Kort bestek
In het gelid
Le Monde was nog een van de weinige overgebleven lezenswaardige kranten van West-Europa. Was - want de hoofdredacteur Beuve-Méry, bekend om zijn met ‘Sirius’ gesigneerde belangwekkende hoofdartikelen, heeft het veld moeten ruimen. In deze hoofdartikelen werd namelijk dikwijls een critische toon aangeslagen tegenover het Atlantische Pact en de consequenties daarvan. Waren dan de talrijke lezers van het blad ontevreden? Als wij het Parool moeten geloven, ging het om niets anders. ‘Het was’, zo schrijft dit blad, ‘reeds lang bekend, dat in de kringen, die het Parijse dagblad Le Monde financieren, grote ontevredenheid bestond over de wijze waarop de hoofdredacteur, Beuve-Méry, dit blad leidde’. En even verder op: ‘Dit neutralisme bracht de “Monde” in conflict met de Quai d'Orsay’.
Zo werkt dus bij ons de democratische persvrijheid in de practijk. Wat Peron met openlijke dwang tracht te bereiken, voltrekt zich hier geruisloos, door de macht van kapitaalbelangen in samenwerking met zachte Overheidsdruk, en achter de schermen misschien enige buitenlandse en clericale pressie. En laten wij eens opletten, of er tegen deze vereenzijdiging van de publieke voorlichting een hevig protest komt van Amerikaanse zijde, evenals in het geval van La Prensa, die het waagde het tegen Peron's politiek op te nemen.
Of... zou het hier anders gaan, omdat de Prensa nu eenmaal de Amerikaanse belangen en opvattingen vertegenwoordigde?
Hoe het zij, het resultaat van dit alles is alweer verarming. Een eigen geluid, dat in West-Europa weerklank vond, is verstikt. Ook de Monde zal nu onleesbaar worden. Le Monde où l'on s'ennuie.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
