Allerlei.
De toorn met betrekking tot de gezondheid.
Wanneer de toorn zijn hoogste punt (paroxysme) bereikt, kan hij een plotselingen dood ten gevolge hebben. Voorbeelden hiervan zijn niet zeldzaam, en de geschiedenis heeft er een aantal van opgeteekend. Zoo stierf de Romeinsche keizer Nerva bij een hevige opwelling van toorn, toen hij eensklaps een senator voor zich zag, die hem zwaar had beleedigd. Een van zijn opvolgers, Valentinianus I, trof hetzelfde lot. Hij wierp een deputatie Duitschers hun ondankbaarheid jegens het Romeinsche volk met groote heftigheid voor de voeten, toen plotseling te midden van zijn toespraak een groot bloedvat sprong en hij dood op den grond viel. Maar ook de latere tijd kent voorbeelden van deze soort. Zoo werd de groote Engelsche chirurg sir John Hunter het offer van zijn opbruisend temperament. Bij een wetenschappelijken twist met een van zijn collega's, die zijn meening niet deelde, wond hij zich zoo op en geraakte dermate in woede, dat er een bloedvat sprong en hij aan verbloeding stierf. De beroemde Russische arts Bogdanowski te St.-Petersburg stierf op dezelfde wijze te midden van een heelkundige operatie. Hij was bezig een been af te zetten, en met de operatie bijna klaar, toen hij woedend werd over de onbeholpenheid van een zijner leerlingen, die hem daarbij ter zij stond. Plotseling viel hij neer en stierf, zonder weer tot zich zelf gekomen te zijn.
Opwellingen van toorn, gerechtvaardigd of niet, hebben gelukkig niet altijd zulk uiterste gevolgen, maar het is toch zeker, dat zij grooten invloed hebben op ons lichaam, en niet minder op de spijsvertering.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
