Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens
(1591)–anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekensnae de wyse: Adam ons Vader wel.
EEn Oorlof Liedt aenhoort,
Dat ick u singhen sal,
U vermanende voort,
Te gaen op den wech smal, +
Om den ghenaden tijt, +
Seer costelijck beseven,
Versuymelijck niet quijt +
Te worden in dit leven.
Levendich nae den Gheest
Wedergheboren sijn, +
Moeten wy aldereest
Worden, op dit termijn, +
Want niemant sonder dat
En sal Gods Rijck beerven,
Willen wy in de Stadt,
s Vleesch lust moeten wy sterven. +
Sterven svleesch lust quaet +
En verrysen oprecht, +
Als een Goddelijck Zaet,
In een goet leven slecht,
Soo moet een Christen Kint,
Als zijn Vader ghepresen,
Gheaert ende ghesint, +
| |
[p. 52] | |
In alle dinghen wesen.
Ten mach ons baten niet,
Dat wy dus sijn ghenaemt,
Als van ons yet gheschiet
Anders dan het betaemt,
+Daerom laet ons voldoen,
Onsen Name ten fyne,
Dat wy na dit saysoen
+Niet en comen in pyne.
Laet ons altijdt voortan
Ghedachtich sijn, waerom
Dat wy ghenaemt sijn van
+ Het vrye Christendom,
Broeders en Susters goet,
Met noch namen seer schoone,
+Vruchtbaer wijnrancken soet,
+Sout der Aerden ydoone.
Aen u mijn vrienden lief,
Schinck ick dit Liedt present
Als een memory brief,
Om te maken bekent,
Hoe dat mijn hope staet,
+By u noch te vermeyden,
Daer niemant door zijn daet,
Oorsaeck en wert tot scheyden.
Na dien alle dinck nu
+Heeft zynen tijdt, deurlijdt,
Daerom vermaen ick u,
+In hopen sijt, verblijdt,
Wy sullen noch hier naer
Weder by een versamen,
Daer gheen scheyden wert swaer,
+In 't eeuwich leven, Amen.
Ten laetsten en vergheet
Ons niet, na dien dat ghy
Van ons eensdeels wel weet,
Ons goet ghemoet tot dy,
Oorlof ick segh Adieu,
Godt die wil u bewaren,
| |
[p. 53] | |
Tot dat wy op een nieuw
Weder by een vergaren.
G.V.E. |