Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 20

[p. 526]

Naar het einde toe (I)

[Als 'k sterven moet]

Als 'k sterven moet, en mag,
te vroeg niet, niet te laat,
laat niemand dan beklag
lezen op mijn gelaat.

Vrede mij als het lot
ons vast akkoord vervult
en ik mag wachten tot
gij niet meer wachten zult,

tot doven zal de luis-
ter van ons dubbel licht,
en ik vertrek naar 't huis
waar gij geborgen ligt.

[p. 527]

[Al zijn de haren grijs]

Al zijn de haren grijs,
nog is de wereld jong.
Ik zing zoals ik zong:
wij worden nimmer wijs.

Mijn liefde en mijn gedicht
zijn wijzer dan 't verstand:
de winter staat in brand,
mijn dood staat in het licht.

[p. 528]

[Als alle vroegere dagen]

Als alle vroegere dagen
mogen de dagen zijn
tot ik in de laatste wagen
zal uitgedragen zijn.

Lijk ieder heb ik geschommeld
tussen winst en verlies,
spijtig misschien ingedommeld
toen geluk om mij wies,

maar duldend ook als de zorgen
sloegen met streng gezag,
en genezend reeds voor morgen
toen ik verslagen lag.

[p. 529]

[Bijna - o levenwekkend zout ]

Bijna - o levenwekkend zout
dat mijn papillen prikkelt - zoudt
gij mij tot dichten dwingen.

De grond rond mijn verslijtend hout
wordt weide voor een lammerbout,
en vogels willen zingen.

De winter aarzelt in de tuin
van mijn ontblaarde dichterkruin
of 't lente wilde worden.

Houdt af, barbaarse horden.

RAYMOND HERREMAN