Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens
(1591)–anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekensop de wyse alst begint.
+CHristelicke verstroyde vremdelinghen
+Wilt U quaet snoo, wellustich vlees bedwinghen,
+Op dat ghy meucht // met voller vreucht
+Door d' enghe poort in dringhen,
Die na t' nieuwe Jerusalem leyt,
Maer om dien ganck volbringhen,
+Met goe ghehoorsaemheyt,
Wel moet men sijn bereyt.
Hoe wy Pelgrims bereyt moeten wesen
+Mach men in de Schriftuere claerlick lesen
| |
[p. 27] | |
Eerst van den stanck, der Zielen cranck
Fraey ghesout wel ghenesen, +
Dient te sijn een christen goet,
Ghesont volck boven desen
Men oock mede leyden moet,
Eer t' reysen voortganck doet.
Met gesont volck in 't ghemoet wel te vreden +
Moetmen eenvoudich rechs slechs doortreden
Want t' is seer quaet, en gheenen raet
Met onghesonde leden, +
Hier verre Pelgrimagie gaen,
Dit leert natuere en reden,
Dus Pelrim wel beraen,
Weest Godts woort onderdaen.
Onderdanich sijnde Godts woort ontdecken
Moetmen van alle tvlees en tgheests bevlecken +
Maeckt u heel reyn // bin swerelts pleyn
Dat men gheen vuyle vlecken, +
En sie aen u nieuw Pelgrims cleet, +
So meucht ghy mede trecken,
Door Bosschen, Velden breet,
Pelgrim wel bereet.
Die nieuw vercleet bereet sijn sonder quale +
Om goets moets trecken na de hooghe sale +
Dienen voorsien // noch boven dien, +
Van Palster, Flassche, en Male,
En cost om lijf en Ziele voen,
Om dit als t' principale,
Cryghen, o Pelgrims coen,
Wilt dies u beste doen.
Doet hier in t' beste, want om gaen recht duere
Vallet menich arm Pelgrim dickwils suere
Midts dien dat hy // victalie by
Hem niet en heeft ter cuere,
Nochtans vroom sijnde in t'ghemoet,+
O leden Christi puere, +
Rijcke sijnde ghegoet, +
Hier handtreyckinghe doet. +
Doet handtreyckinge Gods vrome lidtmaten,
| |
[p. 28] | |
Want dat is een goet werck der Charitaten
D' welcke van Godt // als t' hoochste ghebodt
+Ons hier is nae ghelaten,
+Dus elck na zijn ontfanghen macht,
+Aen d'arm Christen vaten,
+Moet laten, dach en nacht
Blijcken der liefden cracht.
Toocht cracht en daet der liefden groot en cleene
Aldermeest tot s' gheest nootdruft in t' gemeene
+Want by het broot // en leeft ter noot,
+De Mensche niet alleene
+Maer by alle woorden vermaert,
Comende uyt Godts mondt reene,
Dus nae Christenen aert,
Hebt hier op goet regaert.
+Die hier in hebben aldermeeste gaven
+Moghen haer pont in d' Aerde niet begraven
+Maer onbesmet // elck Christen let,
Nootdruftich spysen, laven,
Na den vleesche en na den Gheest,
Ghy Godtvreesende slaven,
Binnen swerelts wilt foreest,
Smaeckt dus der liefden keest.
Der liefden keest dus smakende te deghen,
Al reystmen verre vele vremde weghen,
Wanneer den tijt // ofte respijt,
+Alsoo mach sijn gheleghen,
+Dat ghy wat solaseren meucht,
+Laet ydel clap versweghen,
+En vercondicht met vreucht,
Alsdan des Heeren deucht.
Vercondicht wel gemoet de deucht des Heeren,
Op dat ghy vrolijck meucht voort passeren
En met een Liedt // weeren verdriet,
Als Godts Pelgrims vol eeren
Die de stadt trecken omme nae,
Dus die verjubileren,
Wilt roepen vroech en spa,
+Lieve Vader Abba.
| |
[p. 29] | |
Aenroept ghy hem tot een Vader verheven, +
Die oprecht oordeelt na elcx werck bedreven +
So leydet fier // uwen ganck hier,
Met vreesen ende beven,
Want in swerelts bosschagie breet,
Staen vele na ons leven,
Als Wolven, Leeuwen wreet,
En vossen loos vercleet.
Hoe veel vreemt gheestighe wilde dieren,
Soecken ons arm Pelgrims te schoffieren
Dat merckt men wel // aen Israel,
Die door haer misregieren, +
In 't beloofde landt quamen niet,
Dat u lieder hantieren, +
Desghelijcx niet gheschiet
O Pelgrims wel toe siet.
Siet toe Pelgrims dat ghy des Heeren erven
Door onghehoorsaemheyt niet en moet derven +
T' is ons voorwaer // gheseyt als haer
Dus om vol loon verwerven, +
Godt in allen ghehoorsaem sijt,
T' vleesch lust laet heel versterven,
Lost soo den quaden tijdt, +
En oock wettelijck strijdt.
Wettelijck strijden teghen swerelts benden
Moet men met t'gemoets opgheschorte lenden +
Gods Harnasch claer // moet aen eenpaer +
Om onsen strijdt voleyndden,
Soo Ephesien sesse staet, +
Dus sonder omme wenden, +
Den strijdt wel achte slaet
Dat uwen ganck voort gaet.
Om voortganc cryghen in u pelgrimagie
Als Caleb en Josue met couragie, +
Reyn onbevleckt // mannelijck treckt,
Door des werelts bosschagie,
Maer het vol harnasch, Gods aenveert
Leydet soo u voeyagie, +
Met dien Palster u weert
| |
[p. 30] | |
Ghebruyckt anders gheen zweert.
+Maer zweert des gheest Gods woort palster eersame
Strijdt tegen alle geesten infame
+Dat ghy de croon // des levens schoon,
Meucht cryghen t' uwer vrame,
Wanneer uwen loop wert gheeynt,
En t' gheloove bequame,
Behouden ongheschent,
Die Croon wort u present.
+S' levens croon met gewelt wy winnen moeten,
En met veel lijdens door de werelt wroeten
+Maer als dit gaen // hier wert ghedaen,
Loon sal arbeydt versoeten,
Op dees belofte elck trooste hem,
En bereyde zijn voeten,
+Om gaen als Pelgrim tem,
+Na t'nieuwe Jerusalem.
Hier hebt ghy Pelgrim Christus in 't verbeyden,
Een simpel verstandich cleyn onderscheyden,
Hoe dat men sal // binnen swerelts dal,
+Zijn Pelgrimagie leyden,
Nae Syons stadt vol melodien,
Dat wy na ons arbeyden,
+Sien Godt eenich in drien,
Amen, so moet gheschien.
Gheschreven desen 2. April, 1581. |
|