Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 12 (1895)

Informatie terzijde

Titelpagina van De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 12
Afbeelding van De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 12Toon afbeelding van titelpagina van De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 12

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (42.80 MB)

Scans (744.72 MB)

ebook (35.69 MB)

XML (2.98 MB)

tekstbestand






Genre

proza
poëzie
non-fictie

Subgenre

tijdschrift / jaarboek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 12

(1895)– [tijdschrift] Nieuwe Belgische Illustratie, De–rechtenstatus Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende


illustratie
ambroise thomas † 12 Febr. 1896.


Ambroise Thomas.

Met Ambroise Thomas verliest Frankrijk wederom een zijner kunstenaars, wiens naam in de geheele muzikale wereld is doorgedrongen en steeds met eere zal worden genoemd. Hoewel minder groot dan de onsterfelijke Gounod, bekleedde hij een eereplaats onder de meesters van den tegenwoordigen tijd en vervulde gedurende de laatste vier en twintig jaren met onverzwakten ijver de gewichtige betrekking van directeur aan het Parijsche Conservatoire. Ambroise Thomas was in zijn werk gelukkig en aan eerbewijzen ontbrak het hem niet; maar nooit bedelde hij om gunsten, en de roem, die hem ten deel viel, was de welverdiende belooning voor zijn volhardenden arbeid.

Geboren te Metz in 1811, als zoon van een muziekmeester dier stad, kwam hij op jeugdigen leeftijd aan het Conservatoire te Parijs, waar hij de piano-lessen volgde van Zimmermann en in de compositie-leer het onderricht genoot van Lesueur, den bekenden leermeester van Berlioz en Gounod. Reeds vroegtijdig gaf Ambroise Thomas van groote talenten blijk en veroverde alle eerste prijzen; nauwelijks 21 jaar oud won hij den prijs van Rome en bracht dientengevolge drie jaar op de villa-Medicis door. In Frankrijk teruggekeerd, zag hij in 1837 zijn eerste toonwerk door de Op ra Comique opgevoerd en vond grooten bijval bij het publiek; onverpoosd zette de kunstenaar zijn studies voort, het eene werk verscheen na het andere, maar met uitzondering van den Caïd geraakten zijn scheppingen, eerst zoo warm toegejuicht, allengs in vergetelheid.

Had de meester te langen tijd op min of meer slaafsche wijze het voorbeeld van Rossini gevolgd, zonder nochtans den grooten Italiaan te evenaren, en over het algemeen eenvoud en gevoel te zeer aan een bedrieglijke kunstvaardigheid opgeofferd, weldra zou hij zich toonen in de volle kracht van zijn muzikaal genie. Negen jaren bleef Ambroise Thomas schijnbaar werkeloos, maar het waren negen jaren van studie en ernstig nadenken. Eindelijk den 17en November 1866 had de eerste opvoering plaats van Mignon, waarmee hij voorgoed zijn naam zou vestigen. Aanvankelijk vond zijn toonwerk echter niet het gewenscht onthaal, maar de Parijsche wereldtentoonstelling kwam en daarmee een stroom vreemdelingen uit alle oorden der wereld; het cosmopolitisch publiek wist Mignon te waardeeren en de naam van Ambroise Thomas kwam op aller lippen. Nu was het succes er van verzekerd. Parijs kwam in geestdrift en de opvoeringen volgden elkaar weken en weken op. Drie jaar geleden woonde hij de duizendste opvoering van Mignon bij; de regeering schonk hem bij die gelegenheid het grootkruis van het Legioen van Eer, waarvan gij reeds in 1845 tot ridder was benoemd, en niet zonder verlegenheid beantwoordde de inmiddels vergrijsde kunstenaar, met het eerelint getooid, de stormachtige toejuichingen van een uitgelezen publiek.

Twee jaar na het eerste verschijnen van Mignon, in 1868, trad Ambroise Thomas op met een ander werk: Hamlet, dat een groote kracht van uitdrukking paarde aan fijn dichterlijk gevoel en hem nieuwe lauweren verwierf.

Met zijn twee laatste composities had hij echter het glanspunt van zijn roem bereikt, en zijn latere werken ondervonden niet het succes, dat hem met Mignon en Hamlet was ten deel gevallen. De roem van Gounod, wiens Faust eenige jaren te voren was verschenen verduisterde den zijne, en niet zonder eenige teleurstelling zag de kunstenaar zich een nieuwe richting in de muziek ontwikkelen en stelde zich tevreden met zijn lessen aan het Conservatoire.

In 1871 was hij Auber als directeur van het Conservatoire opgevolgd en vervulde die betrekking tot het einde van zijn leven; bij de jaarlijksche concoursen maakte hij met zijn witte haren en baard, het hoofd ietwat in de schouders gedoken, met zijn scherpe trekken en peinzenden oogslag (zooals de lezer op bijgaand portret zien. kan) te midden der jongere juryleden, wier president hij was, den indruk van iemand, die niet behoort tot dezen tijd Inderdaad, wat de kunst betrof, was hij het met de nieuwe muzikale richting, door zijn leerlingen gevolgd, in veel opzichten niet eens, en bleef aan het oude gehecht.

Tot aan zijn laatste ziekte was Ambroise Thomas een krachtige man met sterk gestel en bloeiende gezondheid. Een tiental dagen voor zijn dood was hij verkouden en zijn dokter gebood hem de kamer te houden; de grijze componist stoorde er zich niet aan en ging 's avonds naar het concert der Opera, waar een zijner compositiën werd gespeeld en waar hij voor de laatste maal met geestdrift werd toegejuicht.

[pagina 340]
[p. 340]

Den volgenden dag spotte hij nog met de voorzichtigheid der doctoren, maar 's nachts kreeg hij benauwdheden en spoedig openbaarde zich longaandoening. De 85jarige grijsaard voelde zijn einde naderen, snel namen zijn krachten af. Maandag, den 10n Februari ontving hij de laatste H. Sacramenten en vond nog troostwoorden voor zijn bedroefde vrouw. Twee dagen later werd hij opnieuw door een benauwdheid overvallen, hij raakte buiten kennis en gaf een half uur later den geest na een doodstrijd zonder pijn.



illustratie
een bruidstoet uit den ouden tijd, naar de schilderij van karl behm.


Frankrijk, dat in het eeren zijner groote mannen andere landen ten voorbeeld mag worden gesteld, heeft op Staatskosten voor de plechtige uitvaart gezorgd van den toonkunstenaar, die door allen, van de meest uiteenloopende kunstrichting, wordt gehuldigd als den laatsten, roemrijksten vertegenwoordiger der oude school, en die met zijn twee meesterstukken Mignon en Hamlet een blijvende plaats zal innemen in Frankrijks muziekgeschiedenis.

[pagina 341]
[p. 341]


illustratie
de laatste koe, naar de schilderij van j. von berres.



Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken