Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

Lever.

DIt Levertjen is van een Hoen, en van geen Stier.

Laatst had hem een Snij 'er aan een pintje goet Bier,

En anders niet daar by, zoo dol en vol gezoopen,
Dat onzen armen Schreur is regel-recht geloopen
(Want 't was juist in zijn weg) vlak in een Kallekton;
Hy riep! ik quam tot hulp; elk deê wat dat hy kon.

[p. 212]

 

We kreegen 'er hem uit, hy voelde hy gequest’ was.

 

Zoo vraagden hy aan ons, of het niet alderbest’ was

 

Te klagen aan de Schout; hy kreeg tot antwoordt ja.

 

Hy peurden 'er na toe; maar quam 'er niet zoo dra,

 

Of wierd strakx afgevraagt wie dat hem had geslagen.

 

Heer! niemandt. (zey de Schreur) zo valt hier niet te klagen,

 

Antwoorden hem de Schout; vrindt ga jy na je huis:

 

Want na ik je bezie, zoo benje meêr als buis.

 

 

 

S.B.