De Nederlandsche schutterij

[p. t.o. 17]

[p. 17]

Een adjudant onderofficier.

De wakkere krijgsman die U op dit plaatje, in zijne volle Uniform wordt voorgesteld, is een onderofficier der Schutters die bij zijne afdeeling den rang van Adjudant heeft.

Beschouwt hem eens van nabij, jeugdige Vrienden! hij is uwe opmerking wel waardig: aan zijne linker zijde draagt hij den degen, en in zijne regterhand houdt hij een rotting. Maar hoe! een stok in zijne hand? slaat of priegelt hij daarmede zijne onderhoorige manschappen? Wel neen, kinderen! dat was weleer zoo, maar nu niet meer, de stok is voor den buffel, maar niet voor den redelijken mensch die zijnen pligt kent en betracht, en vooral niet voor den Noord-Nederlandschen Schutter, die zijn Vaderland bemint en verdedigt.

Maar wat doet de man dan met dien stok? hij kon die dan ook wel in huis laten. Zacht wat, lieve kinderen! oordeelt niet te schielijk; ik zal U met den man en zijnen stok spoedig bevredigen;

[p. 18]

men behoeft immers eenen ander niet aftekloppen, al draagt men eenen rotting.

Een Adjudant draagt een' rotting om zich hier door van andere onderofficieren te onderscheiden, ook is hem dezelve van dienst bij de exercitiën, in het regelen der gelederen. Hij heeft geenen blanken degen in de hand gelijk de Kapiteins en de Luitenants, maar hij wijst en zwenkt met den stok, en naar zijn wenken en zwenken rigten zich de gelederen voor of achterwaarts tot zij de behoorlijke rigting en stelling verkregen hebben.

Een vlugge en vaardige Adjudant is waarlijk een belangrijke onderofficier, zoo wel in vredes- als in oorlogstijd; op hem rusten vele verpligtingen, en hij kan veel toebrengen tot de handhaving der goede orde bij de afdeeling onder welke hij geplaatst is.

En daarom, lieve kinderen!

Groet den dapperen Adjudant,
Eerbiedigt hem in zijnen stand.
Kwelt U aan zijnen rotting niet;
Want die baart U geen verdriet.