedroevet heft din moet Dat si geresten nit ne can. Mijn goede vrint, nu gaet mi dan Ter vrowen ende segget hare 5570[regelnummer] Ontplokenlic ende oppenbare Van Godes halven, die u hir Nu maket sinen messagir, Dat si dis droevens ave sta Dat si harselven legt te na 5575[regelnummer] Om ene wonderlike sake; Want si daromme es tongemake Dat si onttredt in haren moede Dat si vergeldet met onspoede, Ga naar margenoot+Ende oc te pointe uit ne bringet 5580[regelnummer] Al dat si leset ende singet. Dis si ne darf onttreden nit; Want Got, die haren wille sit Ende over selc har herte kinnet Dat sine vleiet ende minnet 5585[regelnummer] Met goeder onst al sonder wanc, Hi weet hare alles groten danc Dat si dor sinen wille doet; Want hare intencie es so goet In allen dingen die si werket, 5590[regelnummer] Dat hi der fauten nit ne merket Noch an har singen, noch ant lesen, Mar dat ende al har ander wesen Hem utermaten wel behaget. Nu gaet ende segget dan der magt 5595[regelnummer] Dat si ne droeve nemmermere Om dese dinc; want onsen Here Becomt algader dis si pleget. Want hare minne, die si dreget In herte binnen, dat volmakt, 5600[regelnummer] Al dunkt het hare al ongerakt Ende onvolcomen ende onssint. Nu segget mi, mijn sate vrint, Hebdi verstaen wel dese tale Ende al onthouden?’ - ‘IJaic, wale; 5605[regelnummer] Ic hebbe onthouden wel dat gi Geseget hebbet tote mi, Schone utvercorne ijongelinc,’ Die herde sprac, ‘mar ene dinc Ga naar margenoot+Mi hevet wonder harde groet, 5610[regelnummer] Dat Got, die alle dinc geboet Ende es gereet in allen stonden (Als ic nu wel hebbe ondervonden) Te helpene allen goeden lieden, Met mi welt sinen wille ontbieden 5615[regelnummer] Der vrowen, die so es bedroevet Dat si des trostes wel behoevet, Als ic vernomen hebbe nu; Want over waer so seggic u, Her ijongelinc, dat ic en can 5620[regelnummer] Nit spreken alse en ander man, Die bodeschape plegt te doene. Ho soudic wesen dan so koene Dat ic, erminc, ende ic, kaitijf, Die leide en arm onsalech lijf, 5625[regelnummer] Gods messagir mi noemen soude? Wart dat ic dis it plegen woude, Ic wane het soude mi wel saen Te schanden harde groet vergaen; Want ic ben simpel ende ruut 5630[regelnummer] Ende ine quam oc noit ut So verre, dat ic mochte weten Waer dat die closter es geseten Din gi mi hebt genoemet hir. Ochtic dan worde messagir, 5635[regelnummer] Hoe soudic mi dar met bedragen? Hoe soudic dorren dis gewagen Dat mi die ewelike Got, Die over al heft sijn gebot, Ga naar margenoot+Ter vrowen sendde van so verren? 5640[regelnummer] Ende ochtic lange moste merren Ende ic van minen quikke schide, Daer ic verdiene an mine miede, Ende ikkes twee verlore of drie, Wie soude mi versetten die? 5645[regelnummer] Ic wane ics nemmer ne geloege; Daer omme dunkt mi bat gevoege, Her ijongelinc schone ende goet, Dat gi die bodschap selve doet Ter vrowen; want gi wetet bat
[pagina 58]
5650[regelnummer] In wat maniren ende wat Men daer moet spreken ende hoe Gi selet seggen dan ic doe, Die ben en ongedegen man; Ochte imen suket, die bat can 5655[regelnummer] Bedragen hem met sire spraken Dan ic. Hoe soudic oc geraken Tin closter, die so verre staet? Want ic en weet alwaer men gaet Tin lande wert, daer gi af spreket. 5660[regelnummer] Nu merkt hoe alles mi gebreket Dat hort te goedes mannes bode. Hoe soudic dorren dan op Gode Din coninc lijen van den trone?’ - ‘Mijn sute vrint, dat u Got lone! 5665[regelnummer] Al derre onschoude comet af’, Die ijongeline antwerde gaf; ‘Want over waer, in go(e)der trowen So seggic u dat toter vrowen Ga naar margenoot+U willet senden Got die Here, 5670[regelnummer] Ende al die wart die ic u leere, Ende al dat gi mi hebt bedieden Gehort, met u welt hare ontbeiden. Nu gaet dan wech al sonder vaer, Want ic u segge ‘al over’ waer 5675[regelnummer] Dat gi wel metter Gods gewelt Al sonder dolen comen selt T Aiwires toe in corter stont. Oc sal ontpliken (u) uwen mont Die Godes cracht, op welken tijt 5680[regelnummer] Gi toter vrowen comen sijt, So dat gi selt vermogen wale Ende oc volbrengen uwe tale Van din beginne al toten inde; Want bat dan icse u nu ontbinde, 5685[regelnummer] So seldi die vertrekken voert. Oc salsi gerne sijn gehoert, Dat seggic u, want si wel saen Der vrowen goet sal doen ontfaen Din troest, dis si gemesset nu. 5690[regelnummer] Her herde, vrint, oc seggic u Dat gi u metter Gods geneden En dorvet nit entwint onttreden Van uwen quikke dat hir es; Want over waer, sijt dis gewes, 5695[regelnummer] Dat Got, die here es over al, Dat selve so behuden sal Ende oc beverden, dat van din En sal u schaden nit geschin. Ga naar margenoot+Nu gaet enwech, mijn sute vrint, 5700[regelnummer] Ende enen Godes loen verdint Die u sal wel noch staen in staden.’ - Do sprac die herde: ‘Ic bens beraden Dat ic sal gerne doen dat gi Van Godes halven hetet mi, 5705[regelnummer] Want recht nin es dat ics u werne; Ic sal din Godes wille gerne Volbrengen al te goeder trowen; Ic sal t Aiwires gaen ter vrowen Ende al die wart ontbinden hare 5710[regelnummer] Beide over lut ende oppenbare, Die gi te mi nu hebt geseget. Nu segget mi alwaer men pleget Daerwert te gane, ende ic sal gaen Enwech, want mi dat lange staen 5715[regelnummer] En mach nit helpen, sidermere Dat mi gebiedet Got die Here, Dat ic nu si sijn messagir.’ Doe sprac die ijongelinc: ‘Alhir Gaet henen rechte vorewert, 5720[regelnummer] Har herde; oc sijt al onververt, Gi selt geraken harde wale. Nu laett ons corten dese tale, Want ons dat letten werdt te lanc Ende u gevugt an uwen ganc 5725[regelnummer] Ende henen gaet al sonder sparen; Got selve, hi motu achterwaren.’ - ‘Got lonu’, sprac dat herdekijn. Aldos van een gescheeden sijn Ga naar margenoot+Die herde ende oc die ijongelinc; 5730[regelnummer] Want dese weder henen ginc Din selven wech din hi was comen. Oc heft sijn palstekijn genomen Dat herdekijn in sine hant Ende es gecregen al tehant 5735[regelnummer] T Aiwires wert, ende an der heiden Lit staen sijn quikkenoet ter weiden, Dat hi den eweliken Gode Beval, dis hi was worden bode. Dos ginc hi wech al sinen pas 5740[regelnummer] Din wech die hem gewiset was; Want hi gereet in allen staden, So dat hi bi der Gods genaden T Aiwires sonder al gemes Dis selves dages comen es. 5745[regelnummer] Ende alse quam t Aiwires binnen Die bode, lit hi saen bekinnen Dengenen din hi irsten vant (Dat was die portenare, want Hi lieten in), dat hi Lutgarden 5750[regelnummer] Van Saintteron met corten warden Begerde spreken, want hi ware Van verren daer gesendt te hare. Doe sprac die portenare: ‘Alhir Gaet rechte enwech, har messagir; 5755[regelnummer] Vore u staet open dat parloer; Si es, ic wane, in genen koer, Die vrowe die gi gerne spraket, Ende int parloer en teken maket Ga naar margenoot+Dat gi daer sijt; men sal u saen 5760[regelnummer] Berechten.’ Dos es wech gegaen Die knape tin parlore wert.
[pagina 59]
Daer tart hi in al onververt Ende ere vrowen, die daer sat, Met goeme hi hofschelike bat 5765[regelnummer] Dat si Lutgarden dor genade Van Saintteron hem comen dade, Want hise gerne soude spreken. Mettesen es si wech gestreken Ende hem Lutgarden heft gehaelt. 5770[regelnummer] Hir mogdi horen hoe getaelt Was tusschen hen, aldaer si quamen Te spraken onder hen tesamen. Die bode hi seide: ‘Goeden dach Motu Got geven, diet wel mach 5775[regelnummer] Geleesten, vrowe, ende u gesterken In allen dogdeliken werken.’ Antwerde weder gaf Lutgart: ‘Got motu geven goede vart Ende oc die ewelike vrome, 5780[regelnummer] Her bode, ende oc sijt willecome! Nu segget, vrint, wat sukedi?’ - ‘Ic saelt u seggen, maget vri, So ic dat best volbrengen can. Al dunkic u en arm man,’ 5785[regelnummer] Die bode seide, ‘ende ic ben allesGa naar voetnoot1, Nochtan hebbic noch it gevalles, Want ic ben hoges heeren bode; Ic ben gesendet hir van Gode Ga naar margenoot+Din coninc van din paradise; 5790[regelnummer] Hi grutt u, vrowe, in dire wise Dat brudegoem grutt sire brut. Oc heft hi mi gesendet ut Om ene sake, die ic nu Sal oppenbare ontdekken u: 5795[regelnummer] Hi heft vernomen, vrowe goet, Dat u bedroevet es die moet So dat gi sijt met ongemake Verladen swar omme ene sake Die gi ne dorvet nit onssin; 5800[regelnummer] Want gi becommert sijt mettin Dat gi die schout van din getiden Die dagelikes overliden, En cont so lise nit vergelden, Noch die memorie so gehelden 5805[regelnummer] Tin dat gi leset ende singet, Dor al dat gi se so bedwinget, Dat si geleesten nit ne can Met harre macht, dat gi hare an Te dikke suket boven mate, 5810[regelnummer] Dat u die conciëntie late Met vreden leven ende in rasten; Die al te nawe welt betasten, Wel sute vrowe, al dis gi plit, Dat hem en es bequame nit; 5815[regelnummer] Want hi, die vol es van genaden, En willet u nit so verladen Dat gi u selven it verswart Dor sinen wille, ver Lutgart, Ga naar margenoot+Ochte over mate, ochte over macht; 5820[regelnummer] Mar also verre alse u die cracht, Die u verleenet die nature, Gehinget, Got, die u in cure Ontfangen hevet, maget fijn, Van u gelovet willet sijn, 5825[regelnummer] Ende oc en eescht hi u nemmere. Daromme doet dat u die Here Met mi ontbiedet, dis ic hir Tote u ben, vrowe, messagir, Dats Got, die ewelike vader, 5830[regelnummer] Die sinen wille doet algader In hemele ende in erterike; Hi u ontbiedet sekerlike Met mi, ijonfrowe goedertiren, Dat gi ne laett u nit verschirenGa naar voetnoot1 5835[regelnummer] Din viant, die u soude gerne Verdoren dos met sinen scherne; Mar latet u gespreken, vrowe, Ende allen vaer ende allen rowe Ut uwer herten so verijaget, 5840[regelnummer] Dat u die commer, din gi draget, Nemmeer dos schadelic en si. Want Got ontbiedet u met mi Dat hem u sengen ende u lesen, U beden ende u andre wesen 5845[regelnummer] Es so bequame, dat hijt al U hondertfout vergelden sal Daerboven in dis hemels trone. Daer seldi, vrowe, singen schone Ga naar margenoot+Met blider herten niwen sane; 5850[regelnummer] Want die memorie, die te crane Es nu te doene al u gevoech, Si sal gesterket wesen gnoch Ende oc ontfaen daer selke macht, Dat gi daer selt met harre cracht 5855[regelnummer] Volbrengen dat u nu ontfechtet, Bidis, ijonfrowe, dat gi plechtet Noch an dit menschelike leven, Daer dikke in alle moten sneven Die hier van moedre lijf ontfaen. 5860[regelnummer] Nu latet dan u droeven staen, Yonfrowe, want u torenmoet Es iegen redene ende spoet; Dat mogdi merken wel daran Dat niman hir gedoen ne can, 5865[regelnummer] No man no wijf, no groet no clene, Dat gi volbrengen wilt allene. Daeromme Got, die dit versit Ende u ne welt gedogen nit Dat gi u selven dos verswart, 5870[regelnummer] Met mi ontbiedt u, ver Lutgart,
[pagina 60]
Dat gi des droevens ave comet Dat u ter silen nit ne vromet No min no meer, mar dat gi blide Sijt ende vro in allen tide; 5875[regelnummer] Dat es sijn wille, maget fijn; Dos willet hi gelovet sijn Van u, ijonfrowe goedertiren. Nu blijft te Gode, ende ic sal kiren Ga naar margenoot+Te lande wert, want het es tijt. 5880[regelnummer] Got, die was ic gebenedijt Ende oc sal wesen emmermere, Motu behouden lof ende eere Ende oc ter eeweliker vromen Na desen live late comen.’ - 5885[regelnummer] Doe gaf die vrowe aldos antwerde Din messagir, die sire verde Te gane weder was gereet, Ende seide: ‘Her bode, mi es leet Dat gi dos schire weder kirt; 5890[regelnummer] Mar Got, die alle dinc bestirt Met sire macht geweldelike In hemele ende in erterike, Hi motu lonen hondertfout Dat gi so wel van mire schout 5895[regelnummer] Mi hebt versekert, sute vrint; Oc hebbedi daeran verdint, Al es hi clene, minen danc, Die u sal bliven even lanc Dat ic in dese werelt blive; 5900[regelnummer] Want ic bi u in minen live Sal bliven emmermeer ontladen Van ere noseliker schaden Die dikke mi verloed onsachte Ende oc in menech doegen brachte, 5905[regelnummer] Eer ikker ave was genesen; Want dikke mostic weder lesen Dat ic gesongen hadde vore; Daer met so plagic oc aldore Ga naar margenoot+Die dage lanc onledech maken. 5910[regelnummer] Nochtan en condic nit geraken Na minen wille al dat ic las; Dat mi te swar te doene was. Mar Got hi mots gelovet sijn! Nu hebbedi dat herte mijn 5915[regelnummer] Getrostet wel, her messagir. Dis motu lonen dat gi hir Sijt comen Got, die melde vader, Die wel vergelden mach algader Dat men dor sinen wille doet. 5920[regelnummer] Nu gaet enwech, her bode goet; Uwe bodeschap es wel gedaen; Dis gi te plegene hadt bestaen, Dis sidi wel volcomen nu. Nu gaet enwech, Got si met u.’ - 5925[regelnummer] ‘Dat lonu Got’, die knape seide. Darna so es hi sonder beide Gestreken lise utin parlore. Oc kirde weder toten kore Lutgart, die maget wel gedegen. 5930[regelnummer] Daer ginc si ere beden plegen Daer si met harde bliden moede Van allen sinen groten goede In dankde wel gestadelike Den coninc van den hemelrike. 5935[regelnummer] Mar hoe die Godes messagir Van denen dede sinen kir En willic achterlaten nit: Sent dat hi van der vrowen schit Ga naar margenoot+En lette hi no meer no min; 5940[regelnummer] Ter selver porten dat hi in Was comen, ginc hi weder ut, So dat Lutgart, die Godes brut, Noch nimen el, als ic daer las Van hem, en wiste wie hi was, 5945[regelnummer] Noch van wat lande hi dar was comen. Doch heft men sider wel vernomen Al din proces van derre dinc; Hoe dat quam gaende en ijongelinc Daer hi bi sinen schapen stoet, 5950[regelnummer] Die hem die bodeschepe loed, Die hi met eeren sent volbrachte. Oc wiste men wel sijn geslachte Ende oc hem selven men bekande; Daer toe sijn name ende in wat lande 5955[regelnummer] Hi wart geboren, sider wale Wart ondervonden altemale.	voetnoot+ Titel: hs. Schape, zonder afkortingsteeken. margenoot+ f.95r^o. margenoot+ f.95v^o. margenoot+ f.96r^o. voetnoot1 d. i. zonder gebrek of tekortkoming. Het woord is hier voor het eerst gevonden. Vgl. mhd. krenke, zwakheid, gebrekkigheid. margenoot+ f.96v^o. margenoot+ f.97r^o. voetnoot1 Een nieuw woord met de bet. iederen dag, dagelijks; ohd. eo gatago (Graff 5, 363). Vgl. mnd. bnw. gedegelik (Lübben 2, 21) en mnl. bijv. gedagelike (Rose fr. L. 195). Zoo ook II, 7438, 9452, 9886 en passim. - 5376 l. borden (?). margenoot+ f.97v^o. [tekstkritische noot]5489 l. Ende. - 5518 l. goeden. margenoot+ f.98r^o. voetnoot1 d. i. reden van klagen. Zie Mnl. Wdb. op occusoen 5). margenoot+ f.98v^o. margenoot+ f.99r^o. margenoot+ f.99v^o. [tekstkritische noot]5593 l. behagt. [tekstkritische noot]5599 l. Int herte. margenoot+ f.100r^o. margenoot+ f.100v^o. margenoot+ f.101r^o. margenoot+ f.101v^o. [tekstkritische noot]5672 l. ontbieden. - 5678 l. ontpluken (?). [tekstkritische noot]5720 en 5754 l. her. - 5732 l. palsterkijn margenoot+ f.102r^o. margenoot+ f.102v^o. margenoot+ f.103r^o. margenoot+ f.103v^o. [tekstkritische noot]5843 l. singen. voetnoot1 d. i. in alle opzichten, in hooge mate. Vgl. Mnl. Wdb. I, 360 op als. margenoot+ f.104r^o. margenoot+ f.104v^o. voetnoot1 d. i. òf verrassen, zooals Vierde Mart., 668, òf begoochelen ‘fascinare’, Taalk. Bijdr. 1, 297). margenoot+ f.105r^o. margenoot+ f.105v^o. margenoot+ f.106r^o. margenoot+ f.106v^o.

Vorige Volgende

XVII. Van din dat se Onse Here verledegde van ongedoude van herten met enen schapere die van over XII milen verre quam.Ga naar voetnoot+