De Tweede Ronde. Jaargang 6

[p. 120]

Troonrede

Jos Versteegen

Er hangt een vrome stilte in de Ridderzaal
Bij een der vensters vangt een rood-wit-blauw boeket
Zo nu en dan een aarzelende zonnestraal

Daar, bij de troon, zit ons voltallig kabinet
En ook het hele parlement is aangetreden
De Koningin draagt deze keer een grijs toilet

En Hare Majesteit vangt aan te spreken: ‘Leden
Der Staten-Generaal, het afgelopen jaar
Kreeg menig onderdaan weer minder te besteden

De rente ging omhoog, de schuldenlast werd zwaar
En juist de armste donders waren de sigaar’

Drs. P

‘De rente ging omhoog, de schuldenlast werd zwaar’
(De prins-gemaal kijkt minder blij dan ooit tevoren)
‘En juist de armste donders waren de sigaar’

Men wrijft zijn ogen uit en inspecteert zijn oren
En Hare Majesteit ziet na of dat er staat
Het staat er. ‘Weer ging werkgelegenheid verloren

Verdomme nog aan toe.’ Vertrekt Zij daar een spier?
En mompelt men daar iets van ‘Kabinetsberaad?’
Nu is het weer doodstil. Zij tuurt op haar papier

‘Verdomme,’ luidt de tekst. ‘Verdomme,’ denkt Ze kwaad
‘Wat is dit - sabotage? Redenen van Staat?’

[p. 121]

Driek van Wissen

‘Verdomme,’ luidt de tekst. ‘Verdomme,’ denkt Ze kwaad
‘Dit is toch niet de taal van een Verlicht Vorstin!
Wat is dit - sabotage? Redenen van Staat?

Hoe het ook zij, Ik doe vandaag mijn eigen zin:
Hoognodig dient het volk de waarheid eens verteld!
(En aan het eind voer Ik de Bede ook weer in!)’

De Koningin hervat (er valt niet eens een speld):
‘Derhalve hebben Wij het raadzamer gevonden
Dat onze grondwet buiten werking wordt gesteld

Het kabinet wordt dus terstond naar huis gezonden
En ook het parlement wordt nu door Ons ontbonden!’

Paul Lemmens

‘Het kabinet wordt dus terstond naar huis gezonden’
(Men kijkt elkaar eens aan, men kan het niet geloven)
‘En ook het parlement wordt nu door Ons ontbonden!

Het land staat aan de rand van metersdiepe kloven
Een burgeroorlog dreigt, de duivel maakt zich sterk
Ik neem de macht ter hand; Wij komen het te boven!

Ik kroon mijzelf tot Hoofd der Nederlandse Kerk
O Heere, zegen Ons, zo smeken Wij gedwee
Geprezen zij Uw Naam, geloofd Uw Wonderwerk’

Toen kwamen er twee broeders van de ggd
En namen de Vorstin aan beide armen mee