De Tweede Ronde. Jaargang 30

(2009)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– rechtenstatus



[pagina 174]
Zeven Iraanse dichters Vertaling Nasser Fakhteh Drie gedichten Amir-Hossein AfrasiabiGa naar voetnoot* Geesten Wat een goede zet van je, dat je de tafels hebt omgeruild, niet omdat hij te groot was voor onze kleine keuken of omdat twee van de vier stoelen altijd leeg waren. Omdat nu - wat een goede zet van je - deze kleine tafel alleen maar plek heeft voor twee اشباح جه خوب كردى كه ميزرا عوض كردى نه جون براى آش يزخانة كوجك ما بزرك بود يا هميشه دو تا از جهار تا صندلى اش خالى بود براى اينكهحالا جه خوب كردى أدميرضك ي بئى دو ذ نجاد\|رد
[pagina 175]
Rode roos 1 Over diezelfde rode roos heb ik het in het achtertuintje van dat huis waarvan de geur in de schaduwen van de namiddag (als je water sprenkelde op het grindpad en de thee liet trekken) aan het eind van de zomer door het achtertuintje en over de veranda dreef. De namiddagen aan het eind van de zomer als ik op de veranda zat en over je schouder zag dat het er nog was, rood en geurig. Ik zei het is er, voorlopig is het er. Over diezelfde rode roos heb ik het in het achtertuintje van dat huis. كل سرخ ١ ملض عيتسخ: را ادشكت"م كرض حياط غمك أن مع بود و عطرش در سايه هاى عصر روزهاى آخر تابستان (كه آب مى ياشيدى خرند را وجاى را دم مى كردى) در حياط و ايوان ييجيده بود... عصرهاى آخر تابستان كه مى نشستم در ايوان و از فراز شانه هاى تو مىديدم كه بود، سرخ و عطرآكين؛ مى كفتم كه هست، فعلا كه هست... آن كل سرخى را مى كويم كه در حياط كوجك آن خانه بود...
[pagina 176]
Rode roos 2 Over diezelfde rode roos heb jij het, in het achtertuintje van dat huis, dat weet ik. Soms als ik water sprenkelde over het grindpad en de thee liet trekken en jij op de veranda zat, zag je dat het er was. Over mijn schouder zag je dat het er was. De rozen zie je altijd over mijn schouder die rood en geurig zijn maar mij zie je niet. كلسرخ ٢ همان كل سرخى را مى كويى كه در حياط كوجك آن خانه بود، مىدانم؛ كاهى كهآب مى ياشيدم خرند را و جاىرا دممىكردم و مى نشستى بر ايوان، مىديدىكه بود؛ از فراز شانه هاى من مىديدىكه بود. كلهاى سرخ را، از فراز شانه هاى من هميشه مى بينى كه سرخ و عطرآكينند، اما مرا نمى بينى

[pagina 177]
Drie gedichten Mana AghaeeGa naar voetnoot* Mijn dood Als ik sterf, zal er iemand komen iemand als ik toen ik jong was die mijn gedachten zal denken, in mijn schoenen zal lopen en die af zal wachten in dezelfde kamer op deze zelfde stoel. Als ik sterf, zal ik rusten in het kille graf van een andere vrouw een onbekende burger als ik een slavinnetje zonder papieren een zwerfster uit één van de hoofdsteden van de wereld. Wat maakt het uit? Als ik sterf regenen kogels nog altijd in Afrika zal een ster aan diggelen gaan aan de Irakese hemel worden in Bethlehem nog hoofdloze kinderen geboren. Als ik sterf, zal niemand een traan laten. Van mijn graf dat wit is zal geen foto in de krant staan. مرك من وقتى بميرم كسى خواهد آمد كسى شبيه جوانى من كسى كه فكرهاى مرا فكرخواهد كرد در كفش هاى من را ه خوا هد رفت ودرهمين اتاق روى همين صندلى انتظار خواهد كشيد وقتىبميرممنخود در كور سرد زنى ديكر خواهم خفت اونيزشهروندى كمنام كنيزى بى شناسنامه أواره اى امل يكى از يايتخت هاى جهان جه فرقىمىكند وقتى بميرم در آفريقا هنوز كلوله مى بارد در أسمان عراق ستاره اى تكه تكه خوا هد شد در بيت اللحم كودكانى بدون سر دنيا خواهند آمد وقتى بميرم هيح كس كريه نخوا هد كرد از سنك قبرم كه سفيد است، عكسى در روزنامه نخواهد افتاد.
[pagina 178]
Vrouw zoekt man Ik ben een vrouw, achtentwintig jaar, met vreemde gewoonten en fouten zo groot als ikzelf die elke ochtend haar tanden poetst, in kantoor achter een bureau zit en haar zorgen vergeet door kleine annonces in de krant te lezen. Ik heb veel stormen verduurd, ik respecteer het recht van alle dieren - zelfs de mensen - ik verkies de pijn om iets te bereiken boven kortstondig genot. Ik heb films geboycot, hoge hakken en korte rokjes beroven je van de gelegenheid om na te denken. آكهىهمسريابى زنى هستم بيست و هشت ساله با عادت هائى غريب و اشتباهاتى همقد خودم كه صبح تأ صبح دندان هايم را مسواك مى زنم يشت ميز اداره مى نشينم و غصه هايم را با خواندن «نيازمندى هاى» روذ نامه فرا موش مى كنم. من از توفان هاى زيادى كذشته ام من به حقوق همة حيوانات - حتى بشر- احترام مى كذارم من زجر كشيدن براى رسيدن به يك هدف را به لذت هاى زودكذر ترجيح مى دهم سينما را تحريم كرده ام ياشنه هاى بلند و دامن هاى كوتا ه فرصت فكركردن را ازآدم مى كيرند
[pagina 179]
[Mijn god is lief] Mijn god is lief Hij schiep de hel voor mijn slechte geweten en viagra om mijn geslacht voort te zetten. Ik heb mijn menselijkheid met alle nadelen aanvaard. In deze wereld waar uit elke hoek van haar dak chemische bommen lekken moet je een dwaas zijn om een engel te willen worden en vleugels te naaien aan de wonden van je schouders. De man die ik zoek moet mijn geloof delen, hij moet niet in boeken leven en niet elke machthebber zijn andere wang toekeren. Ik heb voor hem twee voorwaarden: Eén, dat hij nooit moe wordt van het gaan. Twee, dat hij alleen zijn schoenen gehoorzaamt. [خداىمنمهربانآست] خداىمنمهربانآست اوجهنم را براىعذابوجدانم ووياكرا را براى بقاى نسلم آفريده من آدم بودن را با همة مضراتش بذيرفته ام در اين دنيائى كه از هر كوشة سقفش بمب شيميائى جكه مى كند آدم بايد احمق باشد كه آرزوى فرشته شدن بكند و به زخم شانه هايش بال بدوزد مردى كه دنبالش مى كردم بايد شريك اعتقاداتم باشد او نبايد توى كتاب ها زندكى كند و كونه اش را براى هر آبرقدرتى جلو بياورد براى او دو شرط كذاشته ام اول اينكه هيجوقت از رفتن خسته نشود دوم اينكه فقط از كفش هايش اطاعت كند
[pagina 180]
Boom Ga, ren achter de wind aan, verpletter mijn schaduw, ik ben gewend aan de kringloop van de seizoenen, aan deze aarde die onder mijn voeten beeft, aan wolken die ergens anders gaan regenen en aan de eenzaamheid waarvan ik weet dat ze mij zal vergelen. Hier blijf ik, recht onder deze hemel om de kinderen die om me heen draaiden om gelach dat in de verte te horen was om de steen die mijn stilte begreep en om de namen die jullie ter herinnering in mijn lichaam griften. درخت برويد دنبال بادها بدويد سايه ام را له كنيد من به كردش فصل ها عادت دارم به اين زمين كه زيريايم مى لرزد به ابرها كه مى روند جاى ديكرى ببارند و به تنهايى كه مى دانم زرد مى كندم همين جا مى مانم، زير همين آسمان به خاطر كودكانى كه دورم جرخيدند به خاطر خنده هائى كه از دور شنيده شدند به خاطر سنكى كه سكوت مرا فهميد وبهخاطرنامهائى كه بر تنم به يادكار نوشتين

[pagina 181]
Twee gedichten Esma'il Kho'iGa naar voetnoot* Over duizend jaar Over duizend jaar rijs ik als gras uit de boezem van de aarde en vanuit de eeuwige traditie van de hemelen aanbid ik enkel de zon. Ik ben de ziel van de toorn in het hart van geduld. Pas op voor mij, jullie nieuwe groep moslims! Ik ben een oude heiden. بعد از هزار سال بعد اذ هزار سال جونسبزه، برمى آيم از دلخاك؛ ومىستايم تنها خورشيد را، از سنت همارة افلاك من جان خشم در دل صبرم ازمنبيرهيزيد، اى كروه تازه مسلمانان! من كهنهكبرم.
[pagina 182]
Tot de tak van de oude moerbeiboom Een lange draad waarvan het uiteinde vastzit aan een gescheurde vlieger hangt aan een tak van een oude moerbeiboom wiens middagparasol van schaduw zich spreidt over het lawaai en de straatkinderen op blote voeten. Lieve hemel! Mijn hele kindertijd - is een zomer - in het kiekje van deze herinnering! Kijk: Stoffige aarde, stoffige lucht, stoffige zon en stoffige kinderen die met stoffige handen stoffige moerbeien rapen van de stoffige grond. Ze blazen ze schoon en stoppen ze in hun mond! En een gescheurde vlieger aan de tak van een oude moerbeiboom. به شاخ توت كهنسال نخى دراز كه دنباله اش به بادبادك جرخورده اى مى انجامد اويزان به شا خ توت كهنسالى كه جتر سايه ى عصرانه اش كشوده روى هياهوى و يابرهنكى كودكان كوى... خداى من! تمام كودكى ام تابستانى است در عكس فودى اين يادمان! نكاهكن: زمينخاك آلود، آسمان خاك آلود، آفتابخاكآلود؛ وكودكانى خأك الود، كه از زمين خاك آلود توت هاى خاك آلود را با دست هاى خاك آلود برمى دارند، فوتمىكنند، بهدهانمىكذا رند! و بادبادك جرخورده اى به شا غ توت كهنساله..

[pagina 183]
Twee gedichten Nader NaderpourGa naar voetnoot* Punt en lijn Onder de boog van die verre Nijlblauwe hemel, in de stad van de sporadische oude herinneringen, op de dag dat de bries door een nauw ruitje van een klaslokaal de weg naar het raam aan de overkant overbrugde, trok de oude meetkundeleraar van het ene punt naar het andere een witte lijn op het zwarte bord en zei: De kortste weg tussen deze punten - zoals een windbrug tussen twee ramen - is een rechte lijn. Vandaag weet ik uit ervaring: Nee! De lange weg van mijn onvoltooide leven is niet die rechte lijn tussen twee punten. Deze angstaanjagende weg van geboorte naar dood - als bliksem in de donkere nacht van de hemel - is een gebroken lijn waarvan ik niet weet welke hand die met zijn nagel in de aarde heeft getekend. نقطه و خط در زير طاق نيلى آن آسمان دور، در شهر يادهاى يراكندة قديم، روذى كه از دريجة تنك اطاق درس يلزد به سوى ينجرة روبرو نسيم، استاد يير هندسه، بر تخته سيا ه خطى سفيد را از نقطه اى به نقطه ديكر دواند و كفت: كوته ترين رهى كه ميان دو نقطه هست - جونان يل نسيم، ميا ن دو ينجره - خطى است مستقيم امروز، من به تجربه دانسته ام كه: نه! را ه دراز زندكى ناتمام من آن خط مستقيم ميان دو نقطه نيستد اينراهخوفناك: از نقطه ولادت تا نقطه هلاك - جون آذرخش در شب تاريك آسمان - خطى است منكسر، كه ندانم كدام دست ترسيم كرده با سر ناخن، به روى خاكد...
[pagina 184]
Een gesprek in het donker In de nachten wanneer ik ziek en wakker ben en er door geen enkel kiertje een straaltje licht te zien is en het zachte geluid van jouw diepe ademhaling bij het constante getik van de klok samengaat met het ritme van mijn hart, zie ik dat, terwijl mijn gedachten in de holte van mijn borst alleen zijn, mijn hart niet alleen is. Langzaam buig ik mijn hoofd naar het randje van je bed en kus licht je slapende wimpers, je voelt de druk van de kus op je oog, je lacht en ik kus teder je wang, ook al klinkt het geluid van je lach nog na in mijn oor, in de zwarte golven van de nacht, zijn de contouren van je lach niet te zien. Zachtjes strijk ik een lucifer aan zodat zijn vlam je gezicht zou verlichten, maar in een fractie sterft de vonk van de rode zwavel die rijst en daalt op mijn twee blauwe vingertoppen, in het zwenken en draaien van haar dans, en opnieuw neemt de dichte duisternis bezit van de kleine ruimte van onze slaapkamer. Ik zeg tegen mezelf: behalve die korte gelegenheid, het moment van de ontmoeting van jouw lieve gezicht, hebben mijn ogen niet het geluk om te zien. كفتكويى در تاريكى به: ثالة عزيزم در نیمه شبهائی که من بیمارم و بیدار : هیچ روزن هیچ نوری آشکارا نیست در ترتتتتة يتتة: بست از لابلاى تيك تاك دائم ساعت با زير و بم هاى دلم همرا ه مى كردد، آنكا ه مى بينم كه كر انديشه ام تنهاست ديكر دلم در تنكناى سينه، تنها نيست. آهسته، سرخم مى كنم بر روى بالينت: مثكان در هم خفته ات را نرم مى بوسم سنكينى اين بوسه را حس مى كنى بر جش مى خندى و، من كونه ات را كرم مى بوسم هر جند بانك خنده ات مى بيجدم در كوش اما در اموا ج سيا ه شب: رخسار خندانت هويدا نيست. كبريتي آتش می زنم آرام تا از فروغش چهره ات را روشنی بخشم اما به زودی آن شرار سرخ گوگردین -افتان و خیزان بر دو انگشت کبود- در پیچ و تاب رقص می میرد وز نو فضای خوابگاه کوچک ما را تاریکی انبوه میگیرد با خویش می گویم که غیر از مهلتی کوتاه در لحظه دیدار سیمای عزیز تو چشم مرا بخت تماشا نیست.
[pagina 185]
[Vervolg Nederlands] Als een kind, bang in het donker, zoek ik een weg naar jouw omhelzing en door de verschrikking van iets waarvan ik de naam niet weet fluister ik dit geheim stiekem in je oor: O jij, liever dan alle liefste schepsels in de wereld! O reisgenoot, vriend, minnaar, moeder, gil zodat zelfs de wrede dood ons niet uit elkaar haalt op het beloofde moment, want in de onstuimige wereld weten we beiden dat zelfs als wij van de wemelende massa's totaan de eindeloze einder een deel zouden krijgen, het niets meer is dan onze eenzaamheid en dit huisje, kleiner dan een boot, voert ons, ongelukkige passagiers, verder mee op de zee van ballingschap, maar aan de horizon van deze onheilspellende zee heerst de nacht en laat in het donker geen pad zien naar morgen. [Vervolg Perzisch] جون كودكى از ترس تاريكى راهى به آغوش تو مى جويم وزوحشت جيزى كه نامش را نمى دانم اين راز را، دزدانه، در كوش تو مى كويم: كاى از تمام مهربانان جهان بهتر! اى همسفر، اى دوست، اى دلدار، اى مادر! فرياد كن جندان كه حتى مرك سنكين دل در لحظة موعود، از هم نكسلد ما را زيرا در آشوب جهان، ماهر دو مى دانيم كز ازدحام آدميزادان وز آنجه موجود است در آفاق بى يايان: سهمى اكر ما راست، جز تنهائى ما نيست وين خانه كوجكتر از قايق ما: سرنشينان يريشانروزكارش را بر يهنة درياى غربت بيش مى راند اما در آفاق هراس انكيز اين دريا: شب جيركى دارد، وز هيح سوى ظلمتش راهى به فردا نيست.

[pagina 186]
Twee gedichten Majid NafisyGa naar voetnoot* Tot een slak O jij kleine huisjesdrager! Was je niet bang dat mijn grote voet jou weg zou vegen? Vannacht, onder de regen, ben je mijn schoen ingekropen om een schuilplaats voor jezelf te vinden. Vandaag keer je terug naar je groene geboorteplaats en blijf ik achter met heimwee naar de mijne Nacht Middernacht nadert Texas en is voorbij in New York. Dag opent net zijn ogen in Zweden. Alleen in de stad der engelen laat de nacht mij niet los به يك حلزون آى خانه به دوش كوجك! يروا نداشتى كه ياى بزر ك من تورا ازميانبردارد؟ ديشب،درزير باران به درون كفشهاى كتونى من خزيدى تا يناهى براى خود بيابى. امرور به زادكا ه سبزت باز مى كردى ومن در حسرت آن مى مانم. سب شب در تكزاس به نيمه مى رسد و در نيويورك از نيمه ميكذرد روز در سوئد تازه يلك مى كشايد تنهادر شهرفرشتكان ست كه شب مرا رها نمى كند٠
[pagina 187]
[Vervolg Nederlands] Ik omarm mijzelf. Ik sluit mijn oogleden en als een eenzame steen werp ik mezelf de nacht in. Misschien dat hij in Texas een slaapkamerraam opent of in New York landt op een dak van een huis. Maar de wereld is rond en de zware eenzaamheid van deze nacht zit alleen op mijn ziel. Tijd heeft mij zijn rug toegekeerd en de aarde, als een zwarte put, opent zijn mond onder mijn voeten. Ik laat mezelf alle grenzen voorbijgaan en als een vallende ster om mezelf heen wervelen. Maar opeens brengt een zacht rinkelen van de telefoon mij terug op aarde De middag is nog niet aangevangen in Isfahan en mijn moeder, die op de veranda de nagels van mijn vader knipt, heeft het geluid van een vallende steen in de vijver van het achtertuintje gehoord. [Vervolg Perzisch] بازوا نمرا در برمى كيرم يلكهايمرامىبندم و جون سنكياره اى تنها خود را به درون شب يرتاب مى كنم شايد در تكزاس ينجره ى خوابكا هى را بكشايد يا در نيويورك بربام خانه اى فرود آيد اما جهان كرد است و تنهايى سنكين اين شب تنها بر جان من مى نشيند ٠ زمان به من يشت كرده است وزمينجونجاهسياهى زير يايم دهان كشوده است ميكذارم تا از همه ى مرز ها بكذرم و جون شهابى به دور خويش به كردش در آيم اما ناكهان آواى نرم زنكى مرا به زمين بر مى كرداند روز در اصفهان هنوز به نيمه نرسيده ومادرمكه در ايوان ناخنهاى يدرم را مى كيرد صداى سقوط سنكياره اى را در حوض خانه شنيده است.

[pagina 188]
Drie gedichten Abbas SaffariGa naar eindnoot* Wraak Het zesjarige buurjongetje heeft gezegd dat als de meisjes hem niet mee laten spelen, hij ze spiernaakt zou tekenen! Maak je geen zorgen, lieve schat, Anthony is aan het bluffen. Alleen tekenaars zijn in staat om iemand spiernaakt te tekenen. Diezelfde namiddag, toen ze ons de tekening liet zien, konden we met moeite ons lachen inhouden en moesten we aan Picasso denken die eens gezegd heeft dat kinderen genieën zijn. De tekening droeg Isabel over aan het haardvuur en ging huilend naar haar kamer. De rest van de avond zaten we bij de open haard en dachten aan de vrouwen die Picasso aan het huilen had gemaakt. انتقام يسر شش سالة همسايه كفته است اكر دخترها به بازى نكيرندش عكسشان را لختمادرزاد خوا هد كشيد! - نكران نباش عزيزدلم آنتونىدارد بلوفمى زند فقط نقاش ها قادرند آدم را لخت مادرزاد بكشند. عكس را عصرهمان روز وقتى نشانمان داد به سختى جلوى خنده خود را كرفتيم و ياد بيكاسو افتاديم كه كفته بود بجه ها نابغه اند. كس را ايزابل به آتش شومينه سبرد و كريه كنان به اتاقش رفت. ما بازمانده شب را كنار آتش نشستيم و از زنانى ياد كرديم كه ييكاسو به كريه انداخته بود.
[pagina 189]
Morgen Het was niet meer dan een goedkoop praatje. Morgen is nooit komen opdagen voor zijn ochtendafspraak. Wij, met de ongeldige kaartjes in onze handen, keerden van het ochtendstation terug naar huis en onderweg zagen we vele morgens die als onrijpe appels van buigende takken van de agenda neerhingen Ja, wij hebben onze papieren bootjes te laat in het water gegooid. Er is geen onbewoond eiland meer over in de wateren van de wereld فردا حرفمفتىبيشنبود فردا هركز سر قرار بامدادى اش حاضر نشد ٠ ما با بليت هاى باطل شده در دست از ايستكاه قطار صبح به خانه باز آمديم و دررا ه فردا هاى بسيارى ديديم كه مانند سيب هاى كال از شاخه هاى خميده ى تقويم فروافتادهبود. آرى ما قايق هاى كاغذيمان را دير به آب انداختيم. باكا مته جماد ثم سداس
[pagina 190]
Een vogel is niet een vogel Als ik het gordijn opzij schuif wordt mijn ochtend versierd door een TV-antenne en enkele roodborsten. Maar het is niet een schaarste aan ramen die mij hier heeft heen gebracht. Ik kon op iedere andere plek deze blauwe rechthoek hebben. Ook de vogels zitten overal ter wereld op zo'n manier dat hun zachte borst in ons zicht valt. Ach, een roodborst of een kraai Wat maakt het uit? Een vogel is een vogel Eerlijk gezegd herinner ik me niet meer waarvoor ik hier ben gekomen. Er moet zeker een goede reden voor zijn geweest, je maakt niet zonder reden een zwerver van jezelf. Als ik het me herinner zal ik dit gedicht afmaken... يرنده، برند ه است بردهراكهيسمىزنم يكآنتنتلويزيون و جند يرندة سينه سرخ صبح مرا آرايش مى كنند. ا اما قحطى ينجره ا مرا به اينجا نياورده است. هر جاى ديكرى هم مى توانستم اين مستطيل آبى را داشته باشم. يرندكان نيز در سرتاسر عالم طورى مى نشينند كه سينه هاى نرمشان درديدرس ما باشد٠ حالا سينه سرخ يا كلاغ جه فرقمىكند يرنده يرنده است. راستش يادم نيست براى جه اينجا آمده ام حتمأ دليل مهمى داشته است آدم كه بى دليل خودش را آواره نمى كند٠ يادم كه بيايد اين شعر را تمام خواهم كرد...

[pagina 191]
Over de oogleden van de nacht Sohrab SepehriGa naar eindnoot* Het was een nacht van overvloed, vanonder de sparren stroomde de rivier voorbij tot aan de verte. Het dal was verzilverd met maanlicht en de berg was zo helder dat God te zien was. Wij, in het hoge, de verte uit het zicht, de oppervlaktes schoongespoeld en de blik dunner dan alle nachten. Je handen gaven mij de groene stengel van een boodschap, je adem sloeg barsten in het aardewerk van vertrouwdheid en onze hartslag stroomde in het gesteente vanuit een oude wijn, het zomerzand in de aderen en het glazuur van het maanlicht over je gedrag, jij, wonderlijk - jij, vrij - en geschikt voor aarde.
- ازروى يلك شب شب سرشارى بود رود از ياى صنوبرها، تا فراترها مىرفت دره مهتاباندود، و جنان روشنكوه،كه خدا بيدا بود دربلندىها ما ۵ دورهاكم،سطحهاشسته، و نكاه ازهمه شب نازكتر. دستهايت، ساقهى سبز ييامى را مىداد به من. و سفالينهى انس، با نفسهايت آهسته ترك مىخورد و تيشهامان ٠ىريخت به سنك. از شرابى ديرين، شن تابستان در ركها ١ و لعاب مهتاب، روى رفتارت. تو شكرف تو رها و برازندهى خاكد
[pagina 192]

[Vervolg Nederlands] De kans van het groene leven verenigde zich met de koele lucht van het gebergte, schaduwen keerden weer en nog altijd, op het pad van de bries, de bergamotten die bewogen, de extases die in elkaar overvloeiden. Biron, Araktsjejev - machtige gunstelingen van de Russische tsarendynastie
[Vervolg Perzisch] فرصت سبز حيات، به هواى خنككوهستان مىبيوست. سايهها برمىكشت. و هنوز، در سر راه نسيم، ١٥ يوندهايىكه تكان ٠ىحورد جذبه هايى كه به هم مىر يخت.	voetnoot* Amir-Hossein Afrasiabi (Isfahan, 1934) studeerde architectuur in Teheran en Londen, maar was vooral werkzaam als dichter en vertaler, die zich in 1986 vestigde in Nederland. Hij heeft ook in het Nederlands poëzie geschreven, verzameld in de bundel ‘Ballingschaap’ (2005) en hij publiceerde poëzie van Forough Farrokhzad in Nederlandse vertaling. Over zijn emigratie zei hij: ‘Een immigrant is iemand van gisteren die morgen nog niet is aangekomen.’ Sinds 2008 woont Afrasiabi afwisselend in Iran en Nederland. voetnoot* Mana Aghaee (1973) emigreerde met haar ouders in 1987 naar Zweden en woont in Stockholm. Ze studeerde Iranologie in Uppsala en publiceerde vanaf 1991 drie bundels poëzie, naast vertalingen uit het Zweeds. Een uitspraak van haar: ‘Ik ben een balling, niet vanwege mijn woonplaats, maar omdat ik de wereld zie als de plaats waarheen ik verbannen ben.’ voetnoot* Esma'il Kho'i (Mashad, 1938) studeerde filosofie in Iran en Londen, en werd zelf als hoogleraar ontslagen vanwege zijn oppositie tegen de sjah. Terug aan de universiteit, na de revolutie, werd hij weldra persona non grata voor het nieuwe bewind; hij leefde twee jaar ondergedoken en wist toen naar Engeland te ontsnappen. Kho'i schreef een dertigtal dichtbundels; zijn werk is vertaald in het Engels, Russisch, Frans en Duits. voetnoot* Nader Naderpoer (1929-2000) werd geboren in Teheran, studeerde in Parijs en Rome en was werkzaam op het ministerie van cultuur. Hij publiceerde enkele bundels, was medeoprichter van de Iraanse schrijversbond in 1968 en gold als een voorman van de moderne poëzie in Iran. In 1980 week hij uit naar Frankrijk en in 1986 vestigde hij zich in de VS, waar hij tien nieuwe bundels publiceerde. voetnoot* Majid Nafisy (Isfahan, 1952) publiceerde poëzie sinds zijn dertiende en werd gezien als een Perzische Rimbaud. In de jaren zeventig werd hij politiek actief en hield op met schrijven. In 1978 werd zijn vrouw geëxecuteerd door het islamitische bewind; ook zijn broer en andere familieleden werden terechtgesteld. In 1983 wist hij te vluchten en sindsdien woont hij in de VS (Los Angeles). eindnoot* Abbas Saffari (1951) schreef zowel in de klassieke Perzische versvormen als in vrije verzen. Hij studeerde schilderen en beeldhouwen in Californië en publiceerde daar vier bundels poëzie. Ook in Iran verschijnt zijn werk en hij won in 2004 een Iraanse poëzieprijs. Als bijzonder aspect van zijn werk geldt de alledaagsheid van zijn woordkeus. Hij vertaalde erotische poëzie uit het Sanskriet. eindnoot* Sohrab Sepehri (1928-1980) is in Iran beroemd als schilder én dichter. Hij studeerde lithografie in Parijs, houtbewerking in Tokio en had als schilder tientallen exposities in binnen- en buitenland, onder meer in Venetië, Parijs, Sao Paolo, New York en Bazel. Zijn poëzie geldt als onovertroffen in de geschiedenis van de Perzische letteren. Werk van hem is vertaald in het Frans, Engels, Spaans, Italiaans, Zweeds en Russisch.

Vorige Volgende

De Tweede Ronde. Jaargang 30

Zeven Iraanse dichters
Vertaling Nasser Fakhteh

Drie gedichten
Amir-Hossein AfrasiabiGa naar voetnoot*

Drie gedichten
Mana AghaeeGa naar voetnoot*

Twee gedichten
Esma'il Kho'iGa naar voetnoot*

Twee gedichten
Nader NaderpourGa naar voetnoot*

Twee gedichten
Majid NafisyGa naar voetnoot*

Drie gedichten
Abbas SaffariGa naar eindnoot*

Over de oogleden van de nacht
Sohrab SepehriGa naar eindnoot*

- ازروى يلك شب

[Vervolg Nederlands]

[Vervolg Perzisch]

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

vertalers

Zeven Iraanse dichters Vertaling Nasser Fakhteh

Drie gedichten Amir-Hossein AfrasiabiGa naar voetnoot*

Drie gedichten Mana AghaeeGa naar voetnoot*

Twee gedichten Esma'il Kho'iGa naar voetnoot*

Twee gedichten Nader NaderpourGa naar voetnoot*

Twee gedichten Majid NafisyGa naar voetnoot*

Drie gedichten Abbas SaffariGa naar eindnoot*

Over de oogleden van de nacht Sohrab SepehriGa naar eindnoot*

- ازروى يلك شب

[Vervolg Nederlands]

[Vervolg Perzisch]

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

vertalers

Zeven Iraanse dichters
Vertaling Nasser Fakhteh

Drie gedichten
Amir-Hossein AfrasiabiGa naar voetnoot*

Drie gedichten
Mana AghaeeGa naar voetnoot*

Twee gedichten
Esma'il Kho'iGa naar voetnoot*

Twee gedichten
Nader NaderpourGa naar voetnoot*

Twee gedichten
Majid NafisyGa naar voetnoot*

Drie gedichten
Abbas SaffariGa naar eindnoot*

Over de oogleden van de nacht
Sohrab SepehriGa naar eindnoot*