Poëziekrant. Jaargang 3

Lechinta,

waar de jonge vrouwen
nog 13 lijken
en de begeerte tussen de kiezels ligt,
waar Berchi schuin naar buiten kijkt
naar 't wiegen van hun heupen
en naar hun vragende lippen
die bloeien als geraniums
in het raamkozijn.

Ze wuiven, de jonge vrouwen,
als rood batik,
als stille cypressen,
als fluisterend riet
tussen het verschuivende groen
van de warme middagzon.

Stil is hun pas
en schril hun stem
die verder en verder deint
en onderduikt
en klagend zingt
over een verre zee
en een warme prooi
die langzaam
aan hun vingernagels groeit.

De verwildering
die op hun voorhoofd kleeft,
de bange opstand
tegen vaders 'wil
en 't kletsen in de straat,
het grijpt hen naar de keel
en snijdt hun stemmen af
als het onverbiddellijk snoeien
van een druiventak.

En in hun schoot,
verdoken onder zwart katoen,
groeit traag de knop
van hoop en van vertwijfeling.

NORBERT DE WINNE