Poëziekrant. Jaargang 3

[Frank de Crits]

de winter heeft de herfst ingehaald

de herfst ligt reeds half in
de greep van de vroege winter
over bladeren zeg ik:
ze zijn ziek
en vallen niet meer op
de regen is er alleen nog
om banaal nat te worden

de dagen sterven af en de nachten
hebben het goed lang te zijn
over de mist denk ik:
hij zit vol list en onheil
hij loopt radeloos verloren
met rijm rijmt niet meer
straks is hij toch wintermoe

in december heeft de weemoed
er een handje van weg
je niet alleen te laten
de eenzaamheid zit je zo op de voet
dat jer koud van wordt
in januari schrijf ik dan:
de winter heeft de herfst ingehaald

FRANK DE CRITS

invitation à la danse

we werden uitgenodigd
met een onooglijk briefje
om niets te beleven
p.s. en n.b. hadden beloofd
er ook te zijn vergezeld van
z.o.z. die lachte altijd zo hartelijk
als ze ergens binnentrad
groette het gezelschap
ging in het middelpunt van de belang-
stelling zitten en zweeg dan gelukkig

op de uitnodiging stond:
breng een paar spitsvondigheden mee
en twee vergeetmijnietjes en
ja een tiental oudgediende halffrankjes
want er zou gekaart worden
maar alles liep in het honderd
uit de hand we waren er amper
om niets te missen
er werd langs de neus weg gepraat
en bastaardwoorden waren niet uit de lucht

sommige bleken onuitgenodigd
ze stalen dan ook de show
en hadden balboekjes bij
maakten hoogst interessante courbettes
gebakjes en vrouwen versierden ze
onder het nietsontziende oog van de
kaarters wat moeten die schoppenzotten
hier wat doet dat klavertjevier
op tafel wat bezielde p.s. toch als ze
z.o.z. ten dans vroeg en er het park mee inliep...

FRANK DE CRITS

ballade van de thuisdrinker

ik heb al veel mensen gezien
heb er ook al met een paar gesproken
of ze naar me luisterden is een andere vraag
ik heb ook een paar meisjes gekend
ben er zelfs mee naar bed geweest
of ze het goed vonden dat weet ik niet meer
ik ben een thuisdrinker
het is allemaal begonnen met ginder-ale
toen ben ik naar de stella overgestapt
nu zit ik aan de witte wijn
het drankje voor de dorst
van de dronkaards beweer ik

ik heb ook een paar gedichten geschreven
heb ze al een paar keer voorgelezen
of de mensen daar van wakker lagen betwijfel ik
ik ben eens met een meisje opgetrokken
dat me om de haverklap in de steek liet
bij het ontbijt weende ik als ze boterhammen at
ik ben een thuisdrinker
de witte wijn is niet meer in de lege fles
encore un cadavre denk ik dan
en ik sjouw de lijkjes in een mand naar beneden
gelukkig omdat ik straks nieuw bloed naar boven kan brengen

ik heb al heel wat dingen beleefd
heb er zelfs een paar herinneringen aan overgehouden
of ze belangrijk zijn is totaal onbelangrijk
ik heb met geluk niets te maken
een fraktie van een sekonde duurde het
en het kon me toen gestolen worden
ik ben een thuisdrinker
vind het fijn mezelf in te schenken
zonder dienst en met weinig omhaal
ik moet drinken om in slaap te geraken
een slaapmutsje langs hier
een slaapmutsje langs daar
daar kan ik dan lekker van dromen

FRANK DE CRITS