Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Raam. Jaargang 1967 (1967)

Informatie terzijde

Titelpagina van Raam. Jaargang 1967
Afbeelding van Raam. Jaargang 1967Toon afbeelding van titelpagina van Raam. Jaargang 1967

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (4.98 MB)

Scans (15.09 MB)

ebook (4.96 MB)

XML (1.74 MB)

tekstbestand






Genre

proza
poëzie

Subgenre

tijdschrift / jaarboek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Raam. Jaargang 1967

(1967)– [tijdschrift] Raam–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
[pagina 1]
[p. 1]

[Nummer 39]

Prélude

 
Het vliegen, dat men doet,
 
Is nog dikwijls onverklaarbaar.
 
 
 
In de diepte - lichaamsrondingen
0005[regelnummer]
Strekken onbereikbaar hun afmetingen van jade
 
Over heuvels en valleien uit - kijkt men,
 
Zakt de blik, precies, vertrouwelijk als gas.
 
Is dit de herkomst van het proces
 
Dat zich onder 't oog ontrolt?
0010[regelnummer]
Van het panorama, compleet
 
Met hellingen en flanken,
 
Worden suggestievelijk sluiers, zes, bij
 
De tippen weggenomen; fasen maakt het door,
 
In de diepte, onbruikbaar.
0015[regelnummer]
 
 
Het vliegen, dat men doet,
 
Is veelal nog onverklaarbaar.
 
 
 
Noem het een middelhoog gebergte, wat
0020[regelnummer]
Er is te zien; laat de blik er overheen
 
Weiden, zoals zonlicht door
 
De glijdende grenzen der bewolking,
 
Bekommer je niet om het onbekende,
 
Dat als achtjarigen voor
[pagina 2]
[p. 2]
0025[regelnummer]
Het messcherp glijdend uiterste bereik
 
Van je ogen uit holt: op de bergen
 
Groeit gezellig het gras, een laagje algen
 
In een viskom op de heldere vensterbank,
 
De bomen, weinig serieus uitgestoten als
0030[regelnummer]
Lichtgroene condenswolkjes uit
 
De multiple neusgaten der natuur, -
 
Noem, noem het zo, want door dat beeld
 
- Vlug! - speelt mat een ander,
 
Grauw als een verbittering.
0035[regelnummer]
Een immens watervlak, onbegrensd
 
Als licht de groene landen van zoëven
 
Inunderend met een onheilsstrekking, -
 
Een watersnoodgebied, waar 't echte druillicht
 
Van het uur geil op ligt,
0040[regelnummer]
Er als bladtin de afschuwelijke geheimen
 
Van aan 't oog onttrekt, maar niet
 
Het miniem figuurtje, dat zwart
 
Als een neusgat midden op het water staat
 
En wenkt, intens, niet als bezeten
0045[regelnummer]
Maar als een profeet of zo;
 
Niet, allerminst verkrampt schreeuwt en met
 
De armen maait maar de armen
 
Statisch uitbreidt, zodat alleen
 
De stand der palmen belet er een in-
0050[regelnummer]
Vitatie in te zien om in zijn huisje,
 
Aan zijn borst te komen, en het hoofd,
 
Het zwarte hoofd is in de nek geworpen;
 
Niet, dit alles, zo te zien
 
Om verlost te worden uit dit rampgebied
0055[regelnummer]
Maar juist als lokroep voor de diepte; tóch
 
Met een mond als expressionistische ogen
 
Tot scheurens toe opengesperd,
 
Tóch met ogen als een expressionistische mond
 
Opengesperd, tot scheurens toe.
[pagina 3]
[p. 3]
0060[regelnummer]
En onder invloed van het geheime zweven
 
Dat men doet, volteert dit,
 
Beweegt zoals de uitgestrekte armen
 
Van achtjarigen, die rennend, brommend
 
Doen - alsof ze godverdomme vliegen!
0065[regelnummer]
Beweegt zoals de vlerken van loopvogels
 
Die in potsierlijke ónmacht om te vliegen tóch
 
Met uitgespannen wieken in een cirkel rond
 
Rennen, en verandert.
 
Verandert in een stad met nauwelijks
0070[regelnummer]
Een vaste plaats in de geschiedenis,
 
Een verbazende contraptie van muren,
 
Met stenen ingelegd, straten, stegen,
 
Gemetselde sloten vol schaduw,
 
Torens, die als wijsvingers met akelig
0075[regelnummer]
Lange, diafane nagel in de lucht
 
Priemen, en daar doorhéén, tussen gebouwen
 
En optrekjes van elk formaat en bestemming,
 
De harde stoppelwang van de grond.
 
En wie dan wel, die vliegt, onhoorbaar,
0080[regelnummer]
Als de thermiek zelf waarvan zijn zweven
 
Profiteert, van hoogte en gezichtshoek
 
Continu blijft wisselen, zou in staat
 
Zijn te onderscheiden, te orakelen,
 
Te profeteren of de mensheid, die
0085[regelnummer]
Als schimmel uit de stadsnaden op
 
Schiet, nu hand in hand als broer en zusje,
 
De gestalte niet verstopt
 
Achter plooienval of welke drapering
 
Van de verborgen slavernij, wandelt, dan
0090[regelnummer]
Wel aan een ongrijpbare ijver ten prooi
 
Mekaar grijpt, de lange, diafane nagels
 
In de strot klauwt, vol genietend
 
Van het wee parfum waarin de ingewanden
 
De open lucht in lillen, of, opnieuw bezien,
[pagina 4]
[p. 4]
0095[regelnummer]
Of de mensheid nu, die als kwark
 
Uit de voegen van haar eigen bouwsels barst,
 
Aan bruidstafels zit, begrijpend het glas toont,
 
Dan wel kotsend en struikelend door
 
Haar bloedeigen straten strompelt,
0100[regelnummer]
Builen en zweren als zwammen óp
 
Bellend uit reten in haar beste huid, -
 
Wie zou dit nu uit elkaar
 
Kunnen houden, wanneer elk moment
 
Heel die stad ineen kan zakken,
0105[regelnummer]
Kan verschrompelen als bierschuim,
 
En bruin, onvruchtbaar een vreselijk
 
Stuk akker overblijft.
 
Soms is het land toch zo dood,
 
Soms kan een blik toch zo'n pijn doen.
0110[regelnummer]
Dan is alles platgeslagen,
 
Als een stuk rundvlees met een hakmes,
 
Dan heeft het groen, het baardige gras ook,
 
Asyl gevraagd en gekregen
 
In het werkeloze rijk van de toekomst,
0115[regelnummer]
En de milde gezondheidsdienst die normaal gesproken
 
Bij de dauw berust, de ochtendnevel
 
Over de directe welvingen van de aarde
 
Die kan ademhalen in de ogen
 
Van wie er vlotweg overheen gaat,
0120[regelnummer]
Is over-, afgenomen door brute, ongenietbaar
 
Gepekelde rook, die de verbrande klei
 
Het afsterven aanzegt van
 
Zijn legendarische potenties.
 
Kom, hoe zal zo'n slagveld, zwart-
0125[regelnummer]
Geblakerd zich nog wijzigen? Waarin?
 
In wat anders dan de oceaan,
 
Die klotst, die deint, die oceaan,
 
In welks onmetelijke spekbuik zich getrouw
 
Aan een interne wetgeving toppen
[pagina 5]
[p. 5]
0130[regelnummer]
Formeren, dalen vormen, tegenstelling
 
Tot de spierbulten, krampknopen, wakken
 
In het vlees van een persoon met delirium,
 
Vrij in schijn, - zeker onaantastbaar,
 
Kolossaal en voorlopig onbegrijpelijk:
0135[regelnummer]
De dood, dáár de misselijke, benige ruiter,
 
Die het bit met vuil plezier te wreed
 
In zachte, hunkerende lippen trekt,
 
Is hiér niet meer dan zout,
 
Verzonken specerij.
0140[regelnummer]
 
 
Het vliegen, dat men doet,
 
Is vooralsnog onverklaarbaar.
 
In de diepte kijkt men, zakt de blik,
 
Precies, vertrouwelijk als gas.
0145[regelnummer]
De herkomst van het oud proces
 
Blijft typisch onverklaarbaar.
 
De sluiers, zes, die successievelijk
 
Van het panorama afscheid nemen,
 
Het verhelderen willen, die, bij
0150[regelnummer]
De tippen ervan weggenomen, och,
 
Als een pleister van een ongeheelde
 
Blessure worden afgescheurd, die
 
Zes sluiers zijn ontelbaar.
 
Want wie er vliegt, die houdt 't niet.
0155[regelnummer]
Eéns laat de thermiek, gewillig werktuig
 
Van pretenties zonder naam, die Icarus
 
Tegen wil en dank toch in de steek;
 
Dan zeilt hij, schuin, als een eend
 
Die landt omlaag en raakt
0160[regelnummer]
Het voorheen zo onbereikbaar raadsel.
 
 
 
Die val... Er spat een fonkelende fontein,
 
Een staartster van giftige bloemen op,
 
Wasbleke, spermablanke, naar
[pagina 6]
[p. 6]
0165[regelnummer]
Wierook geurende plantaardige schedels,
 
Bij uistek vergankelijke schoonheid,
 
Dodelijke doodslupine, letale leeuwenbekjes,
 
Waarin de dood niet méér is
 
Dan een simpele druppel gouden stroop,
0170[regelnummer]
Die als een huig er achterin zit.
 
Het likt nu zelden,
 
Het vlijt nu eer aaneen,
 
Het zal wel willen slapen.

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken