Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 26

[p. 27]

[Vijf gedichten]

Raga Rageshri

Verpulverd drijft de aarde door de sterren
en zet zich uit naar onbeweeglijkheid
grensloos is de golf die haar beweegt
en grensloosheid de ruimte van haar groeien

maar uit de lichte velden van haar kern
ontstaat en zet zich uit in golvende spiralen
de cirkel bovenwerelds die niet meer beweegt
en eens de buitenste beweging zal bereiken.

[p. 28]

Een scheppingsverhaal

Uit mijn handen
wervelend
de wereld.

In de diepte
uit de ravijnen der aarde
het zielsgemurmel van water.
Rond mij, van mij uit
de wind
mijn tijdeloze geest
gestuwd over de wijde verten.
Kiemen reeds bomen
naar mij op langs de flanken
de diepten bedekkend met aërisch mos
met het groen uit mijn adem.

Nu kan ik mij terugtrekken
in mijn oerbegin
tot aarde mij vindt.

[p. 29]

□

Ik ben de trage herfst die deze wereld vult
ik ben de weelde van zijn traag bestaan
door winterkorsten door lentebuien
en door de vlammen van de hoge zon
ben ik reeds broeiend naar mijn late gloed.

Geen groen kent mijn geheim geen goden mijn gebaren
de wereld was nog niet toen ik reeds was
de mensen bidden of wenden droef hun blik
slechts aarde plant en dier zijn mij nabij
en delen de genade uit mijn hand.

Weemoedig en verheven schrijd ik door mijn adem
en laat mijn zindering door alle dingen gaan
ik weeg mijn eenzaamheid en ga mijn trage wegen
verloren in de eeuwigheid van mijn bestaan
zoals de herfsten door de tijden gaan.

[p. 30]

□

Gij zijt de regen en gij hebt mij lief
zoals ik liefheb uw petalen op mijn slapen
gij komt van verre streken waar ik was
en eeuwig ben
en brengt veel sprenkels van mezelf tot mij
en tot mijn diep gebeuren
in uw alom mij koesterende schoot.

Vertrouw mijn landschap dat uw landschap trouwt
mijn aarde die als water ruist
terwijl mijn aangezicht dat van uw druppels smelt
de ogen toe gesmolten zich vervult.

[p. 31]

Jij

Jij met de draak

ik met het zwaard

jij met de vlammen

ik met de naaktheid

jij met de cirkel

ik met de speer

jij met de slaap

ik met de morgen

jij met de lippen

ik met de kus

jij met de schemer

ik met de schim

jij met de nacht

ik met de zon

jij met de dauw

ik met de dageraad

jij met de weiden

ik met de valk

jij met de bossen

ik met de arend

jij met de bronnen

ik met de bron

jij met de stromen

ik met de regen

jij met de zeeën

ik met de wind

jij met de heuvels de borsten het kind
jij met de wereld de welving de weelde

[p. 32]

 

jij met de humus de mossen het moer

 

jij met de oergrond het magma de moeders

 

o ik met de waanzin

 

jij met de schoonheid

 

jij met de maagd met de maan met de moeder

 

jij met de melk de honing het brood

 

jij met de dieren de vrede de rust

 

jij met de bedding de thuiskomst de schoot

 

genezing genade genot

 

jij met de sluiers

 

jij met het slot

 

en ik met niets meer met niets meer met niets meer

 

jij met de afgrond

 

ik met de val

 

 

 

maar wij met het vuur

 

wij met de lucht

 

wij met het licht

Erik VAN RUYSBEEK