Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 35(1982)– [tijdschrift] Nieuw Vlaams Tijdschrift– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [p. 688] Peter Zonderland Vijf gedichten die ochtend bleven de luiken gesloten je reisde het front na die renaissance van leven die je uit de verminkte berichten rekonstrueerde vlak achter de linies je bivak een goedkool hotel vochtig als een loolgraaf schrijf je in de brieven aan je verloofde staat niets over de windstilte te velde de strategiese bewegingen die elkaar ophieven schaken om tempo ruilen van hout bajonet op de klok terwijl de beslissende slag in je slaap mijlen zuidelijker woedde besluit je dagboek bijna letterlijk met: ‘waarom nog iets in veiligheid brengen?’ [p. 689] 1 alsof: vooral die verhullende verwijzing ‘je gelaatsuitdrukking is niet zoals je reageert’ ze wordt ongezien als met weerzin gesust ‘je hoorde niets meer van haar alsof je niets meer van haar vernam’ zelfs wat zichtbaar klinkt niet meer mee dan verlangen je wacht op schonere woorden alsof je je niet eerder een reaktie toelaat [p. 690] 2 je komt je huis uit slaat de deur dicht roept iets met opengesperde ogen dat we niet kunnen verstaan het gebaar bevalt me al verhult de stilering iedere betekenis je komt ook al op je woorden terug ‘hier heb ik niets te zoeken!’ terwijl alles aan dit geleende huis uitpuilt bijna breekt wie moet ik nu geloven? [p. 691] ‘het raam’ van henneman een eervolle vermelding een bloemlezing pluimstrijkerij in het streekblad terwijl niets vaststaat niemand ook maar het geringste kiekje heeft kunnen schieten alleen het gerucht dat de gevierde jager thuis al dat leven verschalkt en er zijn tas vult in het raam [p. 692] salomé walkman noemt hij haar het geluid op zijn huid op één spoor eksplosies op een ander roze plestik vorken tikken tegen kunstgebit op een derde kraters vol afwezig lawaai pere ubu of dun verwaaiend papier ze woont tegen hem aan de afstand is er niet minder om soms verzoent een enkel beeld galopperend torso tegen onzichtbaar slaapkamerplafond onscherp kunstharz aufleinwand de scheidslijnen bedenkt hij als hij haar verlaat uitgebeende muziek uit een koptelefoon op ieder kanaal soms even een geleende nachtegaal Vorige Volgende