Geautoriseerde vertaling!
(C.v.H.) Voor mij ligt een vertaling (in het Nederlands) van een werk van Thomas Mann. Het is een ‘geautoriseerde vertaling’. Al heel gauw, nadat ik begonnen was te lezen kwam de vraag bij mij op: Welke autoriteit autoriseert een vertaling? Hier volgt iets van wat ik zo onder de ogen kreeg.
‘Een dame, die blijkens dat wat over haar gezegd wordt bijziende is, wordt ‘kortzichtig’ genoemd. Och ja, de Duitser zegt ‘kurzsichtig’. In een eetzaal worden de gasten bediend door ‘zaaldochters’. Ik weet niet wat dat voor wezens zijn. Dat ‘verscheidene’, ‘ettelijke’, nergens in het boek voorkomen spreekt eigenlijk wel zo vanzelf, dat de vermelding daarvan wel haast overbodig lijkt. Dat heet allemaal ‘meerdere’, in zo sterke mate, dat toen ik ergens het woord ‘meerdere’ tegenkwam in de betekenis van superieur ik even stokte en dacht: warempel, het is goed. ‘Gezellig’ heet ‘gemoedelijk’. De lange zinnen, die het Duits zo kenmerken, zijn in lange zinnen weergegeven, maar in een taal en een rangschikking van woorden dat men er de kluts bij kwijt raakt. Dan nog woorden als ‘afgrijzelijk’. Nu ja, ik zal er over ophouden. Maar graag zou ik eens antwoord hebben op de vraag, hiervoor al gedaan: ‘welke autoriteit autoriseert’. Die autoriteit moest eens op zijn (haar?) vingers getikt worden.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd