keere so sal ic v besoecken. ende Iulianus track voort ende beleyde die stadt in Sassen. Binnen desen tijden die heylighe bisscop vervaert sijnde van dat dreygement des keysers so vermaende hi zijn volck dat si den heere om sijn barmherticheyt bidden souden. En ghinck processie ende baden vierichlijck om gracie so dat hem die heere verhoorde in haer ghebet. Ende dye bisschop had ooc vergadert van dat ghemeen volck veel iuwelen van siluer ende van gout, om daer den keyser met te beschincken, ende sinen toorn daer met te versachten. So gheuielt te Meydenborch dat dye coster van sinte Mauricius kercke daer sinen lichaem was, sijn harnas, zijn speer, quam des smorgens in die kercke ende sach dattet harnas ende speer al wech was vander plaetsen daert plach te hanghen, so was hi seer droeuich ende vervaert, ende hi en dorstet niemant te kennen geuen, ende ghinc weder bedruct van daer, ende hy quam weder ter kercken te vespertijt ende hi sach dat harnasch ende speer op zijn oude plaetse des hi verblijdt was, mer de speer was al bebloet. Terstont quam die tijdinge ouer al, dat die keyser doot was. Ende hoe dat een wit ridder quam gheronnen door al dat heyr ende doorstack den keyser met eender lancien, ende niemant en wiste van waer hi quam, oft waer hi bleef. Als Iulianus geuoelde wel dat hi steruen most so wiste hi niet wat spijte dat hi god doen wilde, ende hy ontfinck dat bloet wt zijnder wonden in zijn hant ende werp dat op in de lucht, ende riep, vicisti galilee. o ghi galileus ghi hebt verwonnen. ende met dien so sterf hi onsalichlijck. Ende al dat lant was verblijdt ende dancte god van zijn gracie. Ende Iulianus creech loon na werk, mer god verlene ons zijn gracie. A.
Auteursrechtvrij
