Onze Taal. Jaargang 78

Gesignaleerd

Ja toch?
Cor Nelisse - Rotterdam

Jort Kelder interviewde onlangs in zijn tv-programma Bij ons in de PC de jonge, succesvolle en steenrijke zakenman Niels Voorbach. Terwijl beide heren aan het roer van Voorbachs jacht stonden, ontspon zich het volgende gesprek:

Kelder: ‘Op wat voor leeftijd zou je moeten stoppen met werken, moet je klaar zijn?’
Voorbach: ‘Ik zou wel echt voor mijn veertigste willen stoppen met werken.’
Kelder: ‘Ja toch?’
Voorbach: ‘Ja.’

Kelder doet het vaker, maar ook bij anderen hoor je het steeds meer, dat ja toch? (of korter: toch?) als reactie op een antwoord. en telkens maakt het een wat rare indruk: een vraagsteller die zijn instemming met het verkregen antwoord betuigt door nog even te informeren of de ondervraagde het zelf met zijn eigen antwoord eens is - alsof die in een paar seconden van gedachten zou kunnen veranderen. Beter: alsof niet de ondervraagde het antwoord heeft gegeven, maar de ondervrager.

Maar je kunt dat ja toch? na een antwoord ook anders zien: als een compacte, effciënte en dus handige manier om te zeggen: ‘Dat vind ik ook, en terecht, en daar denk jij dus net zo over.’

Leaseauto
Kerstin van Tiggelen - Dronten

In enquêtes waarin gevraagd wordt naar het soort auto dat men rijdt, is er vaak de keuze tussen ‘privéauto’ en ‘leaseauto’. Ons bedrijf ‘least’ geen auto's, maar koopt ze. Mijn auto is dus geen privéauto, maar ook geen leaseauto. Dat het geen ‘bedrijfsauto’ of ‘bedrijfswagen’ genoemd wordt, begrijp ik. Die termen hebben betrekking op bestelbusjes en dergelijke, en die worden blijkbaar niet bedoeld.

Auto van de zaak is echter een sluitende omschrijving en het enige juiste tegenovergestelde van ‘privéauto’. Overigens zie ik deze betekenisverschuiving ook steeds vaker in managementbladen.