Poëziekrant. Jaargang 3

[Gedichten]

Oostende 1956 (een foto)

Een jongen in een wapperend zomerpak,
wellicht pas twintig, wat dons op de kin,
staart met koude ogen in de lens.
Achter hem een strook onnoemelijk oude zee.

De wind jaagt nattig langs de promenade
en Oostende glanst treurig maar edel
als een oud juweel: moe van mooi te zijn.
En een magere jongen hapert in de tijd.

Hij is een ademtocht op een spiegel,
de langvervlogen afdruk van een droom,
wat gladgestreken stilte op papier.

Nooit zal ik hem kennen en voelen
de groeipijn in zijn ziel, zijn jongensleed,
maar altijd zeker weten: zo'n jongen gaat vroeg dood.

Modus vivendi (F. Scott Fitzgerald indachtig)

Op lauwe nachten streken onze vrouwen
zich met kostbaar maanlicht in
en wij keken dronken toe, moeizaam denkend
aan het helste feest van onze toekomst.

En de nachten spraken, feest na feest,
uit de koperen mond van saxofonen,
zij spraken: ‘Wijn is een roder soort bloed,
grandezza is een groter soort hart.’

En wij zagen ons spiegelbeeld in de ogen
van de goden en zouden eeuwig voortbestaan.
Onze vrouwen lachten hel, er was champagne
en de nachten streelden ons als een wurger.

RUDOLF H. VANDENDAELE

Voor deze gedichten kreeg onze redacteur de tweede prijs [er was geen laureaat) voor de zevende Jeugdpoëziewedstrijd (geen 25 jaar.) georganiseerd door de Kamer van Retorika ‘De Ghesellen van de H. Michiel’ uit Brugge.