Recreatiekaartje 032337
De loketbeambte van het recreatiepark verschafte mij tegen betaling een kaartje; de zon was gratis. Weldra lag ik in het zand bij het water te genieten van het niets doen. Waarschijnlijk heb ik even gedut. Plotseling bekroop mij een aanvankelijk onverklaarbare onrust. Ik stak een sigaret op en rookte met de bezonkenheid van een baliekluiver, maar dat was een geveinsde houding. Als een mier langs een bloemstengel nijverde het besef naar boven dat ik iets moest doen. Toen werd ik mij mijn ongewone situatie bewust: ik had niets bij me om te lezen.
Alleen in zo'n toestand kan een mens ertoe komen de tekst van een toegangsbewijs te bekijken. Nooit had ik kunnen vermoeden dat een stukje papier van twee bij zes centimeter zulke boeiende literatuur kan bevatten. Ik zag de schrijver voor me: een zwaar gebouwde man met een snor, grijs, verweerd; een nek met ontelbare plooien en rimpeltjes in het gelooide roodbruin. Een potlood in een hand die terstond de associatie met de plantenaam bereklauw opriep. Hij nam twee regels van de bloknoot tegelijk met de lusletters, die hij boog als betonijzer. De laatste volzin van zijn tekst kwam vlotter op het papier dan de rest en schonk de schrijver zichtbaar voldoening. Hij herlas hem en vastberadenheid stond als een muur boven zijn kin.
Dit was het wat hij naar de drukker stuurde:
Volwassenen 1, -.
Geopend van 9 tot zonsondergang. Generlei aansprakelijk t.a.v. vermissing diefstal en enige schade eveneens risico aan het baden, wordt aanvaard. Papieren wergwerpen is verboden. De leiding heb het recht personen die zich niet aan de regels van fatsoen houden te verwijderen.
J.B.
Auteursrechtelijk beschermd