De vermakelijke lotgevallen van Tijl Uilenspiegel

[p. 156]

XXXVIII Van het kalf en de goede man die het voortleidde.

Uilenspiegel te Aken gekomen zijnde, had weder geldsgebrek; hij zag eenen boer, die fiksdoorstapte, een kalf achter zich aantrekkende. De gelegenheid scheen hem uitmuntend om er partij van te trekken; en eenen molenaarsjongen opmerkende van een zeer dom uiterlijk, zeide hij: ‘indien gij wilt, zullen wij eene aardige grap uitvoeren; gij moet in de plaats gaan van het kalf, dat ik achter die deur zal verbergen; dan hebt gij het genoegen van u te laten voortslepen, en bij de hal komende, zullen wij hartelijk lagchen om het gezigt van den lummel.’

De molenaarsjongen scheen daar wel toe genegen. Uilenspiegel voorzigtig hettouw hebbende los gemaakt, hetwelk het kalf voorttrok, stelde

[p. 157]

de jongen zich in de plaats. De boer trok altijd voort, onder het gespot van de toeschouwers, die hem volgden.

Ondertusschen bleef Uilenspiegel alleen met



het kalf: een slagter, die daar voorbij ging, hem ziende, vraagde hoeveel hij voor het beest hebben moest? - ‘Zes gulden,’ zeide Uilenspiegel. De slagter betaalde dezelve en de snaak ging aan den loop.

Toen de boer, aan de hal gekomen zijnde, eenen jongen in de plaats van zijn kalf vond, en

[p. 158]

daarover groote oneenigheid en twist ontstanden kwam de stadsschout daarop toe, en nadat de jongen hem het signalement van Uilenspiegel had opgegeven, werden er boogschutters gezonden om hem te vervolgen. Zij kregen hem in het oog, toen hij de poort uitging en riepen door hun geschreeuw de wacht uit. De slimme vogel sprong, om aande vervolging te ontkomen, in de gracht, en onder eene kleine brug, welke door de vestingwerken bedekt was, heen kruipende, wist hij te ontkomen. Maar hij nam wel voor om aan de boogschutters, het koude bad, dat zij hem hadden laten nemen, betaald te zetten.

Daartoe verborg hij zich in den omtrek; en nadat hij gedurende den nacht zes planken van de houten brug, die over de gracht voor de poort lag, had weggenomen, kwam hij bij het aanbreken van den dag op de brug, op het oogenblik, dat men de zware deuren opende. Toen riep hij de mannen van de wacht, jouwde dezelve uit en hitste hen zoo zeer aan om hem te vervolgen, dat zij allen in grooten haast kwamen aangeloo-

[p. 159]

pen. Door den mist verhindere zijnde vóór zich te ien, vielen de wachters door de opening van de brug in de gracht, terwijl Uilenspiegel hen boven van de borstwering vrolijk beschouwde en hen in hun spartelen hartelijk voor den gehield; waarna hij uit die streek vertrok.