Princesse Liet-boec
(2007)–Willem Reyers de Lange, Anoniem Princesse Liet-boec–
Auteursrechtelijk beschermd[Pyramus en Thisbe] [editie]Pyramus klaagt over Thisbe,
op de melodie van O Pharo ghy tyrannen quaet | |
[pagina 56]
| |
O help, God, wat zie ik hier?
Dit is het ergste
wat ik ooit heb meegemaakt,
ik kan mijn lief, die ik zo graag zie,
niet vinden, wat een ellende!
Of zou ze me bedrogen hebben?
O nee, arme ik, dit is het toppunt van verdriet,
ik vind hier haar bebloede sluier!
Waar zijn we toch aan begonnen?
O dood, kom me snel halen,
want een wreed en krachtig beest
heeft mijn liefste verslonden.
Huil en zucht, kreun en klaag,
alle mensen in de wijde wereld!
Mijn leven is nu voorbij,
haar zinloze dood is mijn schuld,
de aarde raakt doordrenkt met mijn tranen,
ik wil niet langer leven!
Twee geliefden werden om het leven gebracht
in deze ene beruchte nacht,
is dat niet heel erg treurig?
De eerste die was vol eer en deugd,
met goede manieren en nog erg jong,
die is helaas gedood.
Al onze vreugde is nu voorbij,
ik wil je graag volgen in de dood,
mooie madelief.
Ons heerlijke samenzijn en ons plezier
zijn wij nu helaas kwijt,
ik sterf van kommer en verdriet.
Afscheid zal ik nemen
door met mijn eigen zwaard
mijn hart te doorsteken.
Daarom, felle, bittere dood,
kom en geef me het laatste zetje
en wreek haar dood op mij.
Thisbe klaagt over de dood van Piramus,
op de melodie van Ghy heydenen al[melodie] | |
[pagina 57]
| |
Wat een droevig moment,
dat ik dit toch moet meemaken!
Mijn lief met wie ik zo blij was,
ligt hier, helaas, hij is dood!
O lieve mond, waar is je kleur?
Je stralende gezicht, mooiste,
is veranderd in treurnis.
Wie heeft dit gedaan? O mijn allerliefste,
dat juist jij met zware pijn de dood moest vinden,
hoe kan dat nou?
Zeg wat tegen me! Ik ben het, je lieve Thisbe,
op wie je, goed als je was, zo verliefd was.
Helaas, onze vreugde
en al het genot dat we met eer en deugd
koesterden, alles is nu weg.
O wrede dood, hij is omgekomen,
dit is het einde van zijn leven!
Je koraalrode mond, liefste, die zal ik
nog snel even kussen, nu meteen.
Al is de kleur verdwenen, ik zal je omhelzen
met mijn zachte armen
en voor de tweede keer zal ik afscheid nemen
deze nacht.
Prins
Helaas, heeft Venus
nu haar zin gekregen?
In één nacht
heeft zij twee geliefden
in hun vreugde gestoord,
wat een ramp!
Dus dood, kom maar op
en breng me de laatste slag toe,
want dat zal mijn troost zijn.
|
|