De spieghel der menscheliker behoudenesse
(1949)–Anoniem Spieghel der menscheliker behoudenisse–
Auteursrecht onbekend
[Folio 42c]
| |
In dit capitel dat hier gaet
Voren ./ diet leest ende wel verstaet,
Mach wesen openbare bekent
Hoe god maecte tsacrament,
Ende hoe hi zinen jongheren gaf
Tetene altemale daer af.
Ende judas ooc, den fellen quaden,
Diene daer na heift verraden,
Dat sacrament onthilt hem niet
Cristus / ende daer es bi bediet,
Dat zijt allen nutten zillen
Wie dat emmer nutten willen,
Al eist dat zij in zonden sneven
Ende leeden een mesdadich leven.
Want goede ende quade zekerlike
Moghent nemen maer niet ghelike:
Den goeden zalt te gracien comen,
Die quade hem selven daer mede verdoemen.
Dit moghen wij merken, ghelovets mie,
Bider spinne / ender bider bye.
Die bye neimt vander virtuut
Der bloemen huenich; ende daer huut
Ende in dat selve bloemekijn
Zo haelt de coppe haer venijn,
Want zoe dat nut onaerdelic.
Ende dus. wie dat neimt onwaerdelic
Dat sacrament. hi neimt daer huut
Zijn vonnesse ./ maer groot virtuut
| |
[Folio 42d]
| |
Neimt daer mede wijf ende man,
Diet werdelike nemen can.
Tspreken latic hier of staen.
In dit capitel zalmen verstaen,
Hoe god zonder slaghe of hurten
Zine viande dede sturten,
Daer hi hem quam in haer ghemoet,
Zo dat zij vielen voor zine voet.
Als judas, zo ic dede verstaen,
Metten andren heift ontfaen
Den werderliken gods lechame,
Ghinc hi wech ende dede tsamen,
Als hi eerst mocht, bi ghetalle
Gods vianden vergadren alle.
Hier moghen wij merken ende leren
Hoe groot was die goetheit ons heren,
Ende hoe groot was die archeit dan
Van judas, den quaden man.
God hadde hem in vreimder wise
Ghegheven teten die edel spise
Ende in dranke, als here goed,
Zijn helighe vleesch ende zijn bloet.
Ende judas peinsde in zijn ghedochte
Hoe hine best verraden mochte,
Daer hi dus nochtan zat ende at.
God die al dinc wist. ende dat,
Wilde hem zelven zere daernen
Ende woude hem tsacrament niet waernen,
Want hadhijt hem ghewaernt daer,
Hi hadde ghemaect zijn zonde maer,
Maer hine woudene vroeghen niet.
Den priesters heift hi dus bediet,
Dat ment niet wederzecghen zoude,
Diet nutten ende ontfanghen woude,
Enighen menschen tsacrament,
Al waer hi in zonden ooc bekent.
Want die priester zoude desen
Wroeghen ende een wroegher wesen
Ende gheven te kennen openbare,
Dattie mensche een zondare ware.
Judaes, dese valsche man,
Daer ic te voren af began,
Ghinc wech / ende dede als .j. verrader
Die vianden gods al te gader.
...
...
| |
[Folio 45a]
| |
Als was hi van leden cranc.
Hi verslouch al haren danc
Tachtentich mannen in .j. punguust
Nemmer dan met eenre druust.
Cristus, onse behoudre weert,
Es bi david ghecompareert,
Want hi was in alre maniere
Up die werelt zo goedertiere,
Dat hem niement in goedertierheden
Gheleec ./ noch in ontfarmicheden.
Maer ten vonnesse, ten laetsten
Zal hi zo gherechtich zijn
Jeghen die quade ende also nauwe
Die jugieren tharen rauwe,
Dat elken mensche die quaet doen woude,
Met rechte daer af gruwen zoude.
Zine goedertierheit hi ons leerde,
Alomme daer hi converseerde.
Onghewapent onder die joden,
Quam hi, diene woude doden,
Zonder hemlieden te doen storem
Ende liet hem handelen als .j. worem,
Om te vervullen dat up dit
In zinen zouter zeicht davit,
Van gode claghende in enen ween:
"Ic bem een woren / ende mensche gheen."
Hem scrijft men een houtworemkijn,
Want die juden den lechame zijn
An een hout zonder verdraghen
Als enen worem hebben gheslaghen.
Met rechte es hi, es mi bekant,
Harde teeder ooc ghenant,
Want gheenen lechame also zochte,
Noch zo edel men vinden mochte
Als hi was, want scoonre man
Nye van moeder lijf ghewan,
Also ict inden zouter las.
Ende zo zijn vleesch edelre was
Ende teedere ooc mede,
Also was hem die pijnlichede,
Die hem die felle jueden daden,
Te meer pinen ende scaden.
Ende dit mach elc ghemoeden wel,
Wants eens kindekins zochte vel,
| |
[Folio 45b]
| |
Zal ment met ere roeden slaen,
Men zal zien dat daer an staen
Zullen die weevelen van bloede root;
Een hart vel eens menschen groot
Wij zien dat men daer up slaet,
Ende dat hem niet of lettel scaet.
Dies ghelike een teeder man,
Die gheen pine doen ne can.
Gaet hi vele of pine doet.
Die bleynen staen an hant an voet;
Een aerbeider, die dach na dach
Pijnt wa<n>t dat hi pinen mach,
Die aerbeit ne doet hem niet zo wee
Noch ne scaedt hem niet een slee.
Dit weet elc in zijn gedochte.
Dus dan om dat was zo zochte
Ons heren vleesch, zo dedem wee
Zine passie vele te mee
Ende leed te meerre pine,
Alst wel bi redene es anschine.
Daer bi spreict, also ict las,
Die prophete jheremyas
Inden persone van onsen here
Ende zeicht aldus claghende zere:
O ghi alle wie dat ghi zijt,
Die hier biden weghe lijt,
Ombeid. staet. merct. beziet,
Of enich rouwe es of verdriet,
De welke droefheit ende pijn
Mach ghelijc der mijnre zijn.
Recht als of hi zecghen woude,
Dat gheen rouwe gheliken zoude
Ziere rouwe ende ziere noot,
De welke was zo over groot.
O zoete god, hemels drochtijn,
Verleene mi, dat ic dine pijn
Zo moet beweenen. anzien ende loven,
Dat ic in dijn rike daer boven
Verblide na dit leven cranc
Inden zoeten inglenzanc.
Amen
|
|