Onze Taal. Jaargang 23

Gemoogd

(H.M.) Wat is nu goed: dat had niet gemoogd of dat had niet gemogen? Woordenboeken geven ‘gemoogd’. Ik heb de zinnen aan diverse personen voorgelegd. Zij zouden allen geschreven hebben: gemogen.

(Red.) Gemoogd! Wij hebben Uw voorbeeld gevolgd en de zinnen laten beoordelen door vier personen, van wie wij aannamen, dat zij veel van het Nederlands wisten. Drie zeiden zonder aarzelen... gemogen!

Zie hier de spanning tussen boekenvoorschrift en werkelijk-

[p. 16]

heid. Het deelwoord is inderdaad gemoogd, maar de vorm, die steeds meer terrein wint, is verklaarbaar. Ze wordt gesteund door twee feiten: 1. Men voelt ‘mogen - mocht’ als een ‘sterk’ werkwoord, dus een sterk deelwoord klinkt daarbij heel normaal. 2. Een zin als ‘ik heb dat gemoogd’ komt betrekkelijk weinig voor. Veel eerder de infinitief-vorm: ik heb het mogen doen. Het ‘gemogen’ wordt zo aanvaard, daar het lijkt op deze vorm.