Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[p. 210]

Klink-dicht.

HEt pijpjen in de mondt, dicht aan de schou gezeten,

Met opgetrokke geest, vol minne-zucht, en spijt,

Dus denk ik op de liefde en op den langen tijdt,
Die ik versleten heb en die my heeft gesleten;

Dan zoekt mijn nieusgier brein de redenen te weten,
Waarom haar jeugdig hart, met schaamteloos verwijt,
En opgeblazen door de trouwelooze nijdt,
My nu veracht; en heeft, voor heen, haar lief geheten;

Maar naauwelijkx is mijn Tobakje uitgesmookt,
Of 'k voel dat ydelheidt mijn in de herszens rookt,
En 'k ben gedwongen al mijn tochten in te binde;

[p. 211]

 

Gewis de Laster-tong, Tobak, en Min zijn een,

 

Zy dwijnen door haar zelf, gelijk dees rook verdween,

 

Zoo is de Min vergaan, en 't last'ren van Florinde.

 

 

 

J. Bara.