De vermakelijke lotgevallen van Tijl Uilenspiegel

[p. 165]

XL Onderscheidene vrolijke gevallen.

Uilenspiegel was bij sommige menschen zeer gevreesd, om zijne snakerijen. Zijn buurman, de schoenlapper, geloovende dat hij een toovenaar was, had hem verzocht alleen door het glas met hem te spreken: de guit gaf aan dit denkbeeld toe en klopte aan het raam, als hij zijne laarzen bragt om te poetsen. Maar de schoenlapper nam ook al wat Uilenspiegel zeide naar den letter op, omdat hij den persoon kende, zoodat hij olie of vet gebruikte, al naar de bevelen waren, die Uilenspiegel hem gaf; eens zelf had hij een paar laarzen aan Uilenspiegel geheel bedorven te huis gezonden en deze besloot dit den lapper betaald te zetten. Zich herinnerende, dat de schoenlapper hem verzocht had alleen door het glas met hem te spreken, stiet hij met zijn hoofd het raam in, zoo dat de stukken glas door den winkel vlogen,

[p. 166]

en vraagde den schoenlapper of hij niet eens proeven wilde van de pot door hem gestoofd.



Weinige dagen daarop voerde hij in de stad eene kleine snakerij uit, die anderen zeggen dat in Brussel plaats gehad heeft; iets waar over wij niet willen twisten. Hij verzamelde namelijk op de groote markt alle de kleedermakers uit de stad en uit den omtrek en zelfs van verre, dewijl hij had voorgegeven hun eene belangrijke en ernstige zaak te zullen mededeelen, zonder welke zij nimmer konden welvaren. Allen kwamen vol ijver en nieuwsgierigheid. Toen hij hen in grooten getale bijeen zag, klom hij op eene stelltng en zeide:

[p. 167]

wanneer ik u, mijne meesters! de reden zal gezegd hebben, waarom ik u allen heb geroepen, zult gij moeten bekennen, dat mijne raad nuttig voor u allen is. Gij hecht aan den roem om goed werk te maken, en het is daarom, dat ik u plegtig wilde openbaren wat de eerste stelregel voor elken bekwamen snijder en naaister is, om namelijk, voor dat gij naait, nimmer te vergeten, een' goeden knoop op het einde van den draad te leggen, anders zoude dezelve niet houden.’ Hierop klom hij af en verloor zich onder de menigte, de goede snijders en naaisters zeer verwonderd latende, dat zij van zoo ver gekomen waren, om iets zoo onbeduidend te hooren.