|
| |
| |
| |
Drie voorbeelden van spelletjes
(III) Van Koten.
Altyt 't selve spel te spelen
Onse jeucht wel sou vervelen,
Nae der tyden loop en keer
Komen haer geneuchte weer.
Wanneer wy de verckens killen
Die wy door sout vryen willen,
Van veel ongedierten quaet,
Koten komen op de straet.
Die swaer zyn en dick van binnen.
Brengen haer meest aen het winnen,
die vast leggen en vierkant,
Maecken ryck den blyden quant,
Die seer haest en licht wech glyen,
En veel vallen op haer zyen,
Rechts of slincks of op haer rug,
Duncken onse feucht te vlug.
De stoof-leggers syn de moyen
Die in een reys veel afgoyen,
Elck hout plaets daer hy viel eerst,
En dryft ander alder-veerst.
Wilt ghy mede niet Verliesen,
Sulcke midd'len moet ghy kiesen,
Die door trou oprecht gewent,
'T huys veel stercke balcken styven,
'T schip veel ribben die vast blyven,
'T licht is best, dat minst verwaeyt,
Verw, die locht noch regen schaeyt,
Noeyt en sal men sich sterck maeken,
Door veel wispeltuurige saecken:
Een die stat-grypt vast en wis
Beter als thien lopers is.
| |
| |
| |
| |
(V) Van Kolven
Ick kan hier oock niet vergeten,
Hoe te slaen de ballen weten,
Vol van pluymen, of van haer,
Dees genuechelycke schaer.
Als noch d' onbeschoren weyden
'T beestjens graech gemaey verbeyden,
'T eerst nau-sichtbaer kruyt schiet op,
Dan wil niemant zyn de leste:
'T kolf spel is dan op syn beste:
Snee dan niet het leer versmacht,
En de Son heeft weynich kracht.
Om stryt uut de locht de ballen
Wit of bont, groot en kleyn vallen,
Die gelyck vliecht hooch en verd'
Van de maets verheven wert.
Die naest aen de pael komt loopen,
of in 't kuyltjen eerst geslopen,
Die bal maeckt zyn meester bly,
Wilt hier niet terstont van wycken,
Noch wat meer hebt ghy te kycken,
Hier soo leert u kolf en bal,
Hoe men 't werck wel spoeyen sal.
Wit, en oochmerck alle menschen
Moeten kiesen van haer wenschen,
Als ghy niet oocht seecker ent
Licht, en twyffelich ghy bent.
Als de bal niet ver moet wycken,
Maer recht nае zyn pael toestrycken,
Op de kolf wel past het leer,
Brengt het spel aen winst en eer.
| |
| |
(IX) Van Bickelen
'Τ Ballespel oock kan de sinnen,
Van de jonge meyskens winnen,
Knechts niet hebben al 't verstant,
't Staet oock meysjens wel ter hant.
Twee, drie, of meer speel-genootjens,
D'een voor d'ander nае haer klootjens
Jeuchdich met een gauwe ooch,
Schieten in de lucht om hooch.
Soo lang als de bal is boven,
Haere bickeltjens zy stooven,
Als 't beneden is gedaen,
't Balleken sy weder vaen.
Soo de beentjens haer verrassen,
of op 't balleken niet passen,
En de bal ter zyden wyckt,
Ander haere kans wech-stryckt.
Eentjen eerst of twee zy raecken,
Daer nае zy vergadering maecken,
Dan heeft 't spel zyn vollen eysch
Als men 't al vangt in een reys.
Siet hier aen ghy rase-bollen,
d'Oorsaeck recht van al u dollen,
'Tis om dat ghy niet bevroet,
Nae de reden dat ghy doet,
Als nае 't stuur het ruym niet luystert,
In den toon 't grof 't fyn verduystert,
Leden wycken van het hooft,
Licht den welstant wert verdooft.
'T laege werck moet met de hoogen
Als in een schael syn gewoogen,
Tochten volgen redens dwanck,
Sinnen singen eene sanck.
| |
Bron:
Kinder-werck ofte Sinnebeelden van de Spelen der Kinderen. Amsterdam, 1626. [Exemplaar UBL 1497 G 223]
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
