Van den neghen besten (lange versie)

David.

Den andren rudder willic prisen,
Die weerdich was in alre wijse
Ende onder tghesinde goet gheselle,
In stride vreeselic ende felle
Dat was de coninc David.
Noit en was in sinen tijt

[fol. 177v]

365

Wilder, mater no sachter,

 

Noch die meer haette lachter.

 

Al waest dat hi in sonden vel,

 

Hi waest altoes te beterne snel,

 

Ende hi viel in die hande Ons Heeren

370

Negheene onschulde en wildi keeren

 

Van sinen sonden jeghen Gode,

 

Maer hi sprac tOns Heeren ghebode:

 

"Ic waest, Heere, die mesdede;

 

Up mi ende up mine lede

375

Wreket, eere, dinen evelen moet

 

Alsoet U selven dincket goet."

 

 

 

Doe hi jonghelinc was, ende herde,

 

Ende hi sine beesten verwaerde

 

Jeghen die leewen ende jeghen beeren,

380

Ende hi se beede slouch in de weren.

 

Oec slouch hi in eenen campe doot

 

Goliase, den ruese groot,

 

Die VI ellen ende een palme was lanc.

 

Meneghen wijch, groot ende stranc,

385

Verwan hi, die noit was verwonnen.

 

Sinen lichame, als wi ghemercken connen,

 

Was gherekent jeghen dusent man.

 

God, om onse welvaert dan,

 

Gheloefde hem dat soude comen

390

Van hem, die men Christ soude nomen,

 

Helich starf hi, ende met eeren,

[fol. 178r]

 

Sowel dat someghe willen leeren

 

Dat hi verrees van dode te live

 

Met Jhesum Christum, daer ic af scrive.

395

Hi starf, naer Troyen overware

 

Byna wel driehondert jare,

 

Dats VIII^c ende XXX jaer te voren

 

Eer Jhesus Christus was gheboren.