De historie van Partinoples, grave van Bleys

[p. 36]

Hoe Uracla den Grave gelijck een beeste vondt inde wildernisse van Ardennen penitentie doende, ende hem mede voerde na haer Casteel.
Capittel XX.

Uracla seylde soo langhe op de Zee dat sy metten Schepe arriveerde aende wildernisse van Ardennen daer sy met haer dienst Vrouwe Persies inde wlldernisse ginck tot neven een Fonteyn¹ om locht te rapen, want sy moede was ende de Schippers gingen een weynich dieper int wout sonder eenighe vrese vanden wilde beesten, want Uracla had die besworen dat sy hun niet schaden en mochten. Uracla aldus een weynig van Persjes zijnde, neven de fonteyne spacerende², sach sy een leelijc dier die eenen mensche geleeck, gaende op handen ende voeten, ende wantet³ den mensche gelijck was, so vraegde Uracla: Wat zydy een mensche oft dier? Ick ben een verrader, antwoorde hy. Hoe is uwen naeme vraechden Uracla. Verrader is mijnen naem antwoorde hy. Uracla dese vreemde antwoort hoorende, bleef van verwondertheden een langhen wijl stom staende, ende dacht hoe sy de selve woorden haren Swager den Grave hoorde spreken doen sy hem in haers susters Hof vander doot verloste, ooc wert sy peynsende dat men haer gheseyt hadde, dat de Grave sot gheworden was, ende uyten Slote van Bleys verloren gegaen is, mits den welcke haer harte tuychde dat hy de selve Grave was, om 'twelc te weten, sy tot hem sprack, seggende: Vrient en schaemt u niet, seght my wie ghy sijt, dat⁴ ghy wist wien ick waer ghy en soudt my uwen naem niet verswyghen, want ick en ben gheen vileyne⁵, maer ick ben des Keysers dochter, die een Suster hebbe die Keyserinne is, ende ick ben Uracla

1 bron.

2 wandelende.

3 en omdat het.

4 indien, als.

5 vrouw van nederige afkomst, van lage stand.

[p. 37]

genaemt, die hier gekomen ben om eenen Grave die Partinoples heet te soecken, want mijn Suster hem vergeven wil dat hy tegen haer misdaen heeft. De Grave hoorende dat sy Uracla was, ende hem sijn Vrouwe de Keyserinne in gratien ontfanghen wilde, viel ter aerden in onmacht. Doen sach Uracla dat hy de Grave was, ende sy sat by hem neder, sijn hooft op haren schoot legghende, ende 't hayr dat seer lanck was uyt sijn aensichte strijckende. Als de Grave bekomen was, wert hy schreyende op haer siende ende seyde aldus: Mijn weerde suster, ist warachtich dat gy my segget, dat mijn vrouwe de Keyserinne my begeert ghenade te doen? ja, antwoorde Uracla, sonder twijfel. Uracla riep terstont haer dienst-jonckvrou, tot haer segghende aldus: Komt helpt my leyden desen man, die mijn vassael¹ is uyt een van mijn steden die hier mits Fortuynen der Zee² op een plancke te lande gekomen is, daer ick hem gevonden hebbe in seer krancken staet gelijck gy siet. Doen namen sy hem alle beyde met den armen, ende leyden hem int schip leggende op een sacht bedde, want hys wel van noode hadde. Als Uracla den Grave te bedt geholpen hadde, sprack sy tot Persies haer dienstmaghet: Besorght desen krancken mensche wel, wascht hem sijn hooft, ende kort hem sijn hayr uyt sijn aensicht, want ten heeft binnen een jaer niet gekort gheweest! dan geeft hem t'eten ende te drincken teere³ spijsen tot dat de maghe tot haer selven gekomen is. Ende Uracla verboot den Grave, dat hy niemandt seggen soude wie hy was. Als de Schippers t' schepe quamen, vraechden sy wie de krancke man was, den welcken Uracla antwoorde dattet een van haer vassalen was, die sy in der wildernissen gevonden hadde, daer hy by fortuyne der Zee op een planc gekomen was. Uracla dede 'tseyl op trecken, ende voer met voorspoede tot op een Casteel Tenedon geheten, dat Uracla toebehoorde. Als sy in dit Casteel waren,

1 leenman, onderdaan.

2 door een zeeramp.

3 licht verteerbare.

[p. 38]

vertelden Uracla ende de Grave malcanderen hunne geschiedenisse. Ten lesten seyde Uracla tot den Grave: Maeckt u sterck met eten ende drincken, sijt vrolijck. Doet my mijn Vrouwe de Keyserinne sien, seide de Grave, so sal ick fraey ende vrolijck wesen. Als sy haer selfs was, seyd Uracla, so en hieldy haer niet te vriende: maer nu is sy haer selfs niet, want sy houwelijcken moet nae ordinantie van den Tornoy die de Koningen metten anderen Heeren huns rijcx geordineert hebben, vanden welcken sy den Grave alle de maniere der selver ordinantie vertelde, hem belovende dat hy haer korts¹ sien soude.

1 binnenkort.