Noordnederlandse Historiebijbel

3 capittel

Doe dat coren ingedaen was, doe quam Ruth ende seidet haer sweger hoe dat si daermede toegeholpen hadde. Doe seide Noeymy: "Mijn lieve dochter, ic sel u raden ende voirsien, opdat gi wat vercrigen moecht. Boos, daer heb gi mit sinen dienstmaechden in den acker geweest. Ende het is onse neve. Nu sijn coren in is, nu sel hi te nacht op sijn dorschvloer in sijn scuer slapen. Daerom, dwaet u tavont ende salvet u ende doet u beste cleder an ende gaet in sijn scuer

[fol. 107va]

ende verbercht u, dat u nyement en siet, waent daer gegeten ende gedronken is. Ende als Boos in die scuer comt, so merct gi waer dat hi gaet leggen ende gaet gi dan heymelic tenden sine voeten leggen. Als hi u vernimt, so sel hi u wel seggen wat gi doen selt."

Doe seide Ruth: "Wat gi mi bevolen hebt, dat sel ic doen."

Scolastica seit: Als die kinder van Ysrahel haer coren van den velde ingedaen hadden ende dattet in die scuer was, so aten si alle tesamen die daer int coren gearbeit hadden. Ende si dancten ende loefden God dat die vruchten ingedaen waren daer si of leven souden. Ende die huusvader dede dan penitencie ende sliep dan in sijn clederen op die dorschvloer. Ende si leefden die nacht alle in reynicheit ende in penitencien.

Doe ghinc Ruth ende verbarch haer in die scuer, als haer sweger haer bevolen hadde. Ende doe Boos mit sinen huusgesin gegeten hadde ende waren verblijt, doe ghinc Boos leggen in die scuer op een deel corens ende decte hem mit sinen mantel. Ende Ruth ghinc heymelic leggen tenden sine voeten. Ende omtrent middernacht doe stac Boos sijn voeten uut ende raecte Ruth. Doe verscricte hi ende was vervaert ende seide: "Wie

[fol. 107vb]

is daer?" Doe andwoerde Ruth ende seide: "Ic ben Ruth, u dienstmaecht. Spreet u mantel op mi, want ic ben u nichte." Doe seide Boos: "Dochter, gi sijt van God gebenedijt. Daerom, wilt u niet ontsien. So wat gi op mi begeert, dat sel ic doen, want al dat volc die hier in deser stede wonen, die weten wel dat gi een eerbaer wijf sijt. Ende ic ben die naeste u tot enen wive te nemen, sonder een. Mer rust hier desen nacht. Wil mijn neve dat recht houden, so is hier een guet dinc gewrocht. Ende en wil hi dat recht niet houden, sonder twivel so sel ic u nemen, leeft God, die Here. Slaept tot morgen toe."

Ende des morgens doe waren si beide vroech op ende doe seide Boos: "Wacht u dat u nyement en siet ende spreet u mantel hier neder." Ende doe goet Boos ses maten gerst op horen mantel ende hiefse haer op. Ende doe ghinc Ruth tot Noeymy, haer sweger. Doe seide Noeymy: "Wat heb gi gedaen?" Doe vertelde Ruth haer sweger al dat Boos geseit hadde. "Ende hi seide, hi en woude my niet ydel van hem laten gaen." Doe seide Noeymy: "Dochter, laet ons verbeiden wat eynde daerof comen sel. Boos en sel niet oflaten, hi en sel voleynden dat hi geseit heeft."