Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 20

[p. 474]

Vier gedichten

Grendel

Wie kwetsbaar is
maakt zelfportretten.

De hazelip van de twijfel
splijt zijn medeklinkers.

Hij is een transistor
zonder frekwentiemodulatie.

Met magische tekenen
lokt hij verwante dieren.

Hij woont in de winkel
‘Alles voor de geïsoleerde mens’.

Zijn dwangwoord is
ontgrenzing.

Hij hoopt ééns in zijn leven
de openbare orde te verstoren.

[p. 475]

Lente in Holland

Een reigersfamilie
wuift plechtig de winter
het bottende landschap uit.

Op een terras
zit een vrouw in de zon
te dromen van Kees van Dongen.

Schapen
liggen als kleine meteorieten
in de weiden verspreid.

Courrègeskoeien
staan folders te bedenken met
melken tot de laatste druppel.

Kranen en walsen
zingen een experimenteel lied
voor het Feest van de Arbeid.

De lentewind
fluistert aan de blozende knieën
van fietsende meisjes.

De grond
lest zijn dorst
aan het hongerige water.

[p. 476]

Aubade

De nachtelijke ravijnen en spelonken
zijn onder water gelopen.

In de Pô-vlakte van het ontwaken
rijzen vlottende tuinen.

Amfibieën snuffelen behoedzaam
als jachthonden de bermen af.

Wieren en schaaldieren glijden
met tegenzin van hun flank.

Een gedaante slingert zich op de oever
en gaat in yogahouding zitten.

Overal staan nu nek- en schaamhaar
met elektriciteit geladen.

De eerste woorden worden ingefäd.
De dag begint als een luisterspel.

[p. 477]

Angst

Zijn hart
was een pneumatische hamer.

Het woord
was langs een doolhof
komen aansuizen
uit een wereld van antimaterie.

De echokamer in hem
aarzelde,
toen het over de geluidsbrug
in zijn gehoorgang sloop.

Plots werd het als een bal
naar de goal
van zijn bewustzijn getrapt.

Hij duikelde in de verkeerde hoek.

MARCEL COOLE