Neerlandia. Jaargang 89

Overheid

Medici tegen atoomwapens

Aan de vereniging ‘International Physicians for the Prevention of Nuclear War’ (IPPNW) werd op 10 december de Nobelprijs voor de vrede 1985 uitgereikt. De organisatie groepeert artsen en gezondheidswerkers voor wie vaststaat dat een kernconflict de ‘laatste epidemie’ is, waartegen de medische wereld volkomen machteloos staat. Zij willen dat aan de bevolking duidelijk maken en beschouwen actie tegen kernbewapening - zowel in Oost als in West - als een vorm van preventieve geneeskunde.

De Nederlandse en Vlaamse afdelingen van IPPNW, respectievelijk de ‘Nederlandse Vereniging voor Medische Polemologie’ (NVMP) en de ‘Medische Werkgroep tegen Atoomwapens’ (MWTA), zijn allebei actief in de werkgroep Vredesproblematiek van het Algemeen-Nederlands Congres. Tussen NVMP en MWTA bestaat trouwens een goede samenwerking.

Tribunaal voor de vrede

Op 14 september (Brussel) en op 19, 20 en 21 september (Rotterdam) werd het Nederlandse en Belgische kernwapenbeleid getoetst aan de principes van het nationale en internationale recht.

Het tribunaal werd gevormd door onafhankelijke rechtsgeleerden: vijf Belgen, vijf Nederlanders en één technisch voorzitter.

NAVO

Begin oktober vroegen de Belgische minister van Buitenlandse Betrekkingen Tindemans en zijn Nederlandse collega Van den Broeck een speciale NAVO-ministerraad waaraan alle NAVO-landen zouden deelnemen.

Om de topontmoeting Reagan-Gorbatsjov voor te bereiden, waren aanvankelijk immers enkel de VS, Canada, Groot-Brittannië, Frankrijk, de BRD, Italië en Japan uitgenodigd.

Het Belgisch-Nederlandse initiatief was dus duidelijk ingegeven door wrevel over het niet raadplegen van de kleine NAVO-landen in een nochtans zeer belangrijke materie.

Zakelijke samenwerking

Kort na de verkiezingsnederlaag die de Vlaamse Volksunie leed op 13 oktober jl., verklaarde de gewezen voorzitter en Vlaamse Minister van Financiën en Begroting Hugo Schiltz het volgende:

‘Ik meen dat de Vlaamse Beweging in haar geheel zich grondig moet bezinnen over haar opdracht en haar verhouding tot de politiek. (...) Zij moet de Vlaamse ontvoogding bekronen door de Vlamingen het beeld voor te houden van een nieuwe maatschappij, meer volwassen, innerlijk geemancipeerd, wat moet leiden naar meer tolerantie, een verfijndere vorm van samenleving, gericht op de grotere perspectieven waarin de mens vandaag in West-Europa leeft.

Een maatschappij die bewust is van de noodzaak tot een zakelijke maar politiek degelijk uitgebouwde samenwerking met Nederland, en die beseft dat de Vlaamse emancipatie moet worden losgemaakt uit de beperkte grievenproblematiek in het ook al beperkte Belgische kader.

De Vlaamse emancipatie moet in een internationaal perspectief worden geplaatst. Anders vallen wij terug op een verzuild klein Vlaanderen, waarbij het gegrabbel naar de macht in een unitair-paritair België belangrijker is dan de opvoeding van de jonge Vlaming tot wereldburgerschap’. (De Standaard, 23-10-1985).

Nieuw College van Secretarissen-Generaal

Drs. E.D.J. Kruijtbosch, secretaris-generaal van de B.E.U. sinds 1975, is voor een periode van vijf jaar herbenoemd in dezelfde functie. Hij wordt voor de periode 1985-1990 bijgestaan door twee nieuwe adjunctsecretarissen-generaal: de heer Claude E.L. Rijmenans (voordien Kabinetschef voor Buitenlandse Handel - België) en mevrouw Marie-Rose Wormeringer-Berna (voordien attaché bij de Directie van Buitenlandse Economische Betrekkingen, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, Luxemburg).