Streven. Jaargang 24

[p. 1129]

[1971, nummer 11-12]

[Inhoud]

Streven en zijn lezers, p. 1131

De beide hoofdredacteuren brengen verslag uit van de enquête die een halt jaar geleden onder de lezers van ons blad werd gehouden. De resultaten blijken een reële aansporing en bemoediging te zijn.

Bulgaren, p. 1141

Als ‘laatste vrienden van de Sovjet-Unie in Europa’ nemen de Bulgaren een heel eigen plaats in op de Balkan. De auteur analyseert hun situatie en hun vooruitzichten naar aanleiding van het onlangs gehouden partijcongres van de Bulgaarse communistische partij.

Vrijheid en ervaring, p. 1152

Een studie over Ignatius van Loyola is aanleiding om een paar belangrijke vragen te stellen voor de gelovige van vandaag: hoe verhoud ik mij tot de concrete Kerk? (Dit bij een vaker voorkomen van een ‘vrijere opstelling’). En was Ignatius' voorkeur voor de arme Jezus een tijdgebonden opvatting, niet voldoende doordrongen van het besef der aardse waarden, of misschien juist voor onze tijd van de welvaartsmens in de consumptiemaatschappij een wezenlijk ‘Christelijke’ trek?

Gesprek met Etienne Elias, p. 1156

De Vlaamse schilder Elias zegt: ‘Voor mij is de kunst steeds de spiegel van haar tijd. Vanaf 1961 schilderde ik dingen die helemaal niet konden voor anderen. W.C.'s, James Bond films, sportmannen, gezellige hoekjes, een ééndagsreisje met de Oostendse maalboot. De allergrootste kunstenaar is Jan Van Eyck, de allergrootste van de 20e eeuw is “Ie douanier” Rousseau. Leve de kleur! En soms geniet ik evenveel van een glaasje yoghurt als van de Mona Lisa’. Het gesprek werd opgenomen voor een TV-uitzending van ‘Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen’.

[p. 1130]

Ernst Bloch: een filosofie van de hoop, p. 1164

De kern van Blochs filosofie is het ontstaan van een kwalitatief nieuwe toekomst. De grondslag van die hoop zoekt hij in de richting van de reëel bestaande tendensen. Omdat hij hun snijpunt niet zoekt in het verleden, maar in de toekomst, brengt Bloch verschillende sferen en disciplines op een oorspronkelijke wijze met elkaar in verband. Kunst, godsdienst, ethiek worden ieder op hun manier anticipaties van de geheel nieuwe ‘utopische’ toekomst.

Love Story, p. 1177

Love Story is een film waar de filmcriticus geen omgang mee wil hebben, die hij mijdt als de pest, omdat zijn reputatie erbij op het spel staat. De weerstanden van de criticus zeggen iets over de taak die hij zichzelf toeschrijft, en de problemen waar hij mee zit, zijn eigenlijk slechts een vergroting van de problemen waar de gewone bioscoopganger mee zit.

Aggiornamento en anti-communisme, p. 1185

Schrijver bespreekt een artikel van Velicovic in een Russisch filosofisch tijdschrift en toont daarbij aan, dat men van die zijde naast een aantal positieve punten ook een soort tactiek ziet in het aggiornamento van de katholieke kerk. Het Vaticaan wil met de dialoog tussen katholieken en marxisten alleen maar zijn eigen positie versterken en de communistische beweging infiltreren en verzwakken.