Onze Taal. Jaargang 63

[p. 46]

Congres ‘Namen’

foto: Bart Versteeg

Zaterdag 13 november 1993. Meer dan duizend bezoekers reizen naar de uitverkochte congreszaal van de Jaarbeurs in Utrecht voor het 19de congres van het Genootschap Onze Taal. Met in hun midden de Beschermvrouwe van het genootschap, konden de congresgangers luisteren naar zes lezingen, respectievelijk over het vak naamkunde, over voornamen, merknamen, familienamen, straatnaamgeving en naamrecht. Tussen de lezingen door was er in de congreshal een informatiemarkt, waarop van genealogie tot straatnamen een keur van informatie toegankelijk was. Op het congres reikte het Centraal Bureau voor Genealogie aan congresvoorzitter dr. D. Dolman het eerste exemplaar uit van het boek Voor- en achternamen in Nederland, geschreven door de naamkundige dr. R.A. Ebeling. Aan tv-presentator Paul Witteman werd de eerste Groenman-taalprijs uitgereikt - meer daarover kon u al lezen op blz. 280 van het decembernummer. Op de volgende bladzijden vindt u de door de redactie ingekorte lezingen van het congres.

● Openingstoespraak

In zijn openingstoespraak heette voorzitter H.A.M. Hoefnagels iedereen van harte welkom, maar toch wel in het bijzonder onze Beschermvrouwe, Koninklijke Hoogheid Prinses Juliana. Uit de woorden van de voorzitter: ‘Het is Uw warme belangstelling voor onze taal (met kleine letters en met hoofdletters) die U een regelmatige gast doet zijn. Zo mogen wij U toch wel noemen, nu U van de laatste zes congressen en themadagen er drie met Uw aanwezigheid hebt vereerd.’

In zijn openingswoord ging de voorzitter van het genootschap verder vooral in op de groei van het genootschap en enkele nieuwe activiteiten: ‘Wij hebben zorg en aandacht voor het gehele taalgebied. In dit verband maken wij met trots gewag van het volgende. Twee jaar geleden mocht ik op ons Jubileumcongres ons 35.000ste lid verwelkomen. Vandaag kan ik u mededelen dat wij recentelijk ons 40.000ste lid hebben ingeschreven. Het is de heer Luc Pay, leraar Nederlands uit St.-Job-in-'t-Goor, een Vlaming dus. En dat is geen toeval: het aantal leden van bezuiden de landsgrens groeit gestaag. Zoiets kan zelfs tot misverstanden leiden. In mijn agenda staat nu al een jaar op 13 november: congres Onze Taal, Namen. Mijn vrouw vroeg verbaasd: gaan jullie het congres nu al in België houden? Neen, dat was onze bedoeling niet.

● Nieuwe activiteiten

Het gaat het genootschap goed. Het is prettig zich verzekerd te weten van de steun en belangstelling van nu al 40.000 leden. Het beroep dat wordt gedaan op onze Taaladviesdienst neemt onstuimig toe, zo onstuimig dat het ons soms voor problemen stelt; prettige problemen overigens. De taalkalender is één nieuwe activiteit, maar er zijn er meer.

Sinds kort is ons blad beschikbaar in gesproken vorm. Een uitkomst - naar wij hopen - voor mensen met een leeshandicap. Wij hebben een Onze-Taalprijs ingesteld om mooie of bijzondere puntige formuleringen te kunnen belonen. Het kan gaan om een zin of een paragraaf, meer niet. U wordt allen opgeroepen de aandacht van de jury te vestigen op prijzenswaardige staaltjes van taalgebruik. Misschien wordt de prijs wel zó populair dat er in de toekomst in het gehele taalgebied alleen nog puntig wordt geformuleerd, maar ik ben bang dat dit een vrome wens zal blijven.

Verder zijn wij van plan de jaarvergadering van 1994 aan te kleden met een spreker om de deelname aan deze verenigingsactiviteit te bevorderen. Wij zijn voorts uitgenodigd mee te doen aan een grote tentoonstelling in 1994 over de toekomst. Kennelijk gaat men ervan uit dat ook wij er een hebben.

Trots en tevredenheid, met deze in dit tijdsgewricht ietwat ongebruikelijke gevoelens open ik dit congres van het Genootschap Onze Taal.’